1. De bewering van Wim dat Noord-Korea geen schuld treft in de huidige crisis is een visie die voorbijgaat aan de houding die het land aanneemt binnen de Internationale Gemeenschap. Enkel één voorbeeld om het kort te houden:

In 1997 vond Noord-Korea het niet nodig om de Verenigde Naties in te lichten over de implementatie van de Internationale Overeenkomst inzake politieke en burgerlijke Rechten. Toen de VN Noord-Korea wees op de internationale verplichtingen, stapte het land zonder meer uit deze belangrijke internationale overeenkomst. Dit strookt niet met verantwoordelijk gedrag. Het is dan ook niet moeilijk om te begrijpen dat Noord-Korea verfoeid wordt als gesprekspartner op het wereldtoneel. Zelfs de zeer genereuze 'Sunshine Policy' van de Zuid-Koreaanse buren heeft Noord-Korea niet aangegrepen om uit zijn isolement te geraken. De huidige crisis is duidelijk mede het gevolg de vijandige bokkensprongen van het regime van Kim Jong Il. Dat Noord-Korea geen blaam treft, is een opinie vanuit een vertekend historisch perspectief.

2. Als bewijs dat de Noord-Koreanen over de toestand van de ontvoeringen op de hoogte waren, haalt Wim de cryptische formulering van de Pyongyang Declaration aan. Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat de Noord-Koreanen begrepen hebben wat dit zinnetje betekende. Jarenlang werden de Noord-Koreanen overdonderd met propaganda dat de ontvoeringskwestie een vijandig zet was van de Japanse kapitalistische imperialisten. Maar nu dat dit een officiële leugen bleek, volstaat 1 zinnetje dat het woord 'ontvoering' bovendien keurig mijdt. De Noord-Koreaanse kranten hebben na de top van 17 september 2002 geen aandacht besteed aan de ontvoeringen. Toen journalisten tijdens de Aziatische Spelen in september/oktober 2002 Noord-Koreaanse deelnemers vragen stelden over de ontvoeringen, vielen zij volledig uit de lucht. Vervolgens werd de Noord-Koreaanse delegatie keurig weggehouden van de 'kapitalistische pers'.


4. Wim schrijft dat het AIEA niet onpartijdig zou zijn ten aanzien van Noord-Korea. De wereld is natuurlijk niet perfect, maar het AIEA is wel een multilaterale organisatie. Het controleregime van het AIEA is overeengekomen in consensus met alle aangesloten landen, ook Noord-Korea. Zelf al zou het AIEA niet volledig vrij zijn van Amerikaanse druk, dan nog is het niet verklaarbaar dat Noord-Korea de relatie met het AIEA heeft doen stuklopen. Toen het AIEA in het begin van de jaren '90 vaststelde dat er fouten zaten in de cijfers tussen de opgegeven nucleaire materialen en de werkelijke aanwezige materialen, heeft het AIEA opheldering gevraagd. Dit is de gebruikelijke procedure. Noord-Korea heeft geweigerd om de cijfers recht te zetten. Dit was een openlijke inbreuk op het safeguards agreement van 30 januari 1992 tussen het AIEA en Noord-Korea (INFIRC/403) . Waarom medewerking weigeren en akkoorden met de voeten treden tenzij Noord-Korea wel degelijk iets te verbergen had?

5. Wat het NPT betreft zit Wim er volledig naast. Artikel III van het NPT zegt dat de lidstaten al hun nucleair materiaal aan controle moeten onderwerpen. Dit noemt men de 'Full Scope Safeguards'. Hiermee wordt bedoeld dat ALLE nucleaire installaties aan AIEA-controles moeten onderworpen worden. Noord-Korea heeft dit geweigerd en dus heeft Noord-Korea nooit gehandeld in overeenstemming met de verdragsverplichtingen van het NPT. De 'Limited Scope Safeguards' (dit wil zeggen enkel die installaties worden onderworpen aan controle die het land aanwijst) geldt enkel voor de niet-leden van het NPT. Noord-Korea heeft dus nooit gehandeld in overeenstemming met de Verdragsverplichtingen van het NPT. Dit is duidelijk.

Blijkbaar verkeert Wim verkeert ook in verwarring omtrent de 'speciale inspecties'. De speciale inspecties moeten onderscheiden worden met het 'speciaal inspectieregime' dat is er gekomen naar aanleiding van de oorlog in Irak. 'Speciale inspecties' zijn gewone additionele inspecties boven op de routinecontroles als de cijfers niet blijken te kloppen om onduidelijkheden op te helderen. Noord-Korea was verplicht onder het safeguard regime om die controles te aanvaarden. Het speciaal regime echter, is totaal iets anders. Dit regime heeft jarenlang aanleiding gegeven tot verhitte debatten in het AIEA -  onder andere België was een tegenstander. Met het speciaal inspectieregime wordt bedoeld dat het AIEA kan overgaan tot  controles 'bij verrassing' (bijvoorbeeld stalen van de lucht nemen, etc..) om het even waar op het grondgebied van de lidstaten,  dus niet enkel in de installaties waar de nucleaire materialen zich bevinden. Dat was echter niet het probleem waarmee Noord-Korea te maken had. De kortsluiting tussen het AIEA en Noord-Korea dateert al van het begin van de jaren 90 toen deze speciale controles nog niet bestonden. 

6. Wim is ook totaal verkeerd ingelicht waar hij beweert dat Frankrijk geen lid is van het NPT. Dat is onjuist. Frankrijk heeft het non-proliferatieverdrag getekend (in 1992). Ik verkoop geen 'bullshit' door te zeggen dat enkel Pakistan, India en Israël het NPT niet ondertekend hebben. Mijn verklaringen zijn juist.

Het gaat niet op, beste Wim, dat je insinueert dat ik de waarheid geweld zou aandoen als jijzelf manifest onjuistheden vertelt door bewust of onbewust verloren te lopen in de naakte feiten. Het maakt het de lezer enkel moeilijker om door de bomen het bos nog te zien.