Ik had tot nu toe enige bewondering voor het aktivisme van LSP en hun capaciteit om jongeren te mobiliseren. De hierboven ingenomen standpunten verbazen mij dermate dat ik hen vanaf nu anders bezie. Enige kommentaar: 1,"Wij zeggen echter in één adem dat een burgerlijke Palestijnse staat geen oplossing zal zijn voor de problemen van de Palestijnen". Dat is toch een andere diskussie. Is een burgerlijke staat in Belgie, Zuid Afrika of Rusland een oplossing voor de problemen van de Belgen, Zuid Afrikanen of Russen? Niemand beweert dit. De Palestijnse strijd is in de eerste plaats een antikoloniale strijd. (Lees in dit verband de pertinente kommentaar van Chomsky: http://belgium.indymedia.org/front.php3?article_id=20335 De meest recente anti- coloniale overwinningen zijn die in Zuid Afrika, Zimbabwe, Mozambique, Vietnam... Telkens waren die gevechten succesvol omwille van een aantal redenen: - in hoofdzaak gevoerd door de onderdrukte bevolkingslagen. - geleid door een voorhoede - organisatie (van het leninistische type) - met gewapende strijd (guerilla) - op basis van een uitgebreid anti koloniaal front ( waarin naast de arbeidersklasse de boeren en ook de kleinburgerij een belangrijke rol speelden. In de bezette gebieden is nu net dat wat er aan het gebeuren is: - De Palestijnen voeren zelf hun bevrijdingsstrijd - Het FPLP is een leninistische organisatie die de beste militanten groepeert - met gewapende strijd - en een breed front van alle lagen van de bevolking. 2. "Een echte oplossing kan enkel liggen in de verenigde strijd van Israelische en Palestijnse arbeidersklasse. Dat mag" Als Israêlische organisaties zich echt achter de doelstellingen scharen, dan kunnen ze zich aansluiten. Vooralsnog is dit niet het geval. Misschien enkelingen zijn akkoord om Israël als staat op te geven. De Israëlis nemen grotendeels dezelfde positie in als de blanken in Zuid Afrika en Rhodesie: een bevoorrechte laag die profiteert van de koloniale verhoudingen. De Palestijnen kunnen hun strijd niet aanpassen aan de belangen van de Israëlische arbeiders. (De blanke arbeiders in Zuid Afrika en Rhodesie hebben zich ook nooit als klasse achter het ANC geschaard) 3. "Duurzame vrede kan enkel bereikt worden door een Palestijnse en Israelische arbeidersstaat die we de vrijheid laten, maar aanmoedigen, met elkaar in een federatie te gaan." Dergelijke oplossing zal nooit werken: het zou het vestigen zijn van een staat waar apartheid op basis van religie geïnstitutionaliseerd wordt. Met de facto de situatie dat 95 % van de interessante gebieden onder Israël vallen en de kruimels voor de Palestijnen zijn. Volgens mij is er op lange termijn maar één oplossing: een lekenstaat over het ganse grondgebied, terugkeer van de vluchtelingen en het verbod om politiek te bedrijven op basis van godsdienst. 4. "Palestijnse moordende organisaties als Hamaz of het PFLP kan je toch als Marxist echter niet gaan steunen? Hun werking is compleet onproductief". Ik ben tegen Hamas. Maar het PFLP vind ik een bv. een betere organisatie dan LSP. Het is een marxistische organisatie met een geschiedenis van tientallen jaren politieke en gewapende weerstand tegen de koloniale bezetter. Stel u in Belgie voor dat we al 50 jaar onder nazi- bezetting leven. Een marxistische organisatie die in dergelijke omstandigheden overleeft en gewapend verzet levert zou alle respect moeten verdienen. 5. "De moord op Ze'evi was niet echt een versterking van de strijd: ze drijven de Israelische arbeidersklasse in handen van Sharon, ze geven het idee aan jonge Palestijnen dat de oplossing ligt in individueel terrorisme" De Israëlis hanteren al lang het principe van de politieke moord. Regelmatig worden (voornamelijk) PFLP militanten door moordcommando's uitgeschakeld. De liquidatie van Zeevi was een verantwoorde aktie. Israel weet nu dat het PFLP kan terugslaan. Bovendien hebben de Palestijnen deze liquidatie op massaal gejuich onthaald. (In Belgie was de liquidatie van gekende nazis of Wehrmacht- officieren tijdens WO 2 niet zo evident. De bevolking aanvaardde niet altijd de represailles.) Dat de Israelis dit niet op gejuich onthalen is verstaanbaar maar geen argument om dergelijke akties niet te steunen. De liquidatie van bepaalde apartheidsleiders heeft ook de steun niet gekregen van de blanken. 6. "De meeste Palestijnen steunen passief het gewapend verzet, dit omdat er geen ander verzet is. Bijna de meeste Antwerpenaren steunen het Vlaams Blok dit omdat er geen ander verzet is." Dit is tegelijkertijd grotesk en grof. De Palestijnen steunen aktief en masssaal het gewapend verzet. Dat zal elke waarnemer of journalist u kunnen bevestigen. Er is ook ander verzet: vreedzaam. Ook dat wordt gesteund. Elke begrafenis tijdens de intifadah groeide uit tot een vreedzame betoging. Vreedzaam verzet is volgens de massa Palestijnen echter (uit ervaring) niet het belangrijkste. Vreedzaam verzet heeft nog nooit niks veranderd aan de situatie. De Palestijnen en het PFLP vergelijken met de Antwerpenaren het Vlaams Blok. Daar wil ik geen woorden aan vuil maken. Denken alle LSP'ers op die manier? 7. "Gewapend verzet, zonder de actieve steun van de massa's zorgt uiteindelijk voor een verzwakking van de massa en massa-organisaties. Dat probeer ik hierboven uit te leggen". Leeft LSP op een andere planeet? De steun voor het gewapend verzet is alleen maar toegenomen. De marionetten regimes in het Midden Oosten krijgen de bibber onder druk van de Arabische massa's. Ook de Verenigde Staten zien hun oorlogsplannen (tijdelijk?) tegen Irak gedwarsboomd. Voor het eerst sinds 1973 is er opnieuw sprake van een olieboycot. 8. "Als Marxisten steunen we op de massa's, niet op guerillastrijd. En maken we ook duidelijk aan die massa's af te stappen van passieve steun aan guerilla en over te gaan tot massaal actief verzet." Dat LSP geen guerilla steunt is zijn goed recht. Maar noem jullie a.u.b. geen marxisten. Zelfs Trotsky heeft een vorm van guerilla geleid na de oktoberrevolutie. Aan elke antikoloniale of socialistische overwinning is guerilla voorafgegaan: China, Vietnam, Laos, Cuba, Zuid Afrika, Mozambique, Algerije, Angola, Oost Timor... Tijdens en na WO2 kenden alle bezette landen een vorm van guerilla. Benieuwd naar jullie antwoord. 2,