Vrijdag 19 april 2002 
Amerikaanse Ambassade –Regentlaan Brussel
Persoonlijk verslag

16u30
Er was nog geen actievoerder te zien op de drukke Regentlaan toen ik er samen met een aantal mensen van Gent (van Vrede vzw, 't GEC, Voor Moeder Aarde, ...) aankwam. De oproerpolitie had het trottoir voor de Amerikaanse ambassade afgezet. Voetgangers liepen ongehinderd voorbij. Toen ik - gewapend met een bord met anti-Amerikaanse slogans - eveneens wilde passeren, om een eind verder via de lichten en het zebrapad over te steken, sprong een agent uit de gepantserde wagen. "Qu'est ce que vous désirez?"  vroeg hij snel. Ik legde uit dat we hier ergens in de buurt gingen verzamelen voor een vreedzame actie en dat ik veilig op die plaats wenste te geraken. Onverstoorbaar verhinderde hij mij de doorgang en dwong mij via de gevaarlijk smalle berm langs de drukke weg verder te gaan. 

17u00 
00. Op een smalle strook gras op de Regentlaan in Brussel (recht tegenover de Amerikaanse ambassade) kwamen een honderdtal mensen samen om hun ongenoegen te uiten over het Amerikaanse buitenlandse beleid. Daarnaast wilden de actievoerders de aandacht vestigen op en solidariteit betonen met de vredesmanifestaties in Washington DC die van 19 tot 22 april plaatsvinden. Ongeveer 75000 mensen waren er zaterdag in Washington om de eisen: "stop de oorlog" en "solidariteit met Palestina" kracht bij te zetten. Men spreekt van de grootste pro-Palestijnse actie in de V.S. ooit. 
Voor meer info zie : http://www.indymedia.org/  en ook http://dc.indymedia.org/

01. vanop een glibberig paaltje.
02. Bush Wanted for Crimes against Humanity and the Planet.
03. Geen geld voor geweld.
04. Het Amerikaans nucleair spook.
05. Mouvement chrétien pour la paix
06. de eisen in een notendop.
07. Gelijktijdig met de actie aan de ambassade vond de wekelijkse solidariteitsbijeenkomst voor Palestina aan de Beurs plaats. Rond zes uur kwam een groot deel van deze (voornamelijk Arabische) mensen naar de ambassade.  
08. Dames, die je je al van ver kon HOREN aankomen!
09. Bush! Sharon! Terroristes!
10. Ook vlaggen van Hamas.
11. De dames riepen het luidst
12. Zelfgemaakte spotprenten van Bush en Sharon
13. Vrede! Palestina vrij!
14. Onder de jongeren met voorgebonden sjaal leken de emoties even wat uit de hand te lopen: een bord met Bush-afbeelding werd vertrappeld en de jongeren probeerden nog een ander in brand te steken, wat niet meteen spectaculaire resultaten opleverde, wegens de regen. Dankzij de snelle tussenkomst van de interne ordediensten en vooral van Riet D'Hondt waren de gemoederen snel terug bedaard. Het leek me al bij al onschuldig en eerder geïnspireerd door enthousiasme en oprechte verontwaardiging dan door kwaadaardigheid.
15. Discussie, emotie, ... meditatie?
16. De rol van het Amerikaans buitenlands beleid in het conflict in het Midden Oosten werd door alle aanwezigen sterk veroordeeld.
17. Stop the massacre! Free Palestine!
18. Ondanks het drukke verkeer slaagde men er in een hele resem speechers aan het woord te laten. Hier Ludo de Brabander aan het woord.
19. Dame
20. Deze dame hield een bewogen toespraak. Achteraf schreeuwde ze zich schor, verwensingen en slagzinnen door de megafoon brullend, richting verkeer en verder, de ambassade.
21. Een ingetogen moment.
22. Een delegatie van drie personen vertrok naar de overzijde van de drukke Regentlaan om de eisen van de actievoerder voor te leggen. Ruim tien minuten werd onderhandeld aan de gepantserde wagen.
23. Een aantal personen verliet de ambassade en startte de onderhandelingen met de delegatie... op het trottoir en dan nog in de regen. Als je mensen het gevoel wil geven dat hun eisen serieus genomen zullen worden, kan je misschien de beleefdheid aan de dag leggen ze binnen te ontvangen, nee?
24. De delegatie op de terugweg. Zij werden naar eigen zeggen goed door de diplomaten ontvangen. Men was bereid te luisteren naar de eisen van de actievoerders. De eerste reactie van de woordvoerders van de ambassade was verrassing. Zij waren zich niet bewust van het feit dat er veel onbegrip en verontwaardiging bestond over de impact van het Amerikaanse buitenlandse beleid en de vele interventies. 
25. Israël état voyu! Israël schurkenstaat! De retoriek van Amerikaanse woordvoerders en in de media wordt niet zomaar geslikt. Door een aantal ongewenste, lastige, strategisch en economisch interessante landen als schurkenstaten te bestempelen, legitimeert het Amerikaans buitenlandse beleid het eigen onwettige optreden alleen voor zichzelf.  
26. Toespraak Ruth D'Hondt.

Overal in de wereld werd er trouwens actie gevoerd. Je kunt een overzicht hiervan terugvinden op:
http://www.ptb.be/international/article.phtml?section=A2AAABBSBB&object_id=12759