Maandag 6 augustus vertrokken we met zestien Belgische jongeren naar het Vijftiende Wereldjongerenfestival in Algiers voor een globalisering van de solidariteit.
De World Federation of Democratic Youth (WFDY) organiseert sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog de wereldfestivals van jongeren en studenten met telkens 10 à 30.000 deelnemers uit meer dan honderd landen. Dit jaar gaat het vijftiende festival van 8 tot 16 augustus in Algiers door. Het motto waarrond we ons nu verenigen is "Let’s globalise the struggle for peace, solidarity, and development against imperialism". Gedurende een week worden ervaringen uitgewisseld, debatten gehouden, culturele vertoningen vertoond en wordt er aan sport gedaan.
Foto 1 De affiche van het Vijftiende Wereldjongerenfestival.
Ons vertrek naar Algerije wilden we aan iedereen kenbaar maken door een persconferentie te organiseren op de luchthaven van Zaventem. Veel pers kwam er spijtig genoeg niet opdagen. Vijftienduizend jongeren die gedurende een week debatteren over de wereldproblemen is blijkbaar geen nieuws. Vandaar ook dit verslag op Indymedia. We gaan regelmatig trachten nieuws door te sturen. We gaan er het beste van maken en onze stem laten horen. De verwachting van de meeste mensen in onze groep is ook om via de internationale contacten die we op dit festival kunnen maken, de strijd tegen het imperialisme en de globalisering te versterken. Daarom gaan we hier ook zoveel mogelijk jongeren uitnodigen om mee te betogen tegen de Europese Top in Brussel op 14 december.
Foto 2 Bij onze aankomst op de luchthaven van Algiers kregen we onmiddellijk de Algerijnse gastvrijheid te zien.
Toen we, na onze aankomst op de luchthaven, onze badge mochten halen in de "Boumedienne University", wachtte ons een oververweldigende ontvangst door Algerijnse studenten. Timide als we zijn, gingen we een beetje verlegen door de rij van enthousiaste Algerijnen. Achteraf beklaagden we ons dat wel. Vooral toen we de Brazilianen zagen aankomen die luidkeels "Ronaldo hey hey" riepen en hun vlag de lucht in staken. Op de universiteit duurde het wel even vooraleer we onze badge ontvingen maar vervelen konden we ons niet, we waren omringd door Algerijnse studenten die ons gedurende die tijd animeerden (Foto 3). Er was ook een prachtige tentoonstelling van de Cubaanse fotograaf Raúl Abreu te zien o.a. over de terugkeer van Elian.
Foto 3