Jos Geysels, de belangrijkste man binnen Agalev, is van mening dat de omstreden Belgische wapenleveringen aan de Nepalese overheid eventueel nog steeds door kunnen gaan met instemming van de paarsgroene regering. Ook al is er geen garantie dat er binnenkort verkiezingen komen in Nepal (en dus ook niet dat de regering daar haar dictatoriale neigingen ontgroeit). Dat maakte de man gisteren ook duidelijk in de televisie-uitzending Terzake.
Geysels is al jaren partijsecretaris bij de groenen. Het vertrouwen in de centrum-linkse koers die hij Agalev laat varen wordt in progressieve kringen buiten de partij echter steeds kleiner. 
Een recente peiling in opdracht van de krant La libre Belgique geeft aan dat Agalev niet meteen brokken zal maken bij de volgende verkiezingen en dat progressieven de eerstkomende tijd niet op electoraal sukses hoeven te rekenen. 
Vlaanderen mist duidelijk een uitgesproken linkse beweging die niet vies is van electoralisme en basisdemocratie sterk genegen is. De grotendeels tot het verleden behorende hoop van een aantal progressieven dat Agalev in die richting zou evolueren is ijdele hoop gebleken. De groene partij is jammer genoeg altijd een pseudo-ecologistische beweging geweest, want in haar ideologie heeft ze nooit de anti-kapitalistische kaart getrokken. Ze heeft ook nooit veel zin gehad in het echt sociale werk.
Het was en is eerder de pleitbezorger van christelijke en soortgelijke ethiek, met name een ethiek met de nodige interne contradicties. Vandaag is Agalev bijvoorbeeld anti-pacifistisch (remember also the bombing of Afghanistan), zonder dat openlijk te willen stellen. Het vrijt de christelijke vakbondstop op en laat strijdbare vakbondmilitanten in de kou staan zonder het te willen toegeven. Geysels noemt de partij sociaal-groen maar is tevreden met regeringsfuncties voor de groenen die geen echte structurele oplossingen opleveren voor de derde-wereld-problemen. Nee, de groene staatssecretaris Eddy Boutmans kan geen noemenswaardige resultaten voorleggen sinds zijn aantreden. En de groene Vlaamse minister voor het leefmilieu Vera Dua laat Vlaanderen verder in een toestand van op grote schaal plaatsvindende vervuiling, verstoring en versnippering van het milieu.

De tijden dat de groenen pacifisme en ecologisme genegen waren zijn zeker voorbij. Kopstukken als Jos Geysels en Mieke Vogels hebben hier een belangrijke rol in gespeeld. Zo verklaarde Vogels vroeger graag dat Agalev niet links was, maar "averechts". Het geloof in averechts betekende waarschijnlijk ook een huldebetoon aan "realo", een strekking die toen meer dan overheersend was binnen Agalev. 
Realos waren in de ogen van Vogels "realistisch", want in tegenstelling tot de "fundis" streefden ze geen fundamentele hervormingen na van de samenleving. Fundis waren vaak radicaal links en ook dat kon Vogels niet pruimen. Toen René Los nog bij de partij zat, vertelde hij me eens dat de groenen alle fundis hadden buitengewerkt. Dat was toen ook ongeveer waar. 
Vandaag is de toestand binnen Agalev nog slechter. Men is zo sterk op het huidige gefixeerd dat men nog weinig mogelijkheden tot verandering ontwaart, wat Theodor Adorno ooit "overrealisme" heeft genoemd is zeker bijna alomvattend geworden bij de groenen.

Morgen zullen misschien wel tweeduizend (of meer) mensen naar Kleine Brogel gaan om de aanwezigheid van kernwapens daar aan te klagen. Dit vormt een belangrijk moment voor progressieve Vlamingen. Het is een nieuwe etappe in de jarenlange campagne tegen het opdslaan van kernwapens op een mee door de Belgische overheid gecontroleerde militaire basis.
Staatsmannen als Bert Anciaux, Patrick Vankrukkelsven en Jos Geysels hebben ruimschoots geprofiteerd van de aandacht voor deze campagne. Bomspotters hebben dan ook ongetwijfeld het recht om van deze staatsmannen te eisen dat ze meer rekening gaan houden met hun wensen en verlangens. 
Om te eisen dat Jos Geysels ontslag neemt uit de functie van Agalev-partijsecretaris bijvoorbeeld. De machtspositie van Geysels doet de vredesbeweging immers geen goed. En er zijn weinig mensen die zo sterk mee de koers bepalen van het progressieve segment van de Vlamingen, via de media o.a.

Het is duidelijk dat al het constructieve werk van leraars en studenten, van schrijvers en activisten, van kunstenaars en mensen uit de "sociaal-culturele sector" tot nu toe weinig oplevert. Dat de opmars van het Vlaams Blok niet gestuit is en dat links maatschappelijk en electoraal gezien in het defensief is gedrongen.
Het is dan ook tijd dat Bomspotters en andere progressieven hun 'leiders' tot verantwoording roepen en hen vragen een stap terug te zetten. Dat ze druk zetten op Agalev om een andere koers dan de centrum-linkse te varen, en nadenken over een alternatief voor de groenen. 
Het is tijd voor een electoralistische beweging die opkomt voor basisdemocratie en zichzelf direct democratisch organiseert. Enkel een groep mensen die pleit voor een gemeentelijke controle op economische processen (wars van een markteconomie) en van geconfedereerde, kleine gemeenten in zelfbeheer, zal op overtuigende wijze de onzin van parlemenentarisme, of natiestaten en andere overheden, kunnen aantonen. Alleen mensen die doordachte vormen van technologie willen invoeren en behouden, m.a.w. duurzaam industrialisme bepleiten en het, de primitieve samenlevingen idealiserende en technofobe, "primitivisme" resoluut afwijzen, zullen het aberrante karakter van de verdergaande economische groei kunnen duidelijk maken. Het is aan ons om de Belgische vredes- en andersglobalisatiebeweging een nieuwe wending te geven. 
Laat ons, links-progressieven, de vierde macht (de media) in dit land niet overlaten aan de pseudo-linksen en andere tegenstanders, maar het democratisch recht opeisen om de werking van de instellingen die die macht belichamen meer te bepalen.
En tenslotte een laatste voorstel: laten we een tegenmacht uitbouwen, op het vlak van onderwijs en cultuur, voor een systeem dat leerprocessen, ethiek en esthetiek sterk laat bepalen door de wetten van de bestaande markteconomie.
Of zoals de rockmuzikant Billy Bragg het zo graag zingt: "Can you hear us? No power without accountability!"