In een kamerdebat van begin december 2002 over de nakende oorlog tegen Irak sprak Claudine Drion van Ecolo  zich nog uit voor een ‘krachtdadige houding ten aanzien van Irak’... een militair initiatief kan echter rampzalige gevolgen hebben en een machtswissel het land zou doen uiteenvallen, ....  De standpunten die Louis Michel heeft aangenomen, steunen wij. We verzetten ons tegen ieder eenzijdig initiatief van de VS. Zelfs als er een tweede resolutie wordt aangenomen, zullen wij geen voorstander zijn van Belgische steun aan een oorlog, die vele mensenlevens zal kosten.

Louis Michel had zijn standpunt uit de doeken gedaan: ...Belgie verwelkomt resolutie 1441, waarin de terugkeer van de wapeninspecteurs wordt voorzien. De kwestie Irak draait om ontwapening en Belgie wil geen andere elementen in het debat (energie, regimewissel)... De Veiligheidsraad zal beslissen over een verdere aanpak van Irak nadat eventuele wapens werden overhandigd. Als de inspecteurs wapens vinden zal de VN Irak moeten aanmanen tot ontmanteling. Doen zij dat niet, dan moeten we ons afvragen hoe men het best tot die ontmanteling kan komen: via een Amerikaanse aanval of een militair initiatief Op dat ogenblik zullen wij nagaan of de voorwaarden vervuld zijn om ons daarachter te scharen....Er werd afgesproken dat er een tweede resolutie zal worden goedgekeurd voor een eventuele aanval zou plaatsvinden. Komt er toch een aanval voor die tweede resolutie er is, dan kunnen wij daar onmogelijk achter staan... 

Samengevat : vorige maand verklaarde Louis Michel dat een aanval op Irak enkel aanvaardbaar zou zijn als aan alle voorwaarden werd voldaan: namelijk eerst VN inspecteurs sturen en aanmanen tot ontwapening. Als dit niet lukt, in laatste instantie via een tweede VN resolutie (militaire) maatregelen treffen tegen Irak.. Drion van Ecolo zei dat ze deze standpunten kon steunen, maar ze zei er onmiddellijk bij dat Belgie in geen geval de oorlog mag steunen....

De groenen hadden blijkbaar zelf de contradictie door want deze week verklaarden Eddy Boutmans van Agalev en Philippe Defeydt van Ecolo zich uit tegen elke aanval op Irak, ook als die via de procedure van de tweede VN resolutie zou gaan. Midden december hadden enkele groenen een voorstel van resolutie ingediend bij de Kamer waarin stond dat een VN resolutie een noodzakelijke maar niet voldoende voorwaarde zou zijn tot aanvallen op Irak..Vandaag lijken enkele zich al totaal tegen de oorlog te keren.

Vanwaar die ommekeer? 

Zoals Raf beschrijft zijn we van de Groenen ondertussen wel gewoon dat ze een pacifistisch discours hebben, maar niet zullen dwarsliggen als er echte beslissingen worden genomen. Toen de NAVO-leden in 2001 met het fameuze artikel 5 steun verleende aan de Amerikaanse actie tegen Afghanistan, deden ze ook niet echt moeilijk. Buiten de formeel ethisch bezwaren die werden geuit om de achterban zoet te houden, zijn de Groenen meestal opvallend stil bij zulke pijnlijke beslissingen. Zo zei Jef Tavernier dat men toch moest uitkijken ‘geen burgerslachtoffers’ te maken toen de bombardementen op Afghanistan al enkele dagen bezig waren. Een aantal maanden later rechtvaardigde Ecolominister Deleuze in een radiointerview op Radio Campus de militaire acties op het achterlijke middeleeuws talibanregime.
Eind augustus vorig jaar lekte uit dat een kernkabinet, waarin toenmalig Agalev minister Aelvoet en Ecolo collega Durant zaten, toelating had gegeven Belgische wapens te leveren aan Nepal, een straatarm land dat volop in burgeroorlog is.
Met de emo-show van Aelvoet, de stoelendans met Jef Tavernier en een belachelijk wetsvoorstel om wapenverkoop beter te controleren (dat in feite al door Europa geregeld werd)...heeft Agalev ook hier bezwaren geuit, maar nooit de consequenties onder ogen willen zien: namelijk het been stijf houden en desnoods de regering doen vallen over deze semi-legale wapentrafiek.

Hoe geloofwaardig zijn de Groenen nu?

Al sinds januari 2002 staat Irak terug openlijk op de oorlogsagenda van de VS. Heel wat vredesorganisaties maakten campagne rond Irak  ...kortom de zaak Irak is sinds begin vorig jaar niet meer uit het Belgische nieuws te slaan. Toch gaf Ecolo eind 2002 nog zijn steun aan Louis Michel voor een ‘VN oplossing’.

Dat de Groenen zich nu pas tegen de oorlog kanten is dan ook erg opvallend en is, zoals Louis Michel het stelde, waarschijnlijk ingegeven door electorale redenen. Dat het geweten niet zou knagen bij de Groenen, wil ik zeker niet beweren... Maar van timing gesproken!  De verkiezingen zijn in juni dit jaar gepland, maar ze zouden best eens veel vroeger kunnen doorgaan.  Daar zijn de Groenen zich van bewust en zich waarschijnlijk ook op aan het voorbereiden. Nu de oorlogsdreiging en de verkiezingen steeds dichter bij komen, steken de Groenen een tandje bij in hun pacifistische discours.

Enkele Agalevers lieten al verstaan ‘toch erg veel problemen te hebben mocht Agalev akkoord gaan met de oorlog en er serieus over nadenken een verdere engagement binnen Agalev stop te zetten`. Misschien blijven zij wel bespaard van een moeilijke beslissing. 
Het is namelijk best mogelijk dat de Groenen, in samenwerking met enkelingen van andere partijen, bereid zijn de regering te doen vallen over deze kwestie. De Groenen hebben vorig jaar al wat klappen moeten verwerken en zijn ten aanzien van hun achterban steeds minder geloofwaardig geworden.  Daarom gunnen ze zichzelf een verkiezingsstunt waarmee ze die achterban kunnen terugwinnen.
Wel jammer dat ze pas van zich laten horen als het vijf voor twaalf is.  Ze hebben zich jaren verschuild achter een ethisch-pacifistisch discours, terwijl militaire akkoorden onder hun neus werden ondertekend zonder ooit echt met de vuist tijdig op tafel te slaan...