arch/ive/ief (2000 - 2005)

Minstens vijf mensen werden vanop hun werk of school weggeplukt voor ondervraging. Computers, mobiele en vaste telefoons, computerspelletjes, kledij, lijsten met wereldwinkels, briefwisseling met advokaten en kopies uit het gerechtelijk dossier werden in beslag genomen.
Een (leeg) kraakpand met één vleeseter-bewoner werd door het S.I.E. met de stormram onder de voet gelopen en kort en klein geslagen.
Buiten wat informatie over het directe-actie-wereldje leverde dit weinig gezien spelletje paniekvoetbal de Dendermondse onderzoeksrechter Muylaert helemaal niets op.

Eigen falen toedekken.

Het lijkt er ons verdacht veel op dat de bedoeling van deze razzia niet was om vooruitgang te maken in het onderzoek. Dit doe je namelijk niet door blind op heksenjacht te gaan.
Het enige doel dat wij in dit optreden kunnen zien is wat spectaculaire actie te tonen om het falen van de plaatselijke B.O.B. aan de aandacht te onttrekken.

Dode sporen.

Reden van dit nulresultaat is de informatie waar de Dendermondse onderzoeksrechter op voortgaat. Het gaat hier om de dode sporen uit het Antwerpse bendevormingsdossier tegen A. H., L.VK. en vijf leden van de fietsersgroep ‘Spaak en Tandrad’.
Toen de Antwerpse onderzoekers doorkregen dat ze met A.H. en L.VK. een zeepbel te pakken hadden, zijn ze begonnen
vrienden-van-kennissen-van-vrienden,… als verdachten te beschouwen. Dit levert wel een leuk kaartje op van al wat enigszins geëngageerd is, maar dichter bij ‘hét’ A.L.F., heeft dit de speurders niet gebracht.

Logisch, want een gerechtelijk onderzoek baseer je niet op vriendenkringen of politieke cartografie, maar wel op dingen zoals sporen en aanwijzingen.

Dendermonde in aktie.

Toch besloot Mevrouw Muylaert het debacle van de Antwerpse speurders nog eens dunnetjes over te doen. Action must be taken! Nuttig of niet.
Het resultaat kon al op voorhand geraden worden: huiszoekingen op plaatsen die er al drie hebben gehad of bij mensen zonder de minste morzel affiniteit met dierenrechten leveren natuurlijk helemaal niets op.

Roekeloze aanhoudingen en inbeslagnames.

A.H. kreeg de vierde huiszoeking in dit onderzoek te verwerken. Haar buurman –die vertrekkensklaar stond om te gaan werken- werd een uur gegijzeld om getuige te zijn van de huiszoeking omdat zijzelf afwezig was.
Inbeslaggenomen: computer van haar vader, kapotte GSM, kopies uit het dossier ALF/Spaak en Tandrad (kostprijs: 30 bfr/pagina), de verdediging van haar advokaat, schoenen, agenda, kaften met info en kranteknipsels over mobiliteit en vredesaktie, vakantiekiekjes, tientallen diskettes met
computerspelletjes,…
A.H. zelf werd manu militare weggeplukt vanop haar werk/opleiding door de sectie hormonen van St-Niklaas. Ondanks haar waterdicht alibi werd gedaan alsof een D.N.A.-test verplicht was. Zij weigerde omdat de speurders niet
wilden garanderen dat de resultaten na het onderzoek vernietigd werden.
Ondanks haar aandringen om de verdediging van haar advokaat (schending van de rechten van de verdediging) en de kopies uit het gerechtelijk dossier (nutteloos voor het onderzoek: hebben zij ook) terug te geven, weigerden de speurders dit na ruggespraak met de procureur.
De vader van A.H. heeft ondertussen klacht neergelegd wegens roekeloze inbeslagname van zijn computer. Hij kondigde verder aan van naar het Hof voor de rechten van de mens in Straatsburg te stappen en een kortgeding aan te spannen.
A.H. inviteert de gerechtelijke diensten van Limburg, Westvlaanderen en Vlaams-Brabant bij haar thuis. Die heeft ze nog niet gehad.
B.VL. werd vanop zijn werk gehaald door de B.O.B. van Dendermonde omdat hij het alibi van A.H. kon bevestigen. De speurders begonnen niet dit alibi te checken, maar gingen zijn gangen na en deden bij hem thuis huiszoeking.
Inbeslaggenomen: sportschoenen, glazen potten, handschoenen, diskettes, Commodore (!) P.C., 2 vaste telefoons, foto’s van betrokkene, lijst met Oxfam-wereldwinkels, printer en agenda.

L.VK. ging zelf een verklaring afleggen bij de rijkswacht van Boom. Zij nam twee getuigen mee die haar alibi konden bevestigen. Haar GSM werd inbeslaggenomen, maar ze kreeg toch de toestemming om te vertrekken op vakantie in het buitenland.

G.W. werd ook vanop zijn werk geplukt en zwaar aangepakt door de sectie drugs van St.-Niklaas. Bij de daaropvolgende huiszoeking werden sportschoenen en videofilms inbeslaggenomen (veel kijkplezier).

Het kraakpand ‘London Underground’, de voormalige refuge voor havenarbeiders, aan de Londenstraat op het Eilandje, werd met gigantisch machtsvertoon bestormd door het S.I.E. . Van dit stadseigendom werden ruiten ingeslagen en de deur met stijl en al ingeramd. Het zwaarbewapende elitekorps trof een leeg kraakpand aan en vond resten van vleesconsumptie.
De inboedel werd kort en klein geslagen.
Aanleiding voor de actie: een gerucht dat hier A.L.F.-sympathisanten gesignaleerd waren.

Resultaat vs. terreur.

Al dit machtsvertoon zal niets opleveren. Toch zijn mensen hun spullen vernield, hun privacy geschonden en riskeren ze hun job kwijt te spelen.
Gerechtelijke diensten hebben de macht om rechten uit onze grondwet te schenden, enkel als dit nut heeft voor een onderzoek. Dit was hier duidelijk niet het geval. Omdat deze razzia enkel een schaamlapje was, kun je hier
spreken over huisvredebreuk, braak van omheinig, wederrechtelijke vrijheidsberoving, diefstal, vernieling van eigendom, schending van de rechten van de verdediging en publieke eerroof.
Meer moet dat niet zijn.

Voor Wordt Vervolgd,.....