In Diogenes 5 las ik het interview met een vertegenwoordiger van de  migrantengemeenschap in verband met het beeld van allochtonen in onze media.  Waar halen interviewer en geïnterviewde het in godsnaam vandaan dat onze media  zoveel negatiefs schrijven over allochtonen? Leven zij dan in een andere wereld  dan ik of lezen zij totaal andere media? Wat mij opvalt is dat zij niet één  concreet voorbeeld geven, en ik vermoed ook dat ik weet waarom: die voorbeelden  bestaan niet. Niet alleen waakt het Centrum Leman daarover met bedenkelijke  ijver - zelfs op een verkeerd begrepen toespeling reageert het al met  nauwelijks verholen dreigementen. Bovendien bestaat er een uitzonderlijk sterke  zelfcensuur op dit vlak, zelfs bij de media die als sensatiezoekend bestempeld  worden. Daardoor leven wij in een situatie van informatievervalsing waarin de  mate van maatschappelijke spanning, als gevolg van botsing tussen allochtone en  autochtone cultuurpatronen, zelfs niet meer bespreekbaar is.

Wat mij ook opvalt is hoe schijnheilig sommige woordvoerders van de  migrantengemeenschap daarop reageren: "Wij zijn allemaal Belgen" en meer van die  flauwekul. Om te beginnen gaat het, als het om Marokkanen gaat die Belg worden,  om Belgen met een dubbel paspoort. Die kunnen ongestraft - als ze hier de zaak  voor zich verziekt hebben - ginder de strijder tegen het imperialisme spelen  (een gebruikelijk scenario bij parentale ontvoeringen, sereen beschreven in  het onlangs bij Van Halewyck verschenen boekje 'Disneyland ligt in Marokko' van  Sylvie De Smidt en Désirée Poot). Het zijn dus geen gewone Belgen maar Belgen  met meer rechten dan gewone Belgen. 

Vervolgens is de meest storende vorm van misdadigheid - inbreuk op de  openbare orde - wel degelijk cultureel gebonden: volgens het rapport van San -  waarvan men niet geslaagd is het onderuit te halen, maar wel insinueert dat men  dit gedaan heeft - ligt het ordeverstorend cijfer van jonge Marokkanen 2,5  keer hoger dan van dat van de autochtonen, maar situeren Turken zich op ongeveer  hetzelfde cijfer als Belgen. Een duidelijker voorbeeld van het culturele  karakter van vele spanningen in onze samenleving is niet denkbaar want Turken en  Marokkanen stammen uit dezelfde immigratiegolf en kennen dezelfde  leefomstandigheden en -problemen.
 
Het is daarom hoogtijd dat we ophouden met alle 'allochtonen' over één  kam te scheren. De groep die als groep het meest storend is in ons land ˆ en pas  op: ik zeg niet dat elk individu uit die groep storend is ˆ is die van de  Marokkanen, zowel door zijn omvang als door de gemiddelde attitude. Dat kan  cijfermatig bewezen worden. Dat heeft niet te maken met het ras waar die mensen  toe behoren en zelfs niet met de godsdienst die zij belijden, maar met het type  regime waar zij uit stammen en de invloed die van hun ambassade uitgaat. Turkije  richt zich sinds Atatürk op Europa en moedigt zijn burgers aan om een sterke  sociale controle te installeren in hun gemeenschappen, om een negatief imago te  vermijden ˆ integratie dus, zonder assimilatie. Marokko daarentegen zwelgt in  nostalgie rond een koningshuis dat onder Hassan II als voornaamste verdienste  zijn afstamming uitspeelde van de profeet zelf (onder Mohammed VI lijkt er een  kentering mogelijk te worden). Vanuit de ambassade wordt continu een  anti-integratie-boodschap verspreid, ook naar die Marokkanen toe die zich  genaturaliseerd hebben. Er wordt op gehamerd dat België of Europa nooit hun  loyaliteit opeisen mag, maar dat zij nog steeds Marokkanen zijn en moeten  blijven.


In deze feitelijk racistische houding past een continu bespelen van het  schuldgevoelen van de bange blanke man, die zich nog steeds verwijt dat hij  indertijd Kongo heeft geëxploiteerd. Daartoe behoort een aanhoudende  beschuldiging dat onze pers racistisch of xenofoob zou zijn, zonder één  voorbeeld laat staan bewijs op tafel te leggen. Deze hersenspoeling, die wij  lijdzaam ondergaan, verhindert dat het ware kwaad wordt aangeduid: de weigering  van integratie en het automatisch gelijkstellen van integratie met assimilatie.  De autochtone bevolking neemt dit waar, en voelt dat aan maar haar intellectuele  opinieleiders weigeren deze fenomenen te duiden, ja, zelfs maar bespreekbaar te  maken. Daardoor groeit de xenofobie en daarvan profiteert een perfide  partij die geen oplossingen zoekt, maar in troebel water vissen wil. Die groei  wordt dan weer als bewijs ingeroepen tegen het gastland, dat die allochtonen  nochtans kansen heeft gegeven ˆ en terecht - die ze nimmer in hun thuisland  zouden gekregen hebben.


Wij leven dus in een situatie van omgekeerd racisme: een retrograde  regime als dat van Marokko, dat openlijk ondemocratisch is, mag via zijn  propaganda naar de migrantengemeenschap toe, bij ons de wet stellen. Maar onze  mensen moeten zwijgen. Zelfs als een feitelijk gegeven wordt gepubliceerd - dat  jonge Marokkanen bendes vormen die straatpleinen, speelplaatsen, scholen,  zwembaden, bibliotheken terroriseren - dan worden wij beschuldigd van racisme.  Ik vind dat zeer bedreigend en ik begrijp niet dat onze intelligentia zich daar  niet tegen afzet. Beseft zij dan niet dat zij op die manier objectieve  propagandist wordt voor het Vlaams Blok?