De oudere De Morgen-lezers zullen ze zich nog herinneren: de cartoons waarin de bochten van de SP werden gehekeld inzake de 'rakettenkwestie' (de opstelling van Amerikaanse atoomwa pens in Europa). Een begaafd cartoonist kan dezer dagen aan een serie vergelijkbare cartoons beginnen over de bochten van De Morgen inzake de 'antiglobaliseringsbeweging'. Eerst stelde de krant zich heel open op voor de beweging, maar nu die in België zelf actief wordt, is het geen sympathieke 'ver van ons bed show ' meer. Ze dreigt waarempel - zoals Yves Desmet onlangs stelde - de belangrijkste oppositiefactor voor de regering Verhofstadt te worden. Dus kan De Morgen niet langer geamuseerd blijven toekijken. In een paginabreed uitgesmeerd artikel (geïllustreerd met een sympathieke cartoon van de 'smoel' van Guy Verhofstadt) zegt Yves Desmet in De Morgen van 11 september de antiglobalisten (zoals de 'universalisten' door de commerciële pers nog altijd genoemd worden), feitelijk de wacht aan. 

Titel van het artikel: 'Voor hart en ziel'. (Met dank voor de inspiratie aan de boerenkrijgers -  'voor altaar en haard'.) Desmet begint met de antiglobaliseringsbeweging te omschrijven als een containerbegrip. Vervolgens wijdt hij enkele alinea's aan het 'extreem-linkse milieu' (met name de trotskisten). Dat Desmet absoluut geen sympathie heeft voor het 'ultramarxistische gedach tegoed', hij steekt het niet onder stoelen of banken. Alhoewel Desmets sympathieën er eigenlijk niet toe doen. Als journalist zou hij eigenlijk moeten zoeken naar het waarom van het herleven van het marxistisch gedachtegoed, het waarom van de herwonnen aantrekkingskracht ervan. Doet Yves dus niet. Integendeel, hij wijst er fijntjes op dat ook extreem-rechts komt mee anti- globaliseren. "Les extrèmes se touchent", weet je wel.

Tegen de "bulk" van de beweging kan Yves zich natuurlijk niet afzetten: hij zou zijn eigen lezers voor het hoofd stoten. Dus neemt hij hen in bescherming, dus zoekt hij naar een verkla ring waarom zoveel mensen, links en rechts, zich zo slecht in hun vel voelen. Na even denken komt hij uit bij "het economisch wereldrijk van de vrije markt".

Maar hij voegt er meteen aan toe dat "in hun terechte verzet daartegen, de antiglobalisten wel een paar denkfouten maken: zo wordt de vrije markt als des duivels gezien, de initiator van al het kwaad en al de problemen (...)". Desmet ziet dat anders: "Diezelfde markt is tot hiertoe het beste mechanisme voor de verdeling van goederen en diensten dat ooit gewerkt heeft. Alle pogingen" om het anders te proberen hebben volgens Desmet geleid "tot rampen, zoniet tot dictaturen". Verder verwijt hij de beweging ook nog een "zekere conservatieve nostalgie", een "eerder romantisch-nostalgisch antivrijemarktdiscours". Kortom: de antiglobalisten snappen er eigenlijk niets van en zouden beter eens luisteren naar de oplossing die Yves Desmet voor de grote wereldproblemen gevonden heeft. Want die oplossing, hij heeft ze.

Om te beginnen vind hij dat "in de kille wereld' "het hart alleen een kans zal krijgen door meer globalisering, niet door minder". Vervolgens betoogt hij dat er "een wereldwijde tegenmacht" moet gecreëerd worden door "mondiale vakbonden, consumentenorganisaties, ngo's". "Die zouden moeten betrokken worden bij de internationale afspraken", afspraken over o.a. "een minimum aan ethische en sociale normen". Een minimum ... En dat minimum ziet Desmet vervolgens het best gerealiseerd worden door "meer vrije markt" ... Dat die vrije markt een enorme ideologische constructie en pure fictie is, je leest het niet in zijn tekst.

Tot slot heeft onze veelzijdige Yves ook aandacht voor cultuur, voor de culturele eenheids worst. Sterk zet hij zich af tegen hen "die pleiten voor het invoeren van het Engels als wereld taal ten koste van de anderen, zij zouden dan ook in een isoleercel even moeten gaan nadenk en." Wacht, zijn we nu De Morgen aan het lezen of het Vlaams Blok ? Een isoleercel. Vandaag voor hen die te drastisch voor het Engels ijveren, morgen voor hen die er te sterk tegen zijn ... Yves weet van aanpakken en mag ongetwijfeld van hogerhand op steun rekenen voor het sympathiek maken van de isoleercel. 

In zijn slotalinea vat Desmet zijn boodschap als volgt samen: "Net in die dubbele beweging - meer globalisering om ons hart te beschermen, meer bescherming van de culturele identiteit om onze ziel te beschermen - ligt een antwoord op de terechte vragen die de antiglobaliseringsbe weging stelt. Benieuwd of het Belgische voorzitterschap tot dat debat een eerste aanzet geeft."

Yves wil Guy alvast helpen. Zijn tekst verschijnt overigens de dag voor de brief van Verhof stadt aan de antiglobalisten. Maar in heel zijn wollig stuk over hart en ziel ziet de ons bescher mende Desmet wel een paar dingen over het hoofd: 

- dat de 'vrije markt' niet alleen zomaar een goed distributiesysteem is, maar wel degelijk aan de bron ligt van de steeds toenemende ongelijkheid in de wereld;
- dat de huidige kapitalistische economie steeds weer tot financiële en andere crisissen leidt en het milieu (en daamee ons aller gezondheid) bijzonder zwaar belast;
- dat de oplossing voor de problemen niet in 'meer wol' à la Desmet, maar in meer democratie zit. Laat de hele bevolking nu eens eindelijk beslissen over de economische doelstellingen en niet een kleine financiële en economische toplaag ...

Enzoverder, enzovoort ... 

J.P. Everaerts