WAPENLEVERINGEN

Wat is er met Agalev nu weer aan de hand ?  Ik ben er natuurlijk niet zeker van dat de hele zaak vanaf het begin een doorgestoken kaart was, maar het begint er toch fel op te lijken.  Eerst een betwistbare wapenaankoop ondemocratisch versluieren (anonieme aankoop).  Dan tracht Aelvoet haar verantwoordelijkheid te ontlopen (aanvankelijk : ik was er op het bewuste kernkabinet niet bij, later : ik werd effe weggeroepen.)  Nu blijkt volgens coalitiepartners dat Aelvoet zeer goed weet had van de beslissingen.  Bovendien is op het kernkabinet van 11 juli ook nog een dossier goedgekeurd voor wapenleveringen aan de op voet van oorlog levende landen Indië en Pakistan !  Tot slot, Boutmans die zegt er niets mee te maken te hebben.  
Foei, foei, foei...   


Ik ga je een verhaaltje vertellen : 


De parabel van de Gevallen Maagd.

Heel lang geleden leefde in een verre, vruchtbare landstreek een edele maagd.  Zij wilde o zo graag hofdame worden.  Dat kon enkel mits een huwelijk met een van de koninklijke baronnen.  Maar de maagd had haar liefde en trouw reeds beloofd aan de groene ridder, een arm maar beminnelijk man die zijn klein gebied wijs en integer bestuurde en daarvoor door de dorpelingen op handen werd gedragen.  

Op een dag was de edele maagd in de hoofdstad op bezoek bij haar nicht, die gehuwd was met de rode baron.   Volgens haar bestuurde ook hij zijn landerijen op een goede manier.  De 'lijfeigenen' waren daarvan echter niet zo overtuigd.  Zij waren slechts half-vrijen en moesten zware 'heerlijke tienden' betalen.  Maar het was er nog altijd beter wonen dan in de blauwe baronnie.  Daar had je amper iets te eten en heerste pure slavernij.  

De edele maagd ging samen met haar nicht naar het galabal.  Aan de ingang van de zaal stond de blauwe baron met grote sier te praten.  Hij had het over hoe goed om leven het wel was in zijn rijk gebied.  "De slaven moeten dan wel hard werken" zei hij "maar 'tienden' hoeven zij nauwelijks te betalen".  Onze edeldame was een en al oor voor de mooie woorden van de baron en ze keek bewonderend naar de pracht en de praal waarmee hij zich omgaf.   Het sobere, saaie leven in de verre, groene gouw was plots heel veraf.   Zoals het in die kringen gaat begon de baron met haar een geheime liaison dangereuse.  Aanvankelijk was de edele maagd nog wat terughoudend maar al vlug genoot ze met volle teugen.   Samen lachten ze om de zielige groene ridder 'die het nooit ver zou brengen'.

De groene ridder wist van niets en wilde van niets weten.  Ook al was zijn onteerde maagd steeds vaker 'bij haar nicht' op bezoek.  Hij hield van haar en zou altijd van haar houden.  Hij gaf haar geld, veel geld, want het leven in de hoofdstad was duur.  Toen zijn geldkist leeg begon te geraken, was hij verplicht om beperkte 'tienden' in de voeren.  Het volk morde.  "Waarom verspeelt hij zijn hele vermogen aan die lichtekooi ?" mompelden ze "Terwijl er hier toch genoeg eerbare edeldames zijn die een oogje op hem hebben !"  Maar de groene ridder liet niet met zich spotten.  Tiranniek verhoogde hij de tienden en wie niet wilde betalen werd met harde hand slaaf gemaakt.  Het mooie leven in het groene gewest was voorbij...

En de edele maagd ? Toen de blauwe baron haar beu was ruilde hij haar in voor een ander.  "Wat dacht ze wel !  Hofdame worden ?"  De groene ridder wou de onteerde maagd nog steeds, maar arrogant trok zij zich terug in het klooster.  "Wat dacht hij wel !  Ik ben een hofdame !"

Tot zover de parabel van de Gevallen Magda.


De vragen die de verontruste Agalev-stemmer zich bij dit alles stelt zijn ongetwijfeld de volgende : 

1.  Hoe vallen de goedkeuringen van de wapenleveringen te rijmen met het groene ideeëngoed ?

2. Hoe betrouwbaar is Magda Aelvoet nog ?  
Ofwel heeft ze mee beslist en dan is ze meer dan een stap te ver gegaan.  Bovendien beliegt ze dan manifest de achterban. 
Ofwel heeft ze niet mee beslist en dan is ze onbekwaam. De verantwoordelijkheidsvlucht is in ieder geval beschamend en onaanvaardbaar.

3. Waarom komt er geen onverholen protest ?  
Ten eerste van de mandatarissen, ook van Boutmans. (Waarom hebben we ze daar nog zitten ingodsnaam ?)
Ten tweede van de partijraad ? 
Ten derde van de verkozen parlementairen ?
Ten vierde van de locale afdelingen en verkozenen ? 
(Dat Ghijsels de meubelen tracht te redden is maar normaal, maar weinig overtuigend.  Hij moet daar trouwens als 'voorzitter' toch van geweten hebben ?!!! )

4. Hoe zit het met de interne democratie ?  Transparantie, communicatie & controle van de mandatarissen laten blijkbaar veel te wensen over.  Hoe zit het met sancties ten aanzien van mandatarissen die op 'eigen houtje' handelen ?


Herre