JNM dagverslag praag 2000

JNM (Jeugdbond voor natuurstudie en milieubescherming) en enkele onafhankelijke jongeren

Verslag zaterdag 23 september - Praag 2000

Als gewone reizigers vertrok vrijdag 22 september vanuit Gent onze groep van 25 jongeren (vooral JNM-ers, meerbepaald leden van de milieuwerkgroep) richting Praag. Hoewel de achterliggende reden om aan deze actiereis deel te nemen individueel soms verschillend is, leeft er een gemeenschappelijk protestidee: het huidige beleid gevoerd door de tandem IMF (internationaal monetair fonds) en WB (wereldbank) dat in feite volgens de wensen van de G7 landen wordt gekneed, kan niet langer doorgaan. Onze aanwezigheid en deelname aan (directe) acties, marsen, blokkades, ludieke opvoeringen en discussiegroepen is een steun aan het internationaal protestinitiatief waar de gebeurtenissen in Seattle vorig jaar een eerste grootschalig voorbeeld van waren.
Twee groepsleden pikten tot een halfuur voor vertrek in Brussel nog een persbriefing mee om contacten te leggen (o.a. mensen van Ter Zake) en snelden vervolgens naar de Eurolines bus. Reizen met een "standaard vervoersmaatschappij" leek ons beter om grensproblemen zo veel mogelijk uit de weg te gaan. Ondanks de wilde verhalen zijn we trouwens zonder enige moeilijkheid de Tsjechische grens gepasseerd.
Hier ter plaatse hadden wij het organisatorisch geluk dat twee verkenners al een slaapplaats voor ons hadden gezorgd. Het bleek geen fabel te zijn dat campinghouders door politie werden afgeschrikt met de waarschuwing dat massaal gegroepeerde terroristen hier de stad zouden komen bezetten want op verschillende plaatsen scheepten ze onze dappere padvinders zonder steekhoudende reden af.
Gelukkig zitten we ver weg van het vreselijke stadium dat als tentenkamp werd ingericht (Strahov). Zelfs de media ervaarde dat kamp als een afschrikwekkend ongezellige en gemakkelijk door de politie controleerbare valkuil. Onze camping daarentegen is voor ons een rust- en verzamelplaats in het noorden van de stad. Bovendien dicht bij het CC (Convergence Centre) waar elke avond door Rampenplan (Nederlandse vliegende keuken) voor goedkope maaltijden wordt gezorgd. Uiters handig, want onze dagen zijn tot nu toe overvol gevuld met actievoorbereiding en -deelname.
Gisteren gingen enkele groepsleden op zoek naar de anti-fascistische betoging, maar ze liepen toevallig op het andere kamp in. Ticho waagde enkele fotobeelden te nemen. De confrontatie later die avond tussen vijf van de onzen en enkele fascisten op jacht liep minder goed af (zie verslag 2).
Een aantal anderen gingen op eerste verkenning in het mooie en zalig zonnige Praagse stadscentrum (bezoekje centraal infocentrum van INPEG o.a.) of volgden een workshop muzikale protestvoering aan het CC. Het CC is trouwens een goedgelegen trefpunt voor geangageerde groepen/individuen. Ook de nederlandstalige actievoerders proberen zich vanwege het taalvoordeel wat samen te slaan. Eerste gemeenschappelijke overlegvergaderingen die vooral over de mars naar en blokkering van het kongrescentrum op 26 september gaan (het verwachte hoogtepunt van de actieweek), kwamen reeds op gang.
De perscontacten verlopen vrij vlot. Hopelijk sijpelt nieuws goed door naar de Belgische media, want wat hier in deze semi-bezette stad aan de gang is, belangt de hele wereld aan.
Straks gaan we op pad om ter afsluiting van de tegentop (art and resistence) een ludiek straattoneeltje op te voeren en mee te lopen in de kleurrijke feestmars doorheen de stad. Aansluitend muziekfestival ... ja, protest voer je niet altijd met lange gezichten!

Hallo, mijn naam is Kasper en ik heb vorige avond één van de meest beangstigende
momenten van mijn korte leven meegemaakt: een directe confrontatie met een groep neonazi's.
Wat ging er vooraf?
We kwamen hier gisteravond toe op onze kleine camping in Noord-Praag, moe van de voorbije dag, en hadden enkele stevige pintjes gekocht om er zo nog een paar gezellige uurtjes van te maken. Dat lukte, we waren licht beneveld en maakten bijgevolg een kabaal dat het niet mooi meer was om te horen. Dit geheel tegen de zin van de rest van de groep die ons liever kwijt waren dan rijk.
We vertrokken dan maar richting stad, even een wandeling maken, het openbaar vervoer rijdt immers 24/24? Toen we aan het metrostation aangekomen waren, minder luidruchtig dan aan de tenten maar toch nog lekker luidruchtig, besloten we unaniem terug te keren en uit te rusten van de busreis.
Nog even een pintje kopen aan dat kraampje? Maar ja! "Voor mij ook twee," zei ik, en kreeg twee flessen in de hand geduwd.
Ik wandelde al met mijn vriend naar de tramhalte, toen ik achter me hoorde schreeuwen:"Fuck, 't zijn neonazi's!" Achteraf blijkt dat Reinout te zijn geweest die net een vuistslag tegen zijn hoofd had gekregen.
Vanaf toen ging alles zo snel; de vijf fascisten bleken uitstekend getraind in dat soort 'interventies', want in de daaropvolgende minuten zijn we allen stuk voor stuk tegen de vlakte geslagen, allemaal in minder dan een minuut. Daar ikzelf en alle anderen pacifistisch zijn ingesteld, reageerden we niet door terug te vechten (ik wist niet dat dat bestond: groepen idioten die zomaar mensen in elkaar gaan slaan, enkel om te intimideren), maar door te gaan lopen dat onze t-shirts ervan doorweekt waren. Over de tramsporen, want er was geen andere weg. Opeens beseften we dat er iemand ontbrak. Dat was afschuwelijk: in ekaar geslagen, gevlucht? Geen enkele zekerheid. Bovendien was iemand van ons in het 'gevecht' zijn portefeuille met paspoort en geld verloren. We besloten eerst hulp te gaan halen en liepen als een vliegende wind naar de camping.
Halverwege besloot ik terug te gaan en te gaan zoeken naar de vermiste. Alleen over tramsporen, een verlaten treinstation en een leeg politiekantoor. Sluipend, want de fasco's waren ons waarschijnlijk nog aan het zoeken (wat achteraf bleek te kloppen). Ik liep toen naar de tramhalte die we even tevoren hadden proberen bereiken en schrok me het hart uit het lijf toen de ik vijf kale mannen zag. Zij hadden mij onmiddellijk ook gezien en ze verspreidden zich: één links, één rechts en drie recht op me af. Dat was nu nét iets te veel voor mij om aan te kunnen dus spurtte ik weg. Aan de rand van een tramrails die aan drie kanten werd omsingeld vond ik een struikje waarin ik een tijdelijke schuilplaats zag. Vrouwe Fortuna was wel op mijn hand, want ik had allemaal donkere kleren aan en viel dus even hard op als een mongool in Mongolië. Nog geen twee minuten later hoorde ik een gedempt lopen. Het geluid werd harder en zwakte dan weer af. Het is echt een nachtmerrie om zoiets te horen: ik zat op drie meter van iemand die geld zou gegeven hebben om me in elkaar te kunnen slaan, en kon niks doen dan de rest van de groep opwachten en hopen dat er geen enkele op het idee zou komen naar de rand van de weg te kijken, of ik zou moeten terugvechten.
een minuutje later passeerde er nog één en ik nam de pinten vast als knuppeltjes. Hij zag me niet. Toen hoorde ik de rest van de groep aankomen en probeerde mijn trillende lichaam te kalmeren.
Wat er naderhand gebeurde kan ik kort samenvatten: we hebben nog een uurtje zitten speuren naar onze vermiste, maar hij bleek uiteindelijk de kampplaats al alleen te hebben gevonden. Het heeft nog lange tijd geduurd eer ik eindelijk gekalmeerd was. Intussen is ook het paspoort (het geld niet natuurlijk) alweer terecht en is dus alles nog goed redelijk afgelopen

arch/ive/ief (2000 - 2005)