VOLKERT VAN DER GRAAF, EEN ANDERE KIJK OP PUBLIEKE VIJAND NUMMER 1 VAN NEDERLAND. Op 6 mei jongstleden werd de extreem rechtse politici Pim Fortuyn vermoord. Hij had net een interview gegeven in een radiostudio vlakbij Amsterdam toen hij werd neergeschoten aan de uitgang van het gebouw. Een man van 32j, Volkert Van der Graaf, werd enkele minuten later aangehouden met in zijn bezit een vuurwapen. Hij maakte gebruik van het recht om geen verkaring af te leggen, waarmee hij zich beperkte tot het geven van zijn naam, adres en advocaat.Sindsdien verkeerdt hij in stilzwijgen. Zwijgen deed hij ook in de isolatiecel waar hij al snel werd geplaatst, 24/24h bewaakt door een camera. Het licht in zijn cel bleef branden zodat men de minste beweging die Volkert 's nachts zou maken kon opmerken. Stilzwijgen is er buiten in de straat daarentegen niet, waar talloze burgers op straat komen als marionetten om gerechtigheid te eisen en hun solidariteit te betuigen met die arme extreem rechtse Pim. De verklaringen van politici en journalisten doen geloven dat deze moord erger is dan een andere. In een land waar de sociale rust moeilijk te verstoren is veroorzaakte deze moord een schokgolf.Het was triest te constateren hoe milieus die zichzelf antagonist noemen zich hebben ondergedompeld in de collectieve hysterie die onmiddelijk volgde op de dood van fascist Fortuyn. Het is duidelijk een manier van denken, gelijkaardig aan de burgerlijke pest, die domineert.Aangezien een groot deel van de kraakpanden tot en met een veelvoud van verenigingen, "activistengroeperingen" zoveel agressiever reageren tegen hen die zich niet vereenzelvigen aan hun aangepast protest, dan tegen hen die ze pretenderen te bestrijden. Denk je nu echt, dat het gebeuren van 6 mei, ookal overkwam het een bekend fascist, dat het de activistenscene haar monopolie tot verzet ontnam, zoals het de staat haar eeuwig monopolie tot doden ontnam? Begrijp me niet verkeerd: het gaat er ons niet om de waarde van wat Volkert heeft gedaan naar waarde te schatten met bertekking tot geweldloze axie. Maar des te meer wel om het betreuren van deze blinde eensgezindheid, die zowel dom als beangstigend is. Deze heilige unie van bijna een totale bevolking voor en ten dienste van de macht. Moeten we je eraan herinneren dat de krakers van Amsterdam hun medeleven kwamen betuigen met een spandoek in de hand? Militanten, zelfs de meest vreedzame, konden toch beter hun energie in wat nuttigers steken? Misschien in een anti fascistische werking? Waarom zouden we deze tolerantie ophemelen en samenwerken met de verantwoordelijken van onze doodstrijd. Tenzij de angst om in verband te worden gebracht met Volkert in het kader van het lopend onderzoek dit gedrag verklaard, dan blijft het nog steeds onbegrijpelijk in onze ogen... De slogan:" De enige goede fascist is een dode fascist" schijnt dus een deel van zijn aanhang te verliezen, indien die fascist niet per ongeluk sterft. Dit is niet het geval voor ons die de slogan graag waren gaan roepen in Amsterdam, op risico van een publieke lynch-partij. Aan politiek doen en met de levens van de volledige populatie spelen is nooit zonder risico geweest. Het is misschien niet nodig nog eens te onderlijnen dat zulke talrijke mobilisaties nooit zouden plaatsvinden indien er een gigantische massa moord van onschuldige mensen zou plaatsvinden ver van het land je woont. Wat Volkert betreft, we weten heel weinig over hem. Hij was betrokken in een vereniging die legale procedures aanging tegen de agro chemische industrie. Zijn axie tegen Pim was voorbereid. Sindsdan heeft hij geen verklaringen gegeven. Op 10 mei werd hij zoals voorzien in een psychiatrische sectie overgeplaatst, waar elk contact met de buitenwereld, zijn advocaten niet meegetelt, hem werd verboden. De maatregelen tegen hem hielden een persverbod in, en zoals we reeds stelden, de videobewaking en de ononderbroken verlichting van zijn cel. Voor het onderzoek op de moord werd een team van 55 rechercheurs aangesteld. 3 weken later werd hij overgeplaatst naar een ander gedeelte van het penitentiaire complex, naar een nieuwe cel ter waarde van 50000 neuro! De cel is zo gebouwd dat ze ideaal is voor camera toezicht. Vanaf dat moment werd hem toegelaten kranten te lezen, tv te kijken en bezeok te ontvangen. De politieke aard van zijn daad, evenals het belang van de vermoorde politicus hebben de autoriteiten ertoe aangezet tot het aanhouden van deze barbaarse detentiecondities. We hebben reeds gezien in het geval van Marco Camenish in Zwitserland dat in deze correct democratische landen de wreedheid tegen d niet-recupereerbaren geen grenzen kent. Zodra de Raad van Strafrechttoepassing zich uitsprak voor de onmiddelijke opheffing van de camerabewaking in de cel van Volkert, introduceerde de minister van justitie reeds 's anderendaags een nieuw reglement dat permanente videobewaking legaal maakt. De advocaten van Volkert, die klacht indienden tegen de aanwezigheid van camera's sinds de opsluiting van Volkert hebben deze maatregel een "Volkert-reglement" gedoopt. Intussen, op 12/06, begon Volkert een hongerstaking, met de volgende eisen: 1) De onmiddellijke stopzetting van de camerabewaking; 2) Het doven van de verlichting 's nachts. Drie dagen later veranderde de minister de klassieke camera door een infra roodcamera, waarmee Volkert 's nachts zonder verlichting kon worden bewaakt. Volkert liet zich niet bedriegen en zette zijn hongerstaking voort. Ondanks alles stopte hij zijn hongerstaking na 70 dagen op 19/9. Na alles wat we weten kwam de enige steun niet van de antifa scene, wel van zijn medegevangenen. Zij deden een petitie circuleren in de loop van augustus, die de eisen van Volkert ondersteunden. Een daad van solidariteit die we des te meer toejuichen omdat die steun van hen komt die zo weinig middelen hebben. Volkert heeft, naar alle waarschijnlijkheid, enkel het voordeel van bezoek en "luchting" gekregen, maar aan zijn grootste eis, het verwijderen van de camera's werd niet voldaan. Wij wilden reeds langer berichten over de hongerstaking maar het was eerder moeilijk bronnen uit "de beweging" te vinden, gezien de meesten zwijgen in onverschilligheid. Een kleine tour op de site van indymedia-nl heeft ons slechts irritatie bezorgt. Na 2 maanden van hongerstaking, op momenten waarop de regering sprak over een zoveelste aanpassing van de wet, teneinde de mogelijkheid t hebben Volkert via infuus te voeden, stapelden de debatten op de kolonnen van Indymedia zich op. Dus ons tonend, op welk punt deze site "onafhankelijk" is. Onafhankelijk (zeker niet met betrekking tot het officiële discours) werd Volkert door de progressievelingen van Indymedia tot lafaard bestempeld omdat hij geen openlijke verklaring gaf. Of discussiërend over de belangrijkheid van een Volkertwet die de voedingsinfuus toelaat. Zonder ons te sparen van eeuwige condoleances aan Fortuyn en zijn familie. Om bronnen te vinden, hadden we evengoed de meest reactionnaire kranten kunnen bekijken.En Indymedia toont ons nog maar eens dat haar invulling van het begrip journalistiek nooit iets alternatiefs inhield. In elk geval zouden ook wij wel willen weten met welke perspectieven Volkert heeft gehandeld. Het viel ons moeilijk niet te glimlachen toen de radio meldde dat zijn dood verband hield met het voorstel tot herintroductie van pels in Nederland. Uiteindelijk, wanneer men ons verteld dat de Mullah Omar uit Afganistan is gevlucht op een bromfiets, zegt men dat het bedrog niet zo groot is, ondanks alles. Wat zeker is, is onze morele steun, gezien we niet veel meer mogelijkheden hebben, in de richting van Volkert gaat, evenzo onze onvoorwaardelijke steun aan zijn eisen.