Guido,

dit is een verpletterende diskussie waard. Je stelt in je tekst veel, heel terechte zaken. De ontwikkeling die je zelf doorgemaakt hebt zal daar niet vreemd aan zijn. 

Enkele diskussiepunten:
* anti-fa intiatieven, cordon sanitaire, mediaboycot enz. zullen VB niet stoppen. Ik denk dat dit één van de conclusies is die de antifascistische beweging inderdaad MOET trekken na meer dan 10 strijd tegen VB. Alhoewel ze noodzakelijk en nuttig zijn zal dit niet voldoende zijn om het Blok te stoppen. Laat ons degenen die het cordon breken zwaar aanvallen en bekritiseren maar tegelijkertijd duidelijk maken dat op lange termijn dit geen oplossing is. 

* om een oplossing voor het probleem te vinden, moeten we vooral kijken denk ik, naar de oorzaken van de groei van extreem-rechts. Wat zijn die oorzaken? Werkloosheid, ja! Groeiend armoede, ja! Spanningen in de samenleving die een uitweg vinden in racisme, ja! Maar er is meer denk. Het failliet van de traditionele politiek in de jaren '90: schandalen ten overvloed, corruptie langs alle kanten, machtsspelletjes tussen alle traditionele partijen, een absoluut gebrek aan enig begrip van de problemen in de samenleving door die partijen, ...
Maar er is nog meer: een fundamentel verandering van de sociaal democratie, niet zozeer de partij zelf, die in feite altijd een burgerlijke partij is geweest, maar wel steunde op een arbeidersbasis en het gevoel gaf aan de mensen van een politieke vertegenwoordiging te hebben. De SP.A is vandaag een belangrijk instrument op het beleid op een manier door te voeren, met zo weinig mogelijk weerstand van de vakbonden. De verandering is hoofdzakelijk gebeurd in de perceptie van hun basis, hun kiezers, hun mogelijks toekomstige kiezers die de partij uitspuwen voor het beleid dat ze voert. Dit gecombineerd met een neo-liberaal offensief, zowel ideologisch na de val van de muur, als in de praktijk. En het gebrek aan enig alternatief van de linkerzijde. Dit is het recept voor het Vlaams Blok haar stemmenwinst. 

De vraag die we ons moeten stellen is hoe dit kan omgekeerd worden, of zelfs ook hoe dit had kunnen vermeden worden. 
* de val van de muur en het ideologisch offensief is iets dat je moeilijk kunt terugkeren. Het is een erfenis waar de linkerzijde mee geconfronteerd is en waar ze moet zien mee om te gaan. 
* een objectieve situatie in de samenleving van neo-liberale aanvallen, chronische werkloosheid, kloof tussen arm en rijk, zorgt voor een polarisatie in de samenleving. De oude vaste waarden worden in vraag gesteld en er wordt uitgekeken naar een alternatief. Op dit vlak is extreem-rechts in een aantal Europese landen in staat geweest ondanks zichzelf enorme stemmenresultaten te boeken. Maar tegelijkertijd moeten we ons de vraag stellen, waarom heeft de linkerzijde deze situatie niet kunnen gebruiken voor een opmars! Daar ligt volgens mij de sleutel voor de oplossing. 

Waarom niet? Deze situatie roept om een duidelijk alterantief. Een alternatief dat niet binnen de kortste keren mee aan de vetpotten zit en zich verbrandt aan de macht in een kapitalistische samenleving (zoals Agalev). 
En een alternatief dat een duidelijk antwoord kan bieden op de erfenis van het stalinisme waarmee iedereen die zich als links, socialist, communist, revolutionair, ... geconfronteerd wordt. Dat is ook de conclusie van 10 jaar Blokbusterwerking. 

Alhoewel wij nooit illusie gehad hebben in het feit dat betogingen het VB zouden stoppen, BB heeft altijd een sociaal programma gelinkt aan de strijd tegen het VB, is het noodzakelijk om vandaag eens stap verder te gaan. Daarom is ook de eerste slogan op de affiche van onze anti-nsv betoging: "voor een linkse oppositie tegen het rechtse beleid". Maar hoe zo iets in de praktijk brengen is blijkbaar nog een hele diskussie. Gaan we één VB-stemmer overtuigen van een links alternatief wanneer we samen gaan zitten, staan of werken met regeringspartijen?

Stel, in Gent, waar we beide wonen, voeren we campagne onder de Gentse bevolking. Een concrete campagne waar we de bevoling vragen om mee actief te zijn in acties, betogingen tegen het neo-liberaal beleid van privatiseringen, besparingen, ... en dat zich uit in het verdwijnen van diensten, prijsverhoging van diensten zoals huisvuilophaling, gebrek aan sociale woningen, ... Terwijl we echter die campagnes voeren tegen de regering en het stadsbestuur proberen we die diezelfde mensen waarvan een pak voor het VB stemmen te overtuigen dat wij wel antwoorden hebben op de problemen op deze wereld. We winnen hun oor, we krijgen respect en weiden uit over onze activiteiten. Ah ja, die antiglobaliseringsbeweging is belangrijk, ... en wat zien die mensen. Diezelfden die hun vragen om zich te verzetten tegen dat beleid lopen samen in een betoging met de uitvoerders van dat beleid (SP.A en Agalev), of zijn zelfs bereid om in verkiezingen deze partijen te ondersteunen, weliswaar kritisch hé. 

Zo zal volgens mij elke mogelijke opbouw van een links alternatief in de kiem gesmoord worden. Ikzelf ben, zoals je in je oproep schrijft, zo'n asielbegeleider (voor het moment in loopbaanonderbreking). Als we willen met al deze mensen een alternatief uitbouwen, waar ik overtuigd van ben dat het mogelijk is, dan moeten we eerst en vooral een duidelijk keuze maken. Niet zomaar gaan samenzitten, zoals Elke vraagt. Maar gaan samenzitten met duidelijk politiek keuzes: een politieke keuze die de uitgebuitenen tracht te verenigen tegen de uitbuiters, de slachtoffers van het beleid t.o.v. de uitvoerders van het beleid. Deze basis heeft volgens mij enorme mogelijkheden, in een aantal Europese landen bewijst men dit in de praktijk. 

s22, 019, d14, Porto Alegre waren schitterend, maar laat ons eens de kaarten op tafel leggen. Wie is er bereid om aan zo iets te bouwen, helaas weinigen. Dat is nochtans de cruciale keuze die ngo-mensen, vabondsmensen, ... zullen moeten maken willen ze niet enkel praten en op straat komen maar ook iets veranderen. En ja die nsv-betoging leidt tot diskussies en helaas zitten wij met de situatie waarbij niemand ons standpunt deelt en we verplicht zijn om die verdomde tegenbetoging alleen te organiseren. Alle organisaties in Gent zijn rechtstreeks of onrechtstreeks uitgenodigd geweest om voor we het initiatief namen samen iets uit te werken, maar welk duidelijk niet met de uitvoerders van dit beleid. 

Vroeger kwam ik regelmatig eens in de volkcafés en buurten van Gent. Ik zou dit trouwens samen met m'n organisatie weer moeten oppikken. Alle diskussie die we hier voeren, worden daar o zo concreet. De beste test voor elk idee doet zich voor in de praktijk. Dit is trouwens één van de kritieken die we zouden kunnen geven op de antiglobaliseringsbeweging op dit moment: in hoeverre zijn ze erin geslaagd om een een tegenbeweging op te bouwen die verder reikt dan de linkse warme milieus, veilige vergaderzalen, plaktochten in het centrum van de stad, pamfletten verdelen aan stations, ... Wie is er de Gentse wijken ingetrokken om te trachten het oor te winnen van degenen waarover we spreken. Wij hebben inspanningen gedaan. Absoluut niet voldoende voor wat de situatie vereist. 

Ik zou zeggen, laat dit een rijke diskussie worden, waar we uit kunnen leren, maar vooral conclusies trekken en laat ons dan eens zien wie van de schreeuwers bereid is om de kaarten op tafel te leggen. Ik ben ervan overtuigd dat onze boodschap kan inslaan. 

sorry, maar dit is geen uitgewerkte tekst

bart vandersteene
internationaal verzet