Opdat de sociale bewegingen die zich de laatste jaren overal in Europa
hebben geprofileerd, zouden kunnen vortbestaan en zich verder ontplooien is
het van belang om de betrokken groeperingen (vakbonden, verenigingen en NGO’
s die opkomen voor de fundamentele rechten van de mens) eerst op Europese
schaal te verenigen in een netwerk waarvan de vorm nog uitgedacht moet
worden, maar dat in elk geval in staat zou moeten zijn om de krachten te
bundelen, de verschillende doeleinden op elkaar af te stemmen en
gemeenschappelijke projecten op te zetten. Ondanks al hun verschillen, of
zelfs hun geschillen hebben al deze groeperingen onder meer met elkaar
gemeen dat ze het opnemen voor alle door het neoliberale beleid uitgesloten
mensen en dus ook voor alle door datzelfde beleid uitgesloten problemen.
 Deze problemen worden genegeerd of verdrongen door de sociaal-democratische
partijen, die er in de eerste plaats op uit zijn om de gevestigde
economische orde te beheren en aldus het beheer van de staat te behouden, en
die zich neerleggen bij de groeiende maatschappelijke ongelijkheid, de
werkloosheid en de sociale kwetsbaarheid. Het is van belang dat een heuse,
kritische tegenmacht hen voortdurend tot de werkelijke orde roept, via
gevarieerde acties die, zoals in Seattle, aan de verwachtingen van de
burgers uiting geven.
 Aangezien zo’n tegenmacht het zal moeten opnemen tegen internationale
organisaties, instellingen, multinationals, enz., moet ze zelf
internationaal georganiseerd zijn, en om te beginnen Europees. Tegenover
krachten die ijveren voor het behoud en de restauratie van het verleden,
onder meer door alle overblijfselen van de « verzorgingsstaat » te
ontmantelen, moet ze een drijvende kracht worden, die de internationale
organisaties, de staten en hun regeringen ertoe zou kunnen en zou moéten
dwingen efficiënte maatregelen te nemen en uit te voeren – maatregelen
bedoeld om de financiële markten te controleren, de ongelijkheid te
bestrijden en tot een betere verdeling van de rijkdommen te komen, zowel
nationaal als internationaal.
 Daarom stellen we voor een staten-generaal van de Europese sociale beweging
te houden, die ten doel moet hebben (1) een handvest van de sociale beweging
uit te werken en (2) de fundamenten te leggen voor een internationale
structuur bestaande uit alle organisatorische en intellectuele vormen van
verzet tegen het neoliberale beleid, en dit in alle onafhankelijkheid ten
opzichte van partijen en kabinetten.
 Deze staten-generaal zou moeten leiden (1) tot een open confrontatie van de
verschillende sociale hervormingsplannen die bedoeld zijn om de huidige
economische en sociale processen (« flexibel-zijn », toenemende sociale
kwetsbaarheid, verpaupering, enz.) tegen te werken en de zogenaamde
 veiligheidsplannen » te bestrijden (plannen waarmee de Europese regeringen
de effecten van die processen trachten te neutraliseren) ; (2) tot het
scheppen van permanente banden tussen alle sociale bewegingen, om zo een
snelle mobilisatie voor gemeenschappelijke acties mogelijk te maken – zonder
enige vorm van centralistische dwang en zonder dat wat dan ook van de
verscheidenheid aan inspiratie en traditie verloren zou gaan ; en (3) tot
het definiëren van gemeenschappelijke doeleinden op het vlak van nationale
en internationale actievoering, gericht op de uitbouw van een solidaire
samenleving die gestoeld is op de eenmaking en het op een hoger niveau
brengen van de sociale normen.
 De vereniging van al diegenen die, vanuit hun dagelijkse strijd tegen de
meest onzalige effecten van het neoliberale beleid, een praktische kennis
hebben van al wat die effecten aan subversieve mogelijkheden inhouden, zou
op die manier een collectieve en creatieve reactie op gang kunnen brengen,
die in staat zou zijn aan wie zich niet meer herkent in de huidige
samenleving een realistische utopie te schenken : een utopie die
verschillende, maar convergerende inspanningen kan samenbrengen.


De lezer kan Pierre Bourdieu zijn adhesie betuigen door zijn naam en functie
op te sturen naar www.raisons.org (charte@raisons.org)