Gunter,

Bedankt voor je constructieve reactie. Twee opmerkingen zijn zeker waardevol. Vooreerst, je legt er terecht de nadruk op dat we mee moeten helpen alternatieven te verwezenlijken. Inderdaad eenmaal we dat doen, zullen we ons kwetsbaarder en feilbaar opstellen: ook op zaken die wij verwezenlijken zal er (terechte) kritiek komen. Geen probleem, het hoort erbij als je je engageert en kritiek willen vermijden is je buiten een democratische opvatting op het samenleven stellen. Het is misschien interessant om op te merken dat ongeveer iedere basisgroep binnen de beweging het grootste deel van haar tijd besteed aan het opzetten van alternatieven: indymedia, oxfam wereldwinkels of een anarchistische boekenbeurs zijn enkele voorbeelden. Zelf zijn we in de Jeugdbond voor Natuurstudie en Milieubescherming (JNM) bezig met een project om biologisch fruitsap op scholen verkoopbaar te maken, wat moeilijk is door de monopolie positie van Coca Cola.
Het tweede element de dialoog, beklemtoon je eveneens terecht. Speitiggenoeg of gelukkig bestaat een machtsvrije dialoog niet. Aangezien machtswerkingen steeds werkzaam zijn, is het belangrijk na te gaan in welke positie je tot een dialoog komt, wat de bedoelingen en voordelen van de dialoog voor de andere kunnen zijn en waar je zélf naar toe wil met de dialoog. 
In Il Principe van Machiavelli (dat ik zeker geen immoreel boek vindt, ik waardeer enkel andere waarden) wordt verdedigd dat het niet onverstandig is voor de heerser om bij de bevolking een ander beeld van hemzelf te laten leven, dan wat de werkelijkheid zou vereisen. En dat in functie van doelen waar iedereen bij gebaat zou zijn. De logica is verleidelijk: het is zeer menselijk om van jezelf overtuigd te zijn dat je waardevolle doelen nastreeft, Verhofstadt zal dat ook denken. Verdienen die doelen dan niet dat je jezelf inschakelt in machtswerkingen, waarbij de waarheid wat op de achtergrond verdwijnt? Op zich vind ik die stelling problematisch en verwerpelijk, maar omdat het domein van de politiek inderdaad een andere logica volgt dan die van de theoretische ethiek, kan je moeilijk anders dan binnen die machtswerkingen een tegenmacht op te zetten als je er zeker van bent dat waardevolle doelen nooit door één partij kunnen opgeeist worden. 
Het is inderdaad moeilijk te achterhalen of Verhofstadt echt een evenwichtige dialoog wil of ons wil gebruiken om bij de bevolking een beeld van hemzelf op te hangen dat hem voordeel oplevert om doelstelling na te streven die hij, volgens de logica van Machiavelli, niet hoeft openbaar te maken.
Om verschillende redenen ben ik er diep van overtuigd dat de dialoog waar Verhofstadt op aanstuurt niet oprecht is en ook niet interessant kan zijn, enkel al omwille van de 
gigantische machtskloof tussen de gesprekspartners. Als we binnen de logica van Machiavelli redeneren dan moeten we als ondergeschikten vooral naar de daden kijken die Verhofstadt verwezenlijkt en niet naar de woorden die steeds kunnen verblinden. Is het dan niet opmerkelijk dat de enige daden tot nu toe deze zijn die extra gelegenheden creëeren om met woorden te goochelen. Met de JNM worden we dag in dag uit geconfronteerd met de houding van de VLD en de premier in concrete dossiers. We kennen enkele mensen op kabinetten die ons info geven over beslissingen die nooit in de pers komen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat er in de interventies van de premier geen spoor terug te vinden is van de waarden waar wij voor staan. Nee, steeds opnieuw 
primeert de ideologie van de economische groei (vb. bij GGO's), de noodzakelijke harde concurrentie, de vrijmaking van de markten (positie van Neyts in Qatar),...
Dat betekent niet dat ik een dialoog met de premier bij voorbaat uitsluit, maar het zal er één zijn die van onze zijde ook deels op schijn voortbouwt en dat om de machtswerkingen toch wat gelijk te krijgen. De Belgische ngo's weten trouwens hoe die dialogen verlopen als de pers er niet bij is. 
Maar zelf al kan dialoog ooit, het is goed dat het niet in Porto Allegre gebeurde. Want het is uiterst belangrijk dat de twee zaken die je aanhaalt (alternatieven opbouwen en dialoog) uit elkaar gehouden worden, ook in de perceptie van de publieke opinie. Het bericht dat we via onze media zouden gehoord hebben zou zoiets geweest zijn als: 'In P. A komen de andersglobalisten bij elkaar om alternatieven uit te werken... Premier Guy Verhofstadt sprak de menigte toe en pleitte voor het ethisch globalisme... 111111 reageerde verbolgen'. De nuances zouden de publieke opinie totaal ontgaan. Wat zou bijblijven is dat Verhofstadt daar was, niet wat er in P. A. gedaan wordt. Voor de helderheid van de boodschap kan het volgens mij dus zeker geen kwaad als P.A zich even conflictueus opstelt tegenover wat, alles bij elkaar, toch de vertegenwoordigers van het neoliberalisme zijn.
Tenslotte ik koos de titel om de scherpte van mijn reactie een beetje te verklaren. Ik hoop het opiniestuk in De Morgen te krijgen en zoals nu wel duidelijk is, schreef ik het meer om in te spelen op de macht die Verhofstadt door zijn retoriek wil opbouwen dan om te pleiten tegen dialoog een dialoog met politice. 

groetjes