Wee diegene die een genuanceerd artikel durft te schrijven over Mugabe. Hij of zij krijgt onmiddellijke de hele weldenkende linkse goegemeente over zich. Maar nu er de laatste dagen enkele ronduit racistische uitspraken gepost werden op Indymedia, zwijgen diezelfde critici in alle talen. Het begon met LSP die een betoging verliet omdat die 1. gedomineerd werd door moslimfundamentalisten en 2. omdat er te weinig autochtonen waren. Daaruit leer ik dat de LSP een totaal gebrek aan kennis heeft voor de leefwereld van de moslimjongeren die onze volkswijken bevolken. De LSP zou eens moeten beschrijven wat dat precies is, moslimfundamentalisme. Veel schooldirecteurs vrezen al een invasie van moslimfundamentalisten als er zich een paar meisjes met een hoofddoek willen inschrijven. De LSP weet blijkbaar evenmin dat het moslimfundamentalisme juist zo populair is omdat alle progressieve stromingen in de kiem gesmoord werden en worden. Palestina zelf is daar een mooi voorbeeld van. Hamas werd in de jaren '80 minstens met passieve steun van Israël opgezet om de PLO een hak te zetten. Weglopen uit een betoging omdat je de woorden Allah en Mohammed hoort, is dus weglopen voor de grote uitdaging die links heeft: deze jongeren een echt progressief alternatief bieden. Het is ook die krachten in de steek laten die een tegenwicht kunnen bieden. Ik denk daarbij terug aan de Palestina-betoging in december in Brussel toen heel militante vrouwen vooraan liepen en aan Indymediareporters vroegen om zoveel mogelijk naar hun slogans te luisteren en hen op film en foto vast te leggen. Ik raad alle LSP-militanten dan ook aan om eens naar de film "Au dela de Gibraltar" te gaan kijken. Ik ben zelden zo geraakt geweest door een 'amateuristische' film. Misschien dat de LSP na het zien van deze film een beetje meer begrip zal hebben voor deze generatie migrantenjongeren zonder toekomst. Echt gechoqueerd was ik door het artikel van Vonk. Lees even mee: "Toch was het voor insiders vanaf het begin duidelijk dat de kans op ontaarding zeer groot was. Er waren namelijk nogal wat Marokkaanse probleemjongeren aanwezig die zich tot heden niet voor politiek hebben geïnteresseerd , en die ook ‘in vredestijd’ een van de beste propagandaploegen vormen voor het Vlaams Blok in Antwerpen. Dat het deze keer niet anders zou zijn, daar kunnen enkel wat overjaarse stalinisten met hamer-en-sikkel vlag en een grote Palestijnse vlag op de voorpagina van hun krant blind voor zijn… Voor hen is het natuurlijk exclusief en altijd de schuld van Detiège." Ik dacht eerst dat Philipe Dewinter Vonk een loer had proberen te draaien door in hun naam een artikel te posten. Maar deze ranzige tekst is dus wel degelijk van de hand van het trostkistische Vonk. Enkele bedenkingen bij dit stuk: * over het gebruik van het woord "ontaarding". Ik vraag mij al jaren af waarom het in België heel zelden tot gewelddadige rellen komt tussen migrantenjongeren en de politie. In Frankrijk en Engeland is het bijna dagelijkse kost. Ik was toevallig in Toulouse toen die chemiefabriek ontplofte. Twee dagen later heb ik de meest getroffen wijk bezocht. Het gaat om één van die typische Franse buitenwijken die we kennen uit films als La Haine. Ik zag hier en daar uitgebrande auto's. Moustapha vertelde me wat er gebeurd was. 48 uur hadden de bewoners van deze buurt gewacht op de brandweer en de ambulances. Die waren allemaal eerst naar de meer begoede wijken gereden. Het herstellen van winkelvitrines was blijkbaar een grotere prioriteit dan het afdekken van appartementen waarvan geen enkel raam was heel gebleven. Om hun woede te koelen en om de aandacht van de brandweer te trekken, hadden enkele jongeren auto's in brand gestoken. In het geïmproviseerde hulpcentrum zag ik een grote stapel plasticdozen staan. "Dat heeft de burgemeester hier laten afzetten," vertelde Moustapha. Toen ze eindelijk iemand van de gemeente aan de lijn hadden gekregen, had het inderhaast opgerichte noodcomité een verlanglijstje doorgegeven. Ze vroegen plastic om de ramen af te dekken en materiaal om dat plastic mee vast te maken. Toen de vrachtwagen van de gemeente zijn lading afleverde, zagen ze dat er geen plastic bij zat, maar wel honderden porties appelmoes met varkensworst. Varkensvlees voor een wijk waar 90 % moslim is! Moustapha verzekerde mij dat dit geen vergissing was, maar een pure provocatie van de burgemeester. "Bij de vorige verkiezingen voerde hij campagne met als slogan 'pas d'Arabes dans le capitole', bang als hij was dat de lijst rond de Franse supergroep Zebda met veel stemmen zou gaan lopen." Dit soort permanente vernederingen lokt gewelddadige reacties uit. Ook in Antwerpen en Brussel ondergaan deze jongeren dagelijks dezelfde vernederingen. Als het dan één keer tot een uitbarsting komt, spreekt Vonk van "ontaardingen". Zo tonen ze hun minachting voor die jongeren die voor één keer weigeren braafjes aan de leiband te lopen. Toen in 1960 tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in Congo enkele kloosters werden platgebrand, sprak de Belgische pers ook over "ontaardingen". * over het gebruik van de term "Marokkaanse probleemjongeren die zich niet interesseren voor politiek". Je hoort het wel vaker. "We mogen toch niet ontkennen dat er een probleem is." "We mogen deze problematiek niet overlaten aan het Vlaams Blok." In heel extreme vorm: "het Vlaams Blok stelt de juiste vragen, maar geeft de verkeerde antwoorden." In Vlaanderen is Coveliers de kampioen van dit soort redeneringen. Vrijwel alle Antwerpse politici hebben er last van. Als je te lang bij de hond slaapt,... Al deze mensen lijken te vergeten dat niet deze jongeren een probleem zijn, maar wel het racisme en de discriminaties die ze iedere dag moeten ondergaan. Victim blaming noemt men dat. Het zelfde geldt ook voor veel andere maatschappelijke problemen: niet de werklozen zijn het probleem, wel de werkloosheid; niet de armen zijn het probleem, wel de armoede; niet de vluchtelingen zijn een probleem, wel Fort Europa en de kloof tussen noord en zuid; niet de prostituées zijn een probleem wel de seksuele uitbuiting en opnieuw de armoede. Heel onze integratiepolitiek is gebaseerd op het principe dat het eigenlijk de migranten zijn die het probleem zijn. Men gaat er van uit dat ze niet genoeg aangepast zijn, dus worden ze binnenkort verplicht Nederlands te leren en een integratiecursus te volgen. In het onderwijs bestaat een spreidingsbeleid. Volgens deze redenering is immers niet het onaangepaste en met te weinig middelen kampende onderwijs een probleem, maar wel de grote aanwezigheid van migranten in bepaalde scholen. Ook huisvestingsmaatschappijen werken met een spreidingsbeleid. Ze gaan er van uit dat te veel migranten bij elkaar in dezelfde wijk problemen geeft. Waarom te veel rijke Belgen bij elkaar geen problemen geven, vertelt men ons er niet bij. Waarom een school met alleen maar rijkeluiszoontjes geen probleem geeft, verzwijgt men liever. Als je verder gaat in die logica van de probleemjongeren, komt je al gauw uit bij de roep om meer blauw op straat, om harde maatregelen en tenslotte om nultolerantie. Als je er van uitgaat dat vluchtelingen het probleem zijn, kom je uit bij gesloten centra en kussentjes. *De ronduit racistische opmerking dat "Marokkaanse probleemjongeren de beste propagandaploeg zijn voor het Vlaams Blok", wil ik niet eens beantwooorden. Voor Vonk waren de rijke joden tijdens WO II waarschijnlijk ook de beste propagandaploegen voor de nazi's en de uitroeiingskampen. In Zuid-Amerika waren en zijn militante vakbondslieden de beste propagandaploegen voor de doodseskaders van extreemrechtse regimes. En in de VS waren Martin Luther King en Malcolm X de beste propagandaploegen voor de Ku Klux Klan. Het is schrikwekkend dat dit soort latent en af en toe openlijk racisme door de mazen van het censuurnet glipt. Komt dit door de gewenning aan de jarenlange propaganda van het Vlaams Blok? Is er hier sprake van normvervaging of gaat het hier om een neveneffect van de fascisering? Het is mij niet meteen duidelijk. Hopelijk ben ik niet de enige die zich zorgen maakt.