arch/ive/ief (2000 - 2005)

Op dinsdag 17 oktober werd een jonge vrouw betrapt bij het in brand steken van de auto van een onderzoeksrechter. De magistraat verdacht haar ervan graffiti te hebben gespoten op een standbeeld van koning Boudewijn en deed daar onderzoek naar. De dag daarna moest de vrouw, Anja Hermans, voorkomen voor betrokkenheid bij acties van het Animal Liberation Front, samen met een aantal andere activisten. De zaak was bij de haren getrokken. Er was een onfatsoenlijk gebrek aan bewijzen, bij de ene activist al wat meer duidelijk dan bij de ander.
Met deze daad bracht Anja zichzelf en anderen in gevaar. Een onnozele actie, misschien wel een wanhoopsdaad in woelige, ellendige tijden maar ook... een geval van egocentrisch anarchisme. Het had zelfs niets met sociale ideologie te maken, het was één van die gewelddadige oprispingen die in de geschiedenis van het anarchisme zo marginaal zijn, zeker wanneer we de vergelijking trekken met andere maatschappelijke tendenzen. Ook al kunnen we ons afvragen wat er nu werkelijk gebeurd is want alle kranten die ik las brachten een ander soort verhaal.

Met de daad zette Anja, zoals vaak tevoren, kwaad bloed bij heel wat
"anarchisten". Had ze al niet zo vaak gezorgd voor huiszoekingen, lastige
ondervragingen, moeilijkheden bij het opbouwen van een slagvaardige
Antwerpse beweging? Deze daad kwam niet alleen, ze is representatief voor het slop waarin geheel links zich bevindt in Antwerpen. Er is het gebrek aan goede ide?en, constructieve vernieuwing, morele integriteit en
institutionele veranderingen. Dat is ook de conclusie die we kunnen trekken na de verkiezingen van 8 oktober, toen het Vlaamse klootjesvolk, al die reëele en potentiele stemmers voor het Blok, iedereen een neus zette. Al snel stonden de sociologen, politici en andere "deskundigen" klaar om hun mening te geven.
Er was het probleem van de individualisering, de proteststem, de
antipolitiek, het verlies aan eenheid tussen de tegenstanders van het Blok,
het gebrek aan migrantenstemrecht... Maar nauwelijks werd de schuld gelegd bij de Blok-kiezers zelf, schrijvers als Benno Barnard en Geert Van
Istendael vormden de uitzondering.

Ja, er bestaat een Vlaams klootjesvolk en het Noorden van België kent
wellicht meer onnozelaars en smeerlappen dan Walloni?. Kunnen we het
chauvinisme achter ons laten en dit toegeven? Is het toeval dat
extreem-rechts in franstalig België nauwelijks voet van de grond krijgt?
Daar waar de groene partij en links in het algemeen interessanter zijn dan
in Vlaanderen? Nee dus. Opvallend is in elk geval dat de "deskundige"
analyses uitblijven bij het begaan van domme daden zoals die van Anja Hermans. Zullen de magistraten er rekening mee houden dat zij het moeilijk had om in deze maatschappij haar weg te vinden, dat haar vaste relatie met de vriend die samen met haar opgepakt is bergaf leek te gaan, de door dokters vastgestelde mishandelingen door leden van ordediensten, die zo vaak zijn gebeurd, haar niet leuk leken. Zullen zij denken aan de moeilijke familiesituatie of haar psychiatrisch verleden?

Ongetwijfeld te weinig.