Dag Han, Ik denk dat Hardt en Negri's kernstelling fundamenteel onjuist is. Eigenlijk gaat dit boek vooral over de opbouw van een wereldstaat, door hen Empire genoemd. Aangezien het kapitalisme niet zonder staat kan en het kapitaal globaliseert, moet de staat ook globaliseren. Zo denken zij althans. Nu hebben ze niet volledig ongelijk in de zin dat er wel degelijk tendenzen bestaan die in de richting wijzen van het ontstaan van een wereldstaat, maar die tendenzen zijn sinds Bush wel serieus omgekeerd. Een wereldstaat impliceert een zekere vorm van multilateralisme, onder Bush handelen de VS zo unilateraal als wat. In die zin heb je dus gelijk dat Bush's War on Terror meer lijkt op een oude imperialistische oorlog dan op 'Empirealisme'. Staar je ook niet blind op het feit dat H&N het niet meer over imperialisme hebben. Ze stellen niet dat het niet meer bestaat, maar dat het fundamenteel van karakter veranderd is (het is niet langer met de natie-staat verbonden, maar met een soort wereldstaat/politie) en daarom een andere naam verdient. Zoals ik al zei, denk ik dat die tendens wel bestaat, maar het onder Bush weer de andere richting opgaat, richting oud imperialisme dus. En het is toch juist dat Bush allerlei humanitaire redenen inroept ('democratie') ter legitimering (!) van z'n oorlog. Dat is een redelijk recent fenomeen. Tenslotte, H&N zijn sterk beinvloedt door Foucault (volgens mij hadden ze wat meer Gramsci moeten lezen) en uit diens werk komt de idee van 'politie'. Het is een interessante idee, maar je moet wat met die literatuur vertrouwd zijn om te kunnen snappen waarover het gaat (Foucault/governmenatlity studies is jammergenoeg geen traditionele literatuur voor marxisten). En dan zeg je: "Deze logica vertaalt zich op betogingen en acties in de slogan "Noch Bush, noch Saddam". Ze vertaalt zich naar pacifisten die te pas en ten onpas afstand willen nemen van het regime in Irak. Alsof dat de inzet is van deze oorlog, de keuze tussen de ethische orde van Bush of van Saddam." Dit is absurd. Het een heeft geen kloten met het andere te maken. Niemand van diegenen die je hier tot vervelens toe aanvalt en in diskrediet probeert te brengen gelooft dat Bush het goed voorheeft met de Irakezen. Waarom wijs je hier niet op de analyse van Hilary Wainwright die op vrijdag 6 december gepost werd (en jammergenoeg al een dag op 'no story to tell yet' staat)? Die geeft mooi aan hoe je de oorlog tegen Bush moet stoppen juist omdat je de Irakezen de kans ontzegt zich zelf van Saddam te ontdoen. Tot slot, als je serieus genomen wil worden, neem dan ook je discussiegenoten serieus. Dat weiger jij manifest. Het zijn niet pacifisten die constant afstand willen doen van Saddam. Het zijn leninisten en autoritaire anti-imperialisten zoals jij die op deze site iedereen die gewoon effe zegt dat hij/zij Saddam niet steunt voor imperialisten/revisionisten/renegaten uitmaken en elke mogelijke kritiek afwijzen. Bewust wordt dan zoals hier (onterecht) een beeld gecreeerd dat de andere het voortdurend over de wandaden van Saddam wil hebben. In de anti-oorlogsoproep van het Europees Sociaal Forum stond het volgende te lezen: "Wij denken dat deze oorlog, of deze nu gesteund wordt door de Verenigde Naties of niet, een catastrofe zal zijn voor de Irakese bevolking. Deze bevolking heeft nu reeds te lijden onder het embargo en het regime van Saddam Hoessein." Vier woorden, Han, niemand vraagt meer. Het is trouwens enkel omdat er nog steeds mensen zijn die steeds maar weer (uit eigen onzekerheid of intellectuele luiheid?) krampachtig op zoek gaan naar leidersfiguren en Saddam als een anti-imperialistische strijder willen afschilderen, dat dit expliciet gesteld moet worden. De ESF anti-oorlogsbetoging in Firenze was een van de krachtigste die we tot nog toe gezien hebben. Wat meteen brandhout maakt van de op deze site bijna ritueel verkondigde stelling dat elke kritiek op Saddam de beweging verzwakt. Integendeel, zou ik zo zeggen. (Dit was mijn enige bijdrage in de discussie, ze is duidelijk genoeg).