RESIST blijft vragen oproepen. De communisten van de PvdA, zo wordt gezegd, met de moslim-beweging van de AEL in één verkiezingsfront, «dat kan nooit lukken». Maar de kopstukken benadrukken exact het tegendeel. Er is veel dat hen verenigt. De twee partners werken positief samen in de anti-oorlogsbeweging StopUSA. «We krijgen dezelfde clichés over ons heen, men zegt dat we sectair en fundamentalistisch zijn en het andere willen onderdrukken», aldus Dyab. AEL en PvdA staan ook op intensieve contacten met de basis. Dyab Abu Jahjah legde uit dat op die manier ook campagne zal worden gevoerd : «we willen niet afhankelijk zijn van de steun van parlementairen, we willen afhankelijk zijn van onze eigen mensen». RESIST moet 5500 handtekeningen van « peters » verzamelen om aan de verkiezingen van 18 mei te kunnen meedoen. Zohra Othman riep de journalisten op om als eerste de peterslijsten te tekenen !

Breed strijdfront

Zo’n drie maanden heeft het gevraagd vooraleer RESIST ontstond. De Arabisch-Europese Liga was volgens voorzitter Dyab zinnens mee te doen aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Maar de druk van zijn achterban maakte dat de AEL nu al aan de parlementsverkiezingen meedoet. «De mensen verwachten een alternatief, en 2006 is te ver», aldus Dyab. Vermits de AEL geen partij is maar een moslim-volksbeweging, en dat ook wil blijven, lag overleg met de PvdA voor de hand. RESIST mag volgens Dyab geen AEL-PvdA-kartel zijn, de lijst moet een bredere waaier van mensen aanspreken.
Zohra Othman benadrukte dat in het programma van RESIST eisen staan waarvoor haar partij zich al 20 jaar inzet. Daarom was deelname aan de «vreemde lijst» logisch. Koen Calliauw evolueerde al sinds een jaar in de richting van een initiatief zoals RESIST. Beslissende momenten, zei hij, waren de provocatie van de Antwerpse politie tegen een Palestina-meeting op de Meir op 3 april 2002, vervolgens de repressie op de Turnhoutsebaan - na de moord op Mohamed Achrak eind november 2002 – en vooral de « dyab-olisering » die erop volgde.

Meest onderdrukte groep

Vooraan op de lijst staan drie « migranten » : Dyab Abu Jahjah, Zohra Othman en Ahmed Azzuz (de Antwerpse AEL-verantwoordelijke). Dat is geen toeval. De initiatiefnemers komen op voor de meest geslagen laag van de bevolking : de migranten van Arabische origine. Niet alleen hebben zij het meest te lijden van de kapitalistische onderdrukking, maar bovendien worden ze vanwege de Amerikaanse oorlogspropaganda gebrandmerkt en gecriminalizeerd. « Maar de meest onderdrukte groep in de maatschappij leidt ook de strijd voor de bevrijding van de hele maatschappij », zei Dyab. 
Zohra Othman herinnerde eraan dat ze uit ervaring weet wat migranten-families moeten ondergaan. « Ik was tien toen mijn vader bij Boel in Temse werd afgedankt. Ik heb ook meebeleefd hoezeer mijn zus geleden heeft, en nog lijdt, onder het feit dat Sabena failliet ging en zij daar haar job verloor ».

Legitiem verzet

RESIST neemt de internationale situatie expliciet mee in zijn Beginselverklaring. « Sinds de val van de Berlijnse Muur is het imperialisme steeds agressiever geworden. Daar staan de Arabische volkeren in de frontlinie, met naast hen de arbeidersklasse in Europa », aldus Zohra Othman. Het voornaamste strijdpunt is de actie tegen de Amerikaanse oorlog tegen Irak. «We zijn tegen de Amerikaanse agressie-oorlog », aldus Dyab, « niet uit pacifisme, maar omdat het totale onderdrukking betekent. Oorlog tegen bezetting vinden we wel legitiem, zoals tegen de Nazis in de Tweede Wereldoorlog, tegen Israël in Palestina en nu tegen de Amerikaanse invasie in Irak ».
Op de vraag hoe RESIST dan Louis Michel kijkt « die in de hele wereld nu als een anti-oorlogsactivist wordt beschouwd », antwoordde Zohra Othman : «wij zijn tegen wapentransporten in Antwerpen, tegen wapeninspecties in Irak en tegen het embargo tegen Irak. Louis Michel en de regering zijn voor de wapentransporten, ze zijn voor de bezetting van Irak door VN-Blauwhelmen, ze zijn voor het embargo. Als ze zeggen dat ze tegen de oorlog zijn, is dat omdat ze zien dat de Europese economische belangen in Irak bedreigd zijn. Als de VN het licht op groen zet voor oorlog, zullen ook zij daaraan meedoen».

Oproep aan intellectuelen

Koen Calliauw vertelde fier dat hij zijn leven lang een rebel is geweest. In de jaren ’60 stichtte hij Provo;  via de strijd tegen de Amerikaanse oorlog tegen Vietnam kwam hij bij de Kommunistische Partij terecht. Later vervoegde hij de Beweging voor Sociale Vernieuwing (met onder meer Patsy Sorensen), «die in 1994 drie verkozenen haalde, waarmee we al het potentieel van een links en progressief front aantoonden ». 
Calliauw werd voor Agalev verkozen als districtraadslid in Antwerpen. Maar Agalev zette hem aan de deur nadat zijn kandidatuur voor RESIST bekend raakte. «Agalev vertegenwoordigt nu de rijkste kiezers. (…) Toch blijf ik hopen dat Agalev een andere weg zal inslaan ».
Calliauw stelde de linkse intellectuelen en kunstenaars van zijn generatie voor hun verantwoordelijkheid: mensen als Wannes Van de Velde, Fred Bervoets en Herman J. Claeys zouden RESIST moeten steunen. «De reacties zijn gunstig», aldus Calliauw. Dichter Herman J. Claeys betuigde tijdens de personferentie openlijk zijn steun aan RESIST. Ook dichter Charles Ducal, die het tijdens de Eerste Golfoorlog al voor Irak opnam, staat voluit achter RESIST.