Stelling 4: Het "virulent anti-communistische" CWI erkent niet dat het herstel van het kapitalisme in de Sovjetunie een nederlaag voor de arbeidersklasse was.

"De absurde bewering dat de arbeidersklasse er in de Sowjet-Unie niet op achteruit zou zijn gegaan. In 1997, zes jaar na het verdwijnen van de Sowjet-Unie, schrijft Peter Taaffe: “wij toonden aan dat de effecten van de val van het Stalinisme vooral op het ‘subjectieve vlak’ waren. De burgerij behaalde een ideologische overwinning, maar noch de positie van de arbeidersklasse, noch haar potentiële kracht, noch de positie van de burgerij was fundamenteel veranderd. De situatie is helemaal verschillend van de 1930’s toen de arbeidersklasse een aantal ernstige nederlagen leed met de overwinning van het fascisme in Duitsland, Italië en Spanje.” (Peter Taaffe, Reply To Roger Silverman. (1997) http://www.laborsmilitantvoice.com/CWI/taffe.html ) De positie van de arbeidersklasse noch de positie van de burgerij zijn fundamenteel gewijzigd, aldus Taaffe. Er is geen grote nederlaag voor de arbeidersklasse, alleen een ideologisch verschil, volgens deze grote trotskystische denker. Dat bewijst hoe het virulent anticommunisme de trotskysten blind maakt voor de naakte realiteit. Op het moment dat Taaffe zijn wijze woorden neerpent is het Bruto Nationaal Product van Rusland in elkaar gestort met 61%. De graanproductie is met 45,5% achteruit geslagen. De schuldenlast is vervijfvoudigd tot 144 miljard dollar. De arbeiders hebben hun lonen zien zakken tot 27% van het niveau in 1991. Als ze al een loon trekken, want de loonachterstallen belopen 160 miljard BEF. 45 miljoen mensen verdienen minder dan het minimuminkomen. De levensverwachting is gezakt van 64,2 jaar in 1989 naar 58,2 jaar in 1994. In die vijf jaar sterven er 1.700.000 mensen meer dan normaal. In die zeven jaar heeft de arbeidersklasse in een zesde van de wereld werkelijk alles verloren wat ze decennia-lang had opgebouwd en wat hun eigendom was: de fabrieken, de gronden, de gezondheid, de opvoeding, de huisvesting en de levensverwachting. Maar oef, ze heeft geen “serieuze nederlaag” geleden…"

Peter probeert hier aan te tonen dat het CWI - en ik vermoed de LSP - beweert dat de arbeidersklasse er in de Sovjetunie niet op achteruit zou zijn gegaan. Om die bewering te staven citeert hij uit een dokument van Peter Taaffe uit 1997: Reply to Roger Silverman. Ik zou de lezer, voor zover die toegang heeft tot internet aanraden dat document eens op te zoeken (op het door Peter M. opgegeven adres). Het bewuste citaat is het punt nr. 43 (uit een tekst van 10 bladzijden). Is het omdat Peter Mertens het niet begrepen heeft, of is het omdat hij ervan uitgaat dat de lezer dat toch niet zal nagaan, ik weet het niet. In ieder geval is de bewuste paragraaf 43 zelf een citaat uit een congresdocument van ’93. 

Vooral de volgende paragraaf (44) is interessant omdat Peter Taaffe daarin de oorsprong van dit bewuste citaat aangeeft: "In de post ’89 situatie moesten we argumenteren tegen sommigen binnen onze eigen rangen, zoals de voormalige leider van de Zuid-Afrikaanse sectie, Paul Storey, die verkeerdelijk dacht dat het kapitalisme op het punt stond herboren te worden. Hij baseerde zich hiervoor op de ontwikkeling van nieuwe technologieën en de "enorme nieuwe markten" voor het kapitalisme in Oosteuropa en de Sovjetunie. Roger Silverman zou de documenten die toen geprouceerd werden moeten lezen of herlezen." 

Peter Mertens zou dat best ook eens doen. Het congresdocument van ’93 werd in boekvorm uitgegeven onder de naam "A World In Crisis, a marxist analysis for the 1990s". Hij vind het bewuste citaat er op bladzijde 16 onder "a short lived victory". Het citaat begint op het tweede deel van paragraaf 2 en eindigt op het eerste deel van paragraaf 3. Paragraaf 2 begint als volgt: "De ineenstorting van de geplande economieën was ongetwijfeld een nederlaag voor het wereldproletariaat" en gaat verder (nog steeds over het wereldproletriaat): "Zonder in enige zin het effect ervan te onderschatten, in het bijzonder het ideologisch effect, op de internationale arbeidersklasse, toch erkenden we dat deze ontwikkeling geen historische nederlaag is op de schaal van bijvoorbeeld de overwinning van het fascisme in Duitsland, Italië en Spanje in de tussenoorlogse periode."

Ik vermoed dat zelfs Peter Mertens het ermee eens zal zijn dat de overwinning van het fascisme in de jaren ’30 slechts mogelijk was na de vernietiging van iedere vorm van arbeidersorganisatie en gepaard ging met de fysieke uitroeiing van miljoenen mensen in de concentratiekampen (niet alleen in Duitsland), waaronder 6 miljoen joden, plus nog eens miljoenen gesneuvelde soldaten in heel Europa, in Afrika en vooral in de Sovjetunie (meer dan 20 miljoen in dat geval!). In het begin van de jaren '90 had de internationale arbeidersbeweging weliswaar een nederlaag geleden, maar haar potentiële kracht bleef grotendeels intact.  

Peter Mertens - meegesleurd door de cijferdans - verklaart de trotskisten blind voor de realiteit. Hij zou beter zelf zijn ogen eens open trekken om ook paragraaf 4 te lezen (nog steeds bladzijde 16). Die paragraaf handelt niet meer over de effecten op het "wereldproletariaat", maar over de specifieke effecten op de arbeiders in de Sovjetunie en Oosteuropa: "Oosteuropa en de voormalige Sovjetunie ondergaan, in verschillende gradaties, een ongeziene regressie, die in bepaalde landen leidt tot massale verpaupering. Het voormalige Joegoslavië is uiteen gevallen op nationalistische en religieuze grond. De voorwaarden zijn aanwezig voor het uitbreken van vergelijkbare conflicten in andere landen…" Dit werd niet geschreven in ’97, maar al in het originele document van ’93. Het enige absurde hier is dat Peter Mertens dat allemaal niet is nagegaan vooraleer zijn wijsheden te verkondigen.

Wie spreekt hier immers over blindheid? Peter Mertens en de PvdA moeten hun informatie over de gebeurtenissen in de voormalige Sovjetunie halen bij de oud bureaucrate Nina Andrejeva. De laatste tijd is het in Solidair trouwens opvallend stil geworden omtrent deze dubieuze figuur en haar "organisatie". Het "blinde" CWI heeft er intussen wel secties opgebouwd in de Oekraďne, Rusland, Moldavië en Kazachstan. Daar vinden ze niet het CWI, maar het verdedigen van het stalinisme absurd. In tegenstelling tot Peter hebben zij diens "socialisme" immers wel aan den lijve ondervonden, alsook de kapitalistische restauratie die Gorbatsjov onder gejuich van de PvdA heeft doorgevoerd.

Ja, de arbeidersklasse in een zesde van de wereld heeft een ernstige nederlaag geleden, Peter. Weet je ook waarom? Omdat de stalinistische bureaucratie het herstel van het kapitalisme verkoos boven de politieke revolutie waardoor de arbeiders voor het eerst sinds 1924 opnieuw zelf het heft in handen zouden nemen.