arch/ive/ief (2000 - 2005)

Solidariteit met de "sans papiers" tegen l'UNICE
by FRans De Maegd Wednesday, Jun. 07, 2000 at 9:31 AM

Solidariteitsavond met "les sans papiers". Cinéma Nova, Brussel op 6 juni 2000. Met filmvoorstelling: "D'une brousse à l'autre"

Solidariteitsavond met "les sans papiers".
Cinéma Nova, Brussel op 6 juni 2000.
Met filmvoorstelling: "D'une brousse à l'autre"
Het protest tegen de topbijeenkomst van het kruim (eerder het schuim) van de Europese patroons begon op meer dan symbolische wijze met een solidariteitsavond met "les sans papiers". Deze verworpenen der aarde beuken onophoudelijk in tegen "het fort Europa" en doen beroep op onze solidariteit. Samen met hen kunnen we de logica van het systeem doorbreken. Systeem, dat omwille van de vrije markt de mensen uitbuit en verknecht hier en in de Derde Wereld.
De solidariteitavond met "les sans papiers" ging door in cinéma Nova (Arenbergstraat, 3 te 1000 Brussel), waar de film "d'une brousse à l'autre" werd gedraaid.
In deze film volgt de regisseur Jacques Kébadian een gezin "sans papiers" uit Mali; de familie van Dodo Wagué.. Samen met hen nam hij deel aan de verschillende acties die de "sans papiers" drie jaar geleden ondernamen om het recht op hun verblijf in Frankrijk af te dwingen. De kijker maakt gans het avontuur mee. Al zijn de omstandigheden en de gebeurtenissen nog zo tragisch toch ademt de film vertrouwen uit. De regisseur weet een ongedwongen Afrikaanse sfeer te scheppen zonder ooit in het exotisme te vervallen. Een levendig camerawerk draagt daartoe bij. De regisseur neemt ons zelf mee naar Mali waar Dodo Wagué vandaan komt om te tonen waarom de Afrikanen uit miserie hun land ontvluchten. Vlucht die elk individu en geheel de gemeenschap verscheurt want ze houden van hun land , hun volk en hun cultuur. De film maakt in elk geval duidelijk dat het normaal is dat de mensen uit Mali naar Frankrijk trekken. Frankrijk het land dat hen koloniseerde.
Na de voorstelling vertelde de regisseur, van Armeense afkomst, dat hij zich heel gemakkelijk kon inleven in de wereld van de Afrikaanse vluchtelingen omdat hij als kind ook vluchteling was. Hij begon totaal onvoorbereid aan deze film maar voelde zich de maanden dat hij de vluchtelingen familie volgde erg gelukkig.
Want de Afrikanen vertelden hun verhaal en toonden hun strijd met een grote natuurlijkheid en waardigheid.
De film werd natuurlijk door de vroegere rechtse regering niet ondersteund. Maar ook de huidige "linkse" regering en de regerings-media gaven de film geen kans. Met moeite kon hij de film afmaken en een vijftigtal voorstellingen geven in geheel Frankrijk.
De vertegenwoordiger van de Brusselse "sans papiers" Abdel Bouchonkh klaagde de regeringpolitiek aan. Na maanden "regularisatie" zijn er vandaag 7 gezinnen die papieren hebben ontvangen. Tienduizenden die hun aanvraag indienden blijven in het ongewisse en kunnen met moeite overleven. Hij stelde ook het initiatief "Fondation européenne des sans papiers" voor, die de strijd en de acties op Europees vlak wil coördineren. Meer inlichtingen bij Abdel Bouchonckh, rue du sceptre 78, 1050 Bruxelles, 075/38 59 92, 02/640 35 50