Italië, en Europa, met Berlusconi (Freddy De Pauw)
De zege van Berlusconi in de Italiaanse verkiezingen is niet meteen een ruk naar rechts van de kiezers: Berlusconi\'s coalitie ging zelfs licht achteruit (van 52
naar 49,6%). Maar het rechtse kamp was verenigd en wist aldus meer zetels binnen te rijven. Maar binnen de kampen is er wel een opmerkelijke verschuiving. Centrum-links zwenkte naar rechts en binnen rechts is er een polarizatie rond Berlusconi\'s Forza Italia, dat ondemocratisch van natuur is. Ook binnen Europa is Forsza een belangrijke speler geworden. Het vormt met Spanje (Aznar) en
Oostenrijk (Schüssel) een tegenkracht tegen de sociaal-democraten. En het succes van Forza werkt aanstekelijk voor klassieke rechtse parijen in Europa,die zich afvragen of ze niet dezelfde richting moeten inslaan.

De Europese Unie en de Belgische prioriteiten (Ludo De Brabander) 
Twee maanden voor het Belgisch voorzitterschap van de Europese Unie maakte premier Verhofstadt zijn prioriteiten wereldkundig. Voorbarig volgens o.m. de Duitse krant \"Frankfurter Allgemeine\". En alleszinds zonder veel inspraak van regering en parlement. Verhofstadt wil van het voorzitterschap blijkbaar een liberaal onderonsje maken. Onrustwekkend is ook dat veel weer niet als prioriteit is weerhouden: de Tobin-taks, rechtvaardigde handel en
voedselzekerheid, beheersing van financiële markten, wapenhandel, geweldpreventie, schuldenlast…

Estland op de drempel van Europa (Rein Tuutsoo en Aksel Kirch)
Na Cyprus, Polen en Slovenië deze maand een bijdrage over Estland en de Europese Unie. Veel problemen lijkt dit lidmaatschap niet te stellen. Een ruime meerderheid is voor, al was het maar om de bescherming die het lidmaatschap
tegen grote buur Rusland biedt. Vooral bij landbouwers en gepensioneerden zit de vrees er in dat het lidmaatschap hun leven zou kunnen bedreigen.

Mensenrechten gelden niet enkel voor vrienden. Hoever staat het daarmee in Turkije? (Leen Laenens)
De strijd om de \"hervorming\" van het Turkse gevangeniswezen heeft al aan tientallen mensen het leven gekost en eist nog steeds slachtoffers. Zonder dat de Turkse een krimp geeft. Europa heeft hier een belangrijke rol te spelen. Van
minister Louis Michel van Buitenlandse Zaken mag worden verwacht dat hij tijdens zijn EU-voorzitterschap zal blijven hameren op respect voor de mensenrechten in
Turkije. En dat hij alvast de exportlicentie voor een munitiefabriek zal opschorten.

De macht van een senator (Georges Spriet)
George W. Bush jr. is de eerste maanden van zijn ambtstermijn zo eigengereid en conservatief opgetreden, dat een reactie niet kon uitblijven. De Navo-bondgenoten zien geen bedreiging die een antirakettenschuld rechtvaardigt.
En in zijn eigen Republikeinse partij trok een senator er uit. Waardoor Bush zijn meerderheid in de Senaat kwijt is en niet meer eenzijdig het ABM-verdrag met Moskou kan opzeggen. Hij is dus genoodzaakt te praten met de Russen.

\"Bondgenoten VS schuldig aan crisis in Congo\" (Nelly Koetsier)
Met de hulp van de Verenigde Staten en Europa, houden Rwanda en Uganda nog steeds grote delen van Congo bezet. Onder een nieuw plan heet het nu dat de buitenlandse troepen in Congo pas op 22 februari 2002 met de volledige
terugtrekking zullen beginnen. Als ze dat al zullen doen, want de Rwandese en Ugandese aanwezigheid is ook geïnspireerd door een lucratieve handel in geroofde
Congolese grondstoffen.

Thabo Mbeki, twee jaar president van Zuid-Afrika, maar hoe lang nog ? \'Guy Poppe)
Oud-president Nelson Mandela is, ondanks zijn diplomatieke tegenslagen, steeds populair gebleven. Hij was nu eenmaal de historische leider van de strijd tegen de apartheid. En heeft eengroot persoonlijk charisma. Zijn opvolger, Thabo
Mbeki, kan daar niet op bogen. Het is lang niet zeker dat Mbeki in 2004 een tweede ambtstermijn zal kunnen beginnen. Twee jaar na zijn aantreden hebben zijn tekortkomingen, zijn vele verblijven in het buitenland en de manier waarop hij alle macht naar zich trekt, hem kwetsbaar gemaakt voor kritiek.

Globalisering, een historisch proces(4) (Nico Varkevisser)
Het paradoxale van de ineenstorting van het Bretton Woods financiële systeem is, dat het niet ten onder is gegaan omdat het niet succesvol was. Integendeel, juist omdat het de groei van de kapitalistische economie heeft bevorderd, kwamen de interne tegenstellingen tot ontwikkeling die het systeem uiteindelijk in de jaren zeventig op de klippen hebben doen lopen.

Oxfam-Solidariteit en het ‘Corporate Funding Program’ (Stefaan Declercq)
In Uitpers nr. 17 van mei berichtte Uitpers uitvoerig over de felle discussies in de ngo-wereld over de zgn. \"bedrijfsgiftenbank\" (\"Ontwikkelingssamenwerking
op nieuwe (privé-)wegen. Bedrijfsgiftenbank leidt tot felle discussies in ngp-wereld). In Uitpers nr. 18 zette Marc Vandepitte in de rubriek \"Discussie\" uiteen waarom hij het idee van samenwerking tussen ngo\'s en bedrijven op het
vlak van ontwikkelingswerk radicaal afwijst. Stefaan Declercq legt nu uit waarom Oxfam-Solidariteit wel in zee is gegaan met ondernemingen als Bekaert en Union
Minière.