De stank van de berg is de stank van dood, is de stank van armoede!

Wat moet je vertellen aan een alleenstaande moeder die haar 3 kinderen van 8, 7 en 5 jaar verloor in Payatas?

Wat doe je als een 22 jarige vrouw een propere Tshirt voor de begrafenis van haar baby van acht maanden komt vragen? Wat zeg je tegen kinderen die hopen dat die meneers met een rood kruis op hun rug hun moeder terug zullen vinden onder de stinkende troep?

Wat doe je als de begeleiders in het dagcentrum waar 32 peuters en kleuters opgevangen werden, 11 namen op de aanwezigheidslijst schrappen?

Vandaag bezochten we de vrouwen in het rampgebied Payatas. De stank, de modder, de aanhoudende regenbuien, de enorme chaos, de drukte in het evacuatie center, de reddingsploegen, de lijkzakken op het basketbalveld,de lange rijen wachtenden... op nieuws van hun nabestaanden.

We hoorden het verhaal van zo'n zestigduizend Filipino's die op en van die vuilnisbelt in Barangay Lupang Pangako (=Het beloofde Land) te Payatas leven. Tot vorige week zakten 'scavengers' tot aan hun knieen weg in de stinkende vuilnis. Zij recupereerden de tonnen vuilnis die er dagelijks worden gestort.

Kinderen sleepten plastieken zakken en flessen naar hun huisjes die tegen de vuilnisberg geplakt stonden. Na schooltijd spoelden zij het gerecycleerde materiaal alvorens die voor een appel en een ei aan een tussenhandelaar verkocht werd.

In Payatas zijn talrijke volksorganisaties aktief, waaronder de organisatie "Ang Kalipunan ng Damayang Mahihirap" (KADAMAY, "Vereniging van Onderlinge Hulp van de Armen"), een nationale alliantie van stadsarmen waar Anakbayan, Samakana en Salinlahi lidorganisaties van zijn.

Vandaag, maakten zij tijdens hun persconferentie volgende cijfers bekend:

• Vijfhonderd huizen liggen onder de 20 meters vuile, stinkende troep.

• Negenhonderd tweeenveertig mensen zijn vermist.

• Zo'n 143 lijken zijn geborgen, meestal kleine kinderen.

• Een kleine tweeduizend bewoners uit barangay Lupang Pangako (= Het beloofde Land) in Payatas verblijven in een van de evacuatie centra.

• Er zijn zeven wijken volledig of gedeeltelijk van de kaart geveegd.

• Zo'n 3,000 bewoners zijn getroffen.

• Onder de slachtoffers zijn veel leden en leiders van Anakbayan en Sangkap, de plaatselijke KADAMAY afdeling.

Wie is verantwoordelijk???

De verantwoordelijken van Kadamay hebben het heel moeilijk met de uitleg die de autoriteiten over de ramp uitbazuinen: "Burgemeester Mathay van Quezon City zou beter ophouden met zijn 'victim-blaming'. Hij beweert nl. dat de bewoners van Payatas helemaal niet wilden verhuizen. Hij zou elke familie een er vestigingsplaats aangewezen hebben. Bovendien zou hij een premie van 10,000 frank per verhuizende familie aangeboden hebben."
De leden van Kadamay reageren hierop verontwaardigd: "Pure propaganda! Welke Filipino kiest voor een leven (of eerder overleven) in deze stinkende modderpoel waar je kinderen sterven van diarrhea, cholera, dengue fever,...
Payatas is een hervestigingsgebied. Wij kregen dit stuk grond toegewezen. De voormalige Burgemeester Simon deelde officiele wooncertificaten uit."

In een van de interviews toonde een van de bewoonsters haar wooncertificaat. De coordinaten van haar lapje grond werd op een kaart aangeduid... onder de 25 meter hoge vuilnisbelt. Sedert 1987, verschoof ze haar huisje reeds zes maal. Sedert 1990 dumpen hier een 333 tientonners per dag de vuilnis op de toegewezen grond. De uitbreiding van de vuilnisbelt is onwettig, aldus de bewoners.

Indien de autoriteiten een alternatieve woonplaats met electriciteit, water, toegangswegen, medisch-sociale voorzieningen en mogelijke werkgelegenheid aanbied, dan zullen de Kadamay leden het regeringsprogramma met open armen ontvangen. Tot nog toe bood de regering Estrada "Para sa Mahirap"ons geen waardig alternatief. In het voorgestelde hervestigingsgebied 'Erap City', een prestige project van president Estrada, stijgt het water tot drie meter tijdens tyfoons en moeson regens. Bovendien zouden de bewoners gedurende 25 jaar zo'n 1,500 frank afbetalen voor een huisje van 12 vierkante meter dat "in the middle of nowhere" ligt.

Wat doen we?

"Task Force Damayan ("onderlinge hulp"), een samenwerkingsverband tussen kerk, NGOs en de lokale volksorganisaties, werd opgezet . Samakana en Salinlahi maken er deel van uit. Per sector worden er acties opgezet. Zo zal er op zaterdag, 15 juli een eerste medische en noodhulp actie doorgaan.
Binnen de vrouwensector worden noodhulp goederen verzamelt. Daarnaast gaan ze verder met de interviews, psychologische begeleiding van vrouwen en kinderen. Er wordt eveneens spel- en groepstherapie voor kinderen en families opgezet.

Hier in Belgie willen wij eveneens onze steun betuigen via:

• financiele steun om de nodige tentzeilen (300 frank/ lopende meter), slaapmatten (250 frank/mat), hout (25frank/meter), gasvuurtjes met tank (600 frank/stuk),... aan te kopen

• medicijnen vooral tegen infectieziektes, diarrhea, huidziektes,...

Ik reken op jullie steun...

Veerle