Lumumba in het Belgisch parlement: Brussel kijkt in een besmeurde spiegel (Ludo De Witte) Medio januari 2002 buigt de Kamer van Volksvertegenwoordigers zich over het verslag van haar onderzoekscommissie over de moord op Patrice Lumumba. Het is de tweede keer dat de geest van Patrice Lumumba bezit neemt van het Belgisch parlement. Dat was ook al zo in 1960 en 1961, toen ministers en andere politieke kopstukken er van op het spreekgestoelte de propagandaoorlog tegen de Congolese regering voerden. Zal het parlementsdebat eindelijk recht doen aan de vermoorde premier en het volle licht werpen op die scharnierperiode waarin op het puin van het kolonialisme een neokoloniaal bewind werd opgetroken? Een kritische lezing van het verslag van de onderzoekscommissie toont aan dat vele politieke hinderpalen een analyse tot op het bot nog steeds in de weg staan. Hoe zou het met Arafat gaan? (Lucas Cathérine) Volgens Israëls premier Sharon moet Arafat, ten minste politiek, weg. Daarom probeert hij hem volledig te isoleren – wat hem internationaal aardig lukt terwijl Arafat zijn interne machtsbasis tot 25% zag verschrompelen. Sharons alternatief voor de PLO-leider? Akkoorden met plaatselijke “krijgsheren” die, zoals Gibril Rajub, de Fatah-verantwoordelijke voor interne veiligheid op de Westelijke Jordaanoever, bereid zijn de rol van politieman van Israël te spelen. Europa stuurt aan op burgeroorlog in Palestina (Myriam Vandecan) In plaats dat Europa Israël zou dwingen om eindelijk de VN-resoluties uit te voeren verhoogt nog maar eens de druk verhoogd op het Palestijnse volk door te eisen dat het de intifada stopzet en stopt met aanslagen tegen Israëli’s. In ruil daarvoor zou Sharon dan geen extra-juridische executies (gerichte moordaanslagen)meer mogen uitvoeren en moet het Israëlische leger uit de "Palestijnse gebieden" (ter verduidelijking uit zone A - enkel de Palestijnse steden - welke Israël, volgens de Oslo-akkoorden, nooit meer mocht bezetten). Dit EU standpunt is geen bemiddeling voor vrede, maar is aansturen op een burgeroorlog onder de Palestijnen. Zo zouden de Palestijnsen elkaar uitroeien. Dan hoeft Sharon dit niet meer te doen en wordt de zionistische (racistische) droom vervuld: een joodse staat zonder Palestijnen. Europees voorzitterschap: veel geblaat, veel communicatie, matig resultaat (Ludo De Brabander) Het Belgisch voorzitterschap zit er op. Zelf geven de Belgen zich een onderscheiding, maar dat past binnen de communicatiestrategie van Verhofstadt en co waar het voor 80 procent over de successen gaat terwijl de negatieve kanten worden verdoezeld. Er is een Verklaring van Laken over de toekomst van de EU,maar de indrukwekkende lijst vragen moeten nog beantwoord worden. Sociaal Europa is een paar richtlijnen rijker, maar is wellicht niet meer dan een sociaal sausje om de privatiseringspolitiek te doen slikken. En de ‘defensiepolitiek’ is in werkelijkheid een selectieve interventiepolitiek met weinig tanden. Israël mag zich vooralsnog veel meer veroorloven dan Irak, Joegoslavië of Afghanistan, alle retoriek ten spijt. EU elastisch met uiterst-rechts en compagnie (Freddy De Pauw) De deelname van de uiterst-rechtse FPÖ van Jörg Haider aan de Oostenrijkse regering, zorgde bijna twee jaar geleden voor veel ophef. Regeringsleiders van de Europese Unie (EU) voelden zich erg ongemakkelijk in het gezelschap van die extreem-rechtse ministers. Na enig vertoon van gêne leek dat ongemak verdwenen. Oostenrijk zou een tijdelijke uitzondering blijven waarmee een tijdje viel te leven. Maar in 2001 kwamen uiterst-rechtse ministers in een regering van een grote lidstaat, Italië. En nu komt daar bovenop ook nog een Deense regering die de steun nodig heeft – en krijgt – van een uiterst-rechtse anti-vreemdelingenpartij. De Europese leiders hebben daar geen problemen mee, ook al wordt Denemarken EU-voorzitter in de tweede helft van 2002. De strijd tegen het “internationaal terrorisme”lijkt de weg te effenen voor een normalisatie van uiterst-rechts. Grieks- en Turks-Cyprioten praten weer (Ronny Vos) Voor het eerst in vier jaar praten president Glafkos Klerides en de Turks-Cyprische leider Rauf Denktash weer met mekaar. Halfweg deze maand beginnen ze onderhandelingen ten gronde. Die ommekeer heeft te maken met de nakende toetreding van de republiek Cyprus, die de kandidatuur van Turkije – dat ook nog op andere punten, zoals mensenrechten en de Koerden last heeft met Europa – voor EU-lidmaatschap zou kunnen compliceren. Embargo tegen Irak gaat twaalfde jaar in (Luk Brusselaers) Het embargo tegen Irak zal zijn 12de jaar ingaan in 2002! Op 17 januari 2002 zal het 11 jaar geleden zijn dat de Golfoorlog in al zijn hevigheid losbarste. Doelbewust werden toen die doelen gebombardeerd die van levensbelang waren voor de overleving van de Iraakse bevolking, met als achterliggende idee het embargo als sluitstuk te kunnen laten fungeren om Irak klein te krijgen. Met een duivelse voorbedachtheid werd getracht middels de bombardementen het moreel van de Iraakse bevolking te breken! Afghanistan: de oorlog duurt voort (Paul Vanden Bavière) De Taliban zijn gewipt in Afghanistan, maar mollah Omar en Osama bin Laden zijn spoorloos. De strijd duurt dus voort en Afghanistan dreigt daardoor te hervallen in chaos. Bovendien dreigt er oorlog tegen andere landen: Somalië, Irak… en kan de “oorlog tegen het terrorisme” leiden tot uitbarstingen tussen India en Pakistan en in het Midden Oosten. Ook de burgerlijke vrijheden worden het slachtoffer van die “oorlog”. Is Kasjmir een kernoorlog waard ? (Freddy De Pauw) Voor India vormde 11 september een buitenkans om Pakistan een zware klap toe te brengen. Nu werd immers voor de rest van de wereld duidelijk dat Pakistan al jarenlang vol opleidingsscholen en kampen voor terroristen staat en dat daar ook terroristen worden opgeleid voor de heilige oorlog tegen India in Kasjmir. India wou dat de Amerikanen erkenden dat het in Kasjmir met hetzelfde soort terroristen te maken heeft die in New York en Washington toesloegen. Het kreeg slechts gedeeltelijk voldoening. De Indiase regering kreeg met de aanslag van 13 december een nieuwe kans om door te duwen. Maar voor de Pakistaanse leiders is de kwestie Kasjmir niet alleen een halszaak, ze is ook een belangrijk element om de fragiele eenheid van Pakistan te bewaren. Het socialisme moet herrijzen (Wietse Ratsma) Sedert de val van het socialisme en de Sovjet-Unie viert het Amerikaanse imperialisme hoogtij. Amerikaanse soldaten zitten al tot aan de Chinese grens. De democratie wordt uitgehold door internationale organisaties en ondernemingen allerhande. De inkomensongelijkheid neemt toe. Vandaar dit pleidooi voor een heropstanding van het naar de vuilbak van de geschiedenis verwezen socialisme. Globalisering, een historisch proces(10) (Nico Varkevisser) Eén van de meest in het oog springende kenmerken van de huidige globalisering is de explosieve groei van het financieringskapitaal en de omvang van de financiële transacties. Er is een casino-economie ontstaan die nu gekelderd is door de crisis. En het kapitalisme heeft in zijn bestaan laten zien in tijden van crises naar een snelle en gevaarlijke oplossing te zoeken: oorlog. In dit licht is hetgeen zich nu afspeelt rond de zgn. strijd tegen het terrorisme heel goed verklaarbaar. Discussie Open brief van % ATTAC % aan Verhofstadt & Cie Boeken: ‘Kolonialisme is de belangrijkste fout van de staat Israël’: Alain Gresh, “Israël, Palestine : vérités sur un conflit”, Editions Fayard, Parijs, 2001, 204 bladzijden, 14,03 euro (566 frank). De hedendaagse relevantie van een marxistische analyse: Michael Parenti. Zwarthemden en Roden. Rationeel fascisme en de omverwerping van het communisme. EPO, 2001. 225p Een binationale uitdaging voor Israëli’s en Palestijnen: Michel Warschawki. Israël-Palestine : le défi binational. (Postscriptum van Elias Sanbar). Editions Textuel, verspreiding Editions Seuil, 158 blz., 18,54 euro (748 frank). Signalement: Tweejaarlijkse prijs EPO-ABRIL Europese oproep voor de verdediging van de Openbare Dienst Petitie tegen het Bologna-ontwerpdecreet Projecten voor internationaal vrijwilligerswerk Elcker-Ik Antwerpen. Cursussen internationale politiek en solidariteit januari t/m maart 2002 Websites. Nieuw: Webjournalistiek, Social Criticism Review Uitpers: Webzine voor Internationale Politiek Media, politiek en economie. Veelal is de scheidingslijn niet helemaal duidelijk. Media geraken geketend of spreken de woorden van hun broodheren. Het ene feit wordt uitvergroot, het andere verzwegen. Er is een nieuwe doctrine, aldus Ignacio Ramonet in Le Monde Diplomatique, "het is la 'pensée unique', de enige die toegelaten is door een onzichtbare en alomtegenwoordige opiniepolitie". Ondertussen zijn ook de media volledig onderhevig aan de wetten van de vrije markt. Ze moeten tegen mekaar op concurreren, zodat de dwang voor een goed verhaal en inslaande beelden het maatschappelijk kader van de gebeurtenis dreigen te verdringen. Uitpers wil het anders aanpakken. Met Uitpers hoopt de redactie over een rustpunt te beschikken in tijden waar het nieuws doorgaans vluchtig wordt gebracht. Een onafhankelijk en ongebonden initiatief, dat het eenheidsdenken wil doorbreken en nieuws over internationale politiek in een maatschappelijke context plaatst. Uitpers verschijnt maandelijks, enkel op het Internet, omdat dit meer en meer verspreid geraakt en zovele initiatieven in het verleden op de muur van de financiële haalbaarheid te pletter zijn geslagen.