Beste Jan D.

Laat mij vooreerst stellen waarmee ik het eens ben: Ook ik vind dat  " wie echt onze 'steun' verdienen, de onderdrukte, vervolgde en uitgesloten groepen mensen overal ter wereld zijn. Ik zou dus aan de medestanders in deze beweging die oprecht menen deze regimes te moeten 'steunen', willen vragen toch altijd kritisch te blijven, zich niet te laten verblinden, zichzelf niet te censureren zogezegd 'om de aandacht van de mensen niet af te leiden'."  
Natuurlijk moeten we "ons ook in het standpunt van de basisbewegingen verplaatsen en niet alleen naar de regeringen kijken."
Vraag is natuurlijk: Welke standpunten verdedigen die basisbewegingen? In wiens kaart spelen ze? Dikwijls worden die basisbewegingen "de civiele maatschappij" genoemd. Dikwijls zijn er ook NGO's bij betrokken.
Ik pleit voor een  kritische houding t.a.v. de basisbewegingen.
Twee voorbeelden:
1, Congo. Onlangs organiseerde onze regering een conferentie in Brussel met de civiele maatschappij en de oppositiebewegingen. De aanwezige "vertegenwoordigers" hadden echter minstens één element gemeenschappelijk: ze vertegenwoordigen quasi niemand in Congo zelf.
De begrafenis van Laurent Kabila heeft duidelijk de krachtsverhoudingen op dat moment geschetst: naar schatting meer dan 2 miljoen congolezen betoonden hem eer bij zijn begrafenis en dit ondanks oorlog en miserie. Dit enkele feit had een wijziging in de buitenlandse politiek van Belgie moeten inluiden. Niets daarvan; de "basisbewegingen" worden tot en met op het voorplan geduwd. En waardoor kenmerken die basisbewegingen zich? Vooreerst door hun gemeenschappelijk programma: zo vlug mogelijk aan de macht komen. Om wat te doen? Een onafhankelijke en anti-imperialistische politiek voeren? Vergeet het maar. Op één of andere manier verbinden ze zich met de Belgische, Franse of Amerikaanse belangen.
Ten derde: geen van allen veroordelen ze ondubbelzinnig de bezetting van Oost Congo en de zogenaamde "rebellen".
Deze situatie is dramatisch. 

2. Tweede voorbeeld: Oost Duitsland.
Verschillende progressieven hebben volop de "basisbeweging" in de DDR gesteund. Ik ga er zelfs vanuit dat binnen die basisbeweging velen het goed meenden, ja zelfs het socialisme wilden behouden ("verbeteren"). En toch is de DDR omvergeworpen.
De vergissing van veel goed menende Oost Duitsers is catastrofaal gebleken.
Kohl, papa Bush en andere Thatcherianen hebben hun slag thuisgehaald. Vandaag verkoopt Coca Cola en MC Donalds ook in Karl Marxstad zijn waren.

Conclusie: een basisbeweging beoordeelt men niet alleen op basis van zijn punctuele standpunten maar op basis van wat en wie ze in de kaart spelen.
Ik raad elke antiglobalist een grote dosis argwaan aan. En ik zie echt geen spoken door te verklaren dat de belangrijkste geheime diensten een cruciale rol spelen in veel van die basisbewegingen.
Mijn spontane vraag t.a.v. een "basisbeweging" is: Welke houding neemt ze aan t.a.v. economische, politieke en militaire onafhankelijkheid?
Om terug te keren op Zimbabwe. Ik probeer mij in de huid van een Zimbabwaanse homo te verplaatsen. Met mijn karakter zou ik natuurlijk de homorechten verdedigen. Maar ik zou alles doen om te vermijden dat mijn standpunt door het Westen gebruikt wordt om het land en de regering te destabiliseren. De economische en politieke onafhankelijkheid van een land is inderdaad ondergeschikt aan homorechten. Daarvan hangt de situatie van de volledige bevolking af.

Je kan het Cubaanse regime steunen. Venezuela is volgens jou een randgeval. Ik leid af uit je retorische vragen dat je de andere genoemde regimes niet steunt.In jouw woorden: "Moet je die regimes dan gaan 'sparen' omdat kritiek de aandacht zou afleiden van een of andere 'voornaamste tegenstelling'?" 

De vraag die zich natuurlijk stelt is: zijn alle aspecten van de politiek van een bepaald land even belangrijk?
Wat is hoofdzaak, bijzaak, ondergeschikt, essentieel enz...?Naar mijn mening is de economische en politieke onafhankelijkheid van een Derde Wereldland beslissend in de mogelijkheden tot ontwikkeling. 
Ontwikkeling zie ik zeer ruim: economisch, moreel, mensenrechten, democratie...
Ik zie het zelfs als een absolute voorwaarde tot ontwikkeling.
Welnu, Zimbabwe stelt zich zeer onafhankelijk op. En het is juist daarom dat het grote geschut bovengehaald wordt.
Heb je de Westerse pers ooit op dezelfde manier zien tekeer gaan tegen de homofobie van bv. Saoedi Arabie? Natuurlijk niet: dit land levert trouw zijn olie aan de leiders van deze wereld.
Nigeria kent een bijzonder antipopulair en dictatoriaal regime. Tot vandaag is Nigeria niet de paria van het Westen. Integendeel de economische banden zijn uitstekend.
Ook hier kan ik nog talloze voorbeelden geven.

Ik vind natuurlijk dat men niet blind moet zijn voor negatieve aspecten zoals homofobie. 
Maar ik weiger mee te spelen in het scenario dat het Westen voorheeft met elk land dat zich onafhankelijk opstelt. Integendeel, juist omwille van die opstelling ben ik een bondgenoot van Zimbabwe, Noord Korea, Irak, Iran... Het is de enige opstelling die de gendarm van onze wereld (U.S.A) werkelijk dwarsboomt.
Mijn visie als "andersglobalist" vereist een onderscheid tussen hoofdzaak en bijzaak.