De socialistische en communistische partijen zijn de historische massapartijen van de werkende klasse. of we dit nu leuk vinden of niet. Als de samenleving radicaliseert en polariseert dan blijven deze massaorganisaties, hoe reformistisch en bureaucratisch ze ook zijn gedegenereerd, helemaal niet onberoerd. De geschiedenis van de arbeidersbeweging is niet lineair, gaande van een soort perfecte revolutionaire partij tot het rechts-reformistische vehikel van vandaag. Doorheen de geschiedenis van de arbeidersbeweging zijn ook de organisaties van de arbeidersbeweging, de vakbonden en de partijen, onderhevig aan maatschappelijke processen en aan de klassenstrijd.

De leiding van deze organisaties, de Tobbacks en de Nollets en de Jospins, zijn natuurlijk bureaucraten en rechts-reformisten, niemand zal dat ontkennen. Dat doet er ook weinig toe. Eenmaal de samenleving in beweging komt en radicaliseert moeten deze leiders wel meezwenken met de 'mood' van de basis, anders belanden ze in de rand van het politieke gebeuren. Worden deze bureaucraten dan links-reformisten of zelfs revolutionaire? natuurlijk niet, ze zijn gewoon opportunistisch en zullen linkse retoriek gebruiken. Kleine 'waarachtige' linkse partijtjes en groepuscules blijven dan in de kou staan want de grote massa van mensen zal zich niet wenden tot deze lilliputters, maar juist wel tot de grote mastodonten. De meeste mensen zien op dat moment immers geen verschil tussen een linkse SP/CP of een iets linksere partij.

De sociale geschiedenis van verschillende landen lijkt deze stelling te bevestigen. Van Engeland in de jaren '30, tot Frankrijk in de jaren '70 zien we dit fenomeen opduiken.

Was de wereld maar zo eenvoudig dat de socialistische partij voor eens en voor altijd 'verburgerlijkt' is en dat het enige wat we nodig hebben een échte arbeiderspartij is die we uit het niets kunnen doen ontstaan. De realiteit is echter anders. De massapartijen hebben een geschiedenis, een traditie en een verankering in de arbeidersklasse zoals geen enkele sekte ooit zal kunnen hebben. Grote maatschappelijke veranderingen die gedragen worden door de arbeidersklasse hebben zich in het verleden enkel doorheen deze organisaties gemanifesteerd.

Is Vonk 'voor de SP' of zoiet? Natuurlijk zijn wij niet 'voor de SP'. Wij hebben geen fetisjen of staan niet in beate bewondering voor de bureaucratische leiding. In tegendeel, we zullen elke gelegenheid te baat nemen om de leiding van de socialisten en communisten te bekritiseren. Tegelijkertijd echter zien we in dat de structuren van partij en vakbond wél nog het potentieel hebben om structuren van verandering te worden. Wie zijn ogen daar voor sluit en gemakkelijkheidshalve wegholt van de 'reformisten' en zijn eigen miniorganisatietje opricht is gedoemd voor altijd in de marge van de maatschappij en geschiedenis te werken. Het is natuurlijk altijd gemakkelijker om zelf een pure, 'waarachtige' partij op te richten dan oppositie te voeren binnen de massaorganisaties.
Het enige wat hiermee bereikt wordt is het verzwakken van de kracht van de linkerzijde binnen deze massaorganisaties en het scheiden van de meest politieke bewuste arbeiders en studenten, van het merendeel van de arbeidersklasse.

Het was met reden dat Marx in zijn CM stelde: 

"In welke verhouding staan de communisten tot de proletariërs in het algemeen? 

De communisten zijn geen bijzondere partij tegenover de andere arbeiderspartijen. 

Zij hebben geen belangen die gescheiden zijn van de belangen van het gehele proletariaat. 

Zij stellen geen bijzondere beginselen op waarnaar zij de proletarische beweging willen modelleren. 

De communisten onderscheiden zich van de overige proletarische partijen slechts doordat zij enerzijds in de verschillende nationale gevechten van de proletariërs de gemeenschappelijke, van de nationaliteit onafhankelijke belangen van het gehele proletariaat naar voren brengen en tot hun recht laten komen en doordat zij anderzijds op de verschillende trappen van ontwikkeling, die de strijd tussen proletariaat en bourgeoisie doorloopt, steeds het belang van de gehele beweging vertegenwoordigen."