Ik zal het niet gauw vergeten. Gent, 19 oktober 2001 met duizenden liepen we door de straten voor een andere wereld en tegen de oorlog in Afghanistan. In de namiddag gingen we met duizenden op de grond liggen onder het gehuil van sirenes, het was een symbolisch protest tegen deze oorlog. De betoging van de antiglobalisten werd door de betogers omgebouwd tot een betoging tegen de oorlog. Het verbaasde niemand dat er ook groene vlaggen van AGALEV in de betoging meeliepen: "we willen toch allemaal een andere en vredevolle wereld." Maar terwijl tientallen AGALEV militanten trots mee betoogden voor de vrede tekenden hun ministers in de conferentie een verklaring waarin ze hun volle steun gaven aan de oorlog van Bush tegen Afghanistan. De mensen van AGALEV verklaarden dat ze van de oorlog in Afghanistan geen breekpunt wilden maken, er waren andere belangrijke dossiers. In Antwerpen ijvert Philip De Winter en het vlaams blok er al jaren voor om meer geld voor de politie te krijgen. "Het moet maar eens gedaan zijn met al dat geld aan integratie en multiculturele projecten te geven, er moet meer blauw op de straat." Is dat nu toch niet precies wat het Antwerpse stadsbestuur, met AGALEV erbij nu ook in de praktijk gaat brengen. De politie hervorming kost de stadskas immers meer dan voorzien en dus moet er bespaard worden, .... jawel en het is precies in de sociaal impuls projecten en in het jeugdwerk dat de stad Antwerpen gaat besparen. De mensen van AGALEV verklaarden dat ze er geen breekpunt van willen maken, er zijn andere belangrijke dossiers. In het voorjaar was het dan zover, eindelijk kwam het debat over migranten stemrecht er. Dat was iets waar de hele antiracistische beweging nu al jaren naar uitkeek. Nu zou het gebeuren, eindelijk zou de democratie in België voor alle inwoners gelden. Maar .... mis poes. De mensen van AGALEV verklaarden dat ze er geen breekpunt van willen maken, er zijn andere belangrijke dossiers. 7 April 2002, duizenden migranten en een paar duizenden Belgen betogen door de straten van Brussel tegen de oorlog in Palestina. Ze eisen de onmiddellijke terugtrekking van de Israëlische soldaten en ze willen een staat voor de Palestijnen. Enkele weken later lanceren een aantal NGO's een boycot tegen Israëlische producten. Ook hier zien we af een toe een AGALEV vlag, het weze gezegd ze aarzelen een beetje. Er wordt wat heen weer gepraat over handelsverdragen met Israël, en die van AGALEV zeggen zelfs dat ze op Europees niveau iets gaan proberen. De mensen van AGALEV verklaarden dat ze er geen breekpunt van willen maken, er zijn andere belangrijke dossiers. Ze waren er toch weer bij zeker, met meerdere parlementairen zelfs legden ze klacht neer tegen de Belgische regering. Die regering heeft immers kernwapens liggen op kleine Brogel, en dergelijke wapens zijn massavernietigingswapens, en die zijn Illegaal. Jawel, de kernbommen die al meerdere tientallen jaren in Kleine Brogel liggen, zijn eigenlijk volledig illegaal. Het lijkt misschien nogal normaal dat de mensen van AGALEV een partij die voortkwam uit de vredes beweging, klacht gaan indienen tegen die kernbommen. Je kan er zo goed als zeker van zijn dat ze er op 5 oktober in kleine Brogel ook zullen bij zijn. Maar als je aan diezelfde mensen van AGALEV die in de regering zitten (ik vergis me niet hé) vraagt waarom ze met die regering dan niet beslissen om die bommen terug te sturen naar afzender. Dan zeggen de mensen van AGALEV dat ze er geen breekpunt van willen maken, er zijn andere belangrijke dossiers. Moest U ook even slikken toen je die ministers van AGALEV en ECOLO hoorde vertellen dat ze een overwinning behaalden omdat de mitrailleurs voor Nepal pas in November zouden geleverd worden. Verhofstadt maakte er hen attent op dat het geen politieke beslissing was, maar een zeer praktische: de wapens zijn pas klaar eind November. De groene ministers zitten er vooral mee verveeld dat de hele zaak is uitgelekt. Want pas toen de zaak uitlekte schenen ze morele bezwaren te hebben. Magda probeerde ons nog wijs te maken dat ze het debat niet had gevolgd, maar bleek dat ze zelfs vragen had gesteld. Leen Laenen van AGALEV stelde reeds in december een vraag aan Louis Michel over die bewuste wapenhandel met Nepal. Ze waren in AGALEV dus op de hoogte, ze kenden het dossier, ...... De groene ministers lieten ons alvast weten dat ze er geen breekpunt van zouden maken .... er zijn andere belangrijke dossiers En zo zou ik eigenlijk nog wel eventjes kunnen doorgaan, ik heb het immers nog niet gehad over : de vele milieudossiers, verbrandingsovens, ..... Sommigen noemen dit politiek. Ik vind het pervers. Maar die van AGALEV zullen mij wel een beetje simplistisch vinden. .