Hoi, De trotskisten in België zouden weggeveegd zijn? Daar kan ik toch niet echt mee akkoord gaan. Kijk om je heen in strijdbewegingen. Mijn indruk is inderdaad dat een aantal trotskistische groepen sterk verzwakt zijn doorheen de jaren '90. Maar als ik naar mijn organisatie kijk (LSP) zie ik toch een spectaculaire vooruitgang de afgelopen jaren. We hebben met een klein groepje begin jaren '90 de brede Blokbuster-campagne gelanceerd. Een campagne die toch een impact gehad heeft in heel de antiracistische beweging. Een jaar geleden hebben we het idee gelanceerd voor een anti-kapitalistische jongerencampagne met de naam Internationaal Verzet. We zijn daar ook voor gegaan en hebben IV uitgebouwd tot een brede campagne waarin honderden jongeren betrokken zijn. In veel steden hebben we een erg jonge kern die dynamisch tussenkomt in strijdbewegingen. En dat ondanks het feit dat we het moeten stellen zonder veel middelen (onze organisatie bestond hier nog niet ten tijde van mei '68, de grote ledenbijdragen van mei 68'ers hebben wij dus niet en we zijn in de jaren '70 en '80 ook niet in het circuit van gesubsidieerde VZW's beland). Met beperkte middelen is de LSP aan het groeien, vooral onder jongeren. De kritiek over de talrijke trotskistische groepen gaat even goed op voor de maoisten. Daar heb je pro-Albanezen, pro-Chinezen, pro-Russen,... In de jaren '70 werden in de PvdA nog mensen uitgesloten wegens hun steun aan Enver Hoxha van Albanië. Vandaag lijken ze daar minder zwaar aan te tillen (als ik me niet vergis is de weduwe van Hoxha zelfs naar een 1-mei PVDA feest gekomen). Maar desondanks zijn er ook in België nog maoisten die niet bij de PvdA zijn, ik denk maar aan het Verbond van Communisten van België (VCB) en ook binnen de KP zullen er wel nog stalinisten van de oude lijn aanwezig zijn (ook al lijken ze daar vandaag een kleine minderheid te zijn). Er zijn dus inderdaad tal van organisaties ter linkerzijde actief. Dat hoeft niet noodzakelijk negatief te zijn als er op belangrijke strijdpunten gezamenlijk kan opgetreden worden, bvb. in de strijd rond Forges de Clabecq (herinner de lijst Debout waarop zowel trotskisten als stalinisten verenigd waren). Op ideologisch vlak is de breuk te diep om tot een eenheidspartij te komen. Mijn advies is dan ook: laat de ideeën botsen met elkaar, laat iedereen zijn ding doen en tussenkomen in de bewegingen (waar nodig het liefst in eenheidsinitiatieven met ruimte voor eigen klemtonen). Vandaaruit zullen de zaken misschien duidelijker worden en zullen conclusies kunnen getrokken worden. Vandaar bijvoorbeeld de oproep van de LSP bij de vorige verkiezingen om te komen tot linkse allianties. Jammer genoeg bleek daar weinig interesse in te bestaan van andere linkse krachten. Vanuit de noodzaak aan een sterke linkse oppositie hebben wij dan lijsten links van de sociaal-democratie en de groenen ondersteund of zelf mee ingediend. In Luik stonden we op een lijst van de Parti Communiste (ondanks alle beperkingen van de PC), in Gent namen we deel aan de campagne LEEF, in Oostende hadden we een eigen lijst en in Antwerpen voerden we campagne voor de PVDA+ lijst. Wat ons overigens heel wat kritiek opleverde van de SAP die een artikel pleegde met in de titel de vraag als wij nog trotskistisch waren... Tja, die spanningen onder klein links zijn soms belachelijk omdat ze niet ingaan op de echte controverses en dat zijn de meningsverschillen op ideologisch en taktisch vlak. Over andere Europese landen: we zien overal een versterking van de linkerzijde links van de traditionele partijen (waar ik bvb de PCF gemakshalve bijreken). In de meeste landen zal dit inderdaad vanuit trotskistische hoek komen, het stalinisme is bijna overal weggeveegd. België vormt daar nog wat een uitzondering op. Voor diegenen die twijfelen aan wat de LSP doet en haar standpunten: bekijk onze website eens op http://users.pandora.be/militant.links Weet waarover je spreekt alvorens ons te veroordelen! Geert Cool