Ik ben niet Han Soete en zal ook nooit Han Soete zijn. Al was het voor zijn slagersbrilletje die mij een beetje te hoog Lanoye-gehalte heeft. Net zoals ik Christophe Callewaert ben of Mara Van Riet. Ik ben zelfs geen fan van één van hen, verschil met hen van mening op verschillende punten en hou ook niet altijd van hun stijl (laat staan hun kunde van de nederlandse taal).

Maar dat doet dus niet ter zake.

1. de heer Stijn Oosterlinck maakt van de diversiteit de heilige koe van een beweging. In navolging van alle heren en dames uit de onzichtbare leiding in Porto Allegre die ook al beweren dat niemand "namens de beweging mag spreken". Men kan zich afspreken of zij die uitspraak wel kunnen doen, gezien niemand in naam van het geheel mag spreken. Dat soort postmodernisme is des te ergerlijker op het moment dat alle grenzen op de aarde oveerspoeld worden door de buitengewone agressie van de Verenigde Staten.

2. het wordt interessant wanneer Oosterlinck spreekt over de grenzen aan de "permissiviteit". Niet alles moet kunnen (over een "propagandistische stijl gesproken"). En wat vooral niet mag kunnen is het antikapitalistisch engagement van één lid van Indymedia-crew. Dat heet dan "solo-slim spelen". Wanneer anderen zich engageren in acties opgezet door regerinspartijen (zoals de hypocriete SP.a acties onder de naam 'Vonk' in Antwerpen) of in vage hervormingsgezinde platforms als Attack is er geen probleem.

3. de tactieken die Oosterlinck vervolgens hanteert zijn niet meer dan de platgetreden paden van de sociaal-democratie. 

(a) elk inhoudelijk debat wordt geschuwd. Net zoals in 1991 voor of tegen het embargo, ach laten we maar "divers zijn". De 1,5 miljoen doden van het embargo ten spijt. De discussie over de wapeninspecteurs als voorbode voor de oorlog, het debat over eurocentristisch denken "laten we vooral de haat tegenover het westen wegnemen", het kan allemaal niet volgens de logica van Oosterlinck. Dat heet bij hem "altijd wel iets vinden om samenwerking af te wijzen". Over wat het dan gaat, geen woord.
(b) vervolgens wordt op louter formele basis - in de beste Etienne Vermeersch stijl laten we zeggen - met modder gegooid naar diegenen die een radicale positie innemen in het maatschappelijk debat: "solo-slim", "klein-links", "platte partijpolitieke spelletjes", "misbruiken", "autoritaire comments" en meer van dat fraais. Wat valt op: die mooie proza is louter voorbehouden voor de radicale idee in onze samenleving. Geen woord over het solo-slim van het kernkabinet wanneer ze wapens aan een feodaal regime leveren, over platte partijpolitieke spelletjes wanneer ministers die oorlog na oorlog goedkeuren in anti-oorlogsbetogingen komen opdagen, geen zin over het misbruik als plots zogenaamde Berberse Platforms de "Berbers" tegen de "Arabieren" willen opzetten.
(c) om dan tot de ontstellende conclusie te komen dat iemand zoals Han zich niet "als anti/andersglobalist partijpolitiek mag engageren". Want dat is, beste lezer, "misbruik van krediet en imago opgebouwd langs Indymedia"

4. Oosterlinck heeft schrik voor het politieke engagement dat buiten de krijtlijnen valt van wat SP.a en Agalev hem (in platte partijpolitieke spelletjes) hebben voorgekauwd. Dan vallen de grenzen van de "diversiteit" en moet er een einde komen aan de "permissiviteit". Triestig is dat. Meer nog dan moet er een "consensuspersoon" komen. Aan wie had U gedacht mijnheer Oosterlinck in uw consensusmodel ? Aan Uzelf of deheer Goeman ? Ik voel geen enkele behoefte om consensus aan te gaan met bepaalde groepen en ideeën in de beweging, net zoals ik er iets voor voel dat van anderen te eisen. En neen Han Soete is - ook niet voor mij - een 'consensuspersoon". De da

5. Daarom een oproep aan Oosterlinck en alle zelfbenoemde "hoeders van de diversiteit": diversieer U, megafoneer U boodschap via alle wegen, ook tijdens de verkiezingen, kiest kleur op alle lijsten, ja zelfs op de pro-kapitalistische oorlogspartijen als SP.a en Agalev. Zet je d'r op. Overal.