Maarten, wat je aanhaalt is inderdaad een groot probleem.  En zoals je terecht opmerkt zijn jullie niet de eersten die dit lot ondergaan. De bezetters van het Lappersfort-bos en verschillende leden van het voormalige Collectif Contre les Expulsions, d'Orazzio, zien zich ook geconfronteerd met een rechtszaak en beschuldigingen met mogelijk vrij zware straffen tot gevolg.

In feite wordt openbare actie in Belgie enkel maar gedoogd.  En wanneer U een vakbond bent of de boerenbond die acties organiseert zult U wat meer mogen, dan wanneer U enkele jongeren bent die tegen het onrecht wensen te strijden.  Maar ook de eerste twee organisaties krijgen het altijd maar moeilijker, naarmate hun greep op de politiek minder wordt.  

Bovendien kunnen in Belgie zonder veel problemen blijkbaar ook betogingen verboden worden, vooral in oorlogstijd.  Zelfs dit laatste democratische strijdmiddel stelt in tijden van nood niets voor, want het heeft niet voldoende wettelijke bescherming.

In feite kan men de conclusie nog straffer stellen : de democratie wordt in Belgie maar gedoogd.

Welke vorm van vreedzame acties kunnen dan nog, wil men de aandacht van het publiek op een probleem vestigen ???  In de actuele situatie wordt dit een questie van aanvoelen en veel fantasie hebben.    Delicaat wordt het bij het belemmeren van verkeersstromen en/of het beschadigen van gebouwen.  In eerste instantie zal dit misschien even getolereerd worden.  Maar wanneer het de excellenties te veel wordt, en dat kan soms vrij vlug wanneer je geen grotere politiek belangrijke organisatie achter je hebt staan,  kunnen juridische acties volgen.  Juridische pesterijen, met medewerking van het gerechtelijk apparaat, zijn in Belgie trouwens een beproefd middel om kritische stemmen proberen monddood te maken.  Denk oa  aan hetgeen er onlangs met de AEL gebeurde, een dieptepunt in de naoorlogse geschiedenis van de Belgische democratie.
  
Wanneer U dus actie voert, moet U proberen zich altijd heel goed bewust te zijn van hoe ver U mag gaan, en hoe ver niet.

Naar aanleiding van hetgeen er met het AEL gebeurd was, had ik een open brief gestuurd naar een heel aantal organisaties, oa Greenpeace, Oxfam Wereldwinkels, 11 11 11, Charta, Netwerk Recht, Attac, VAK, Liga Van De Mensenrechten met de vraag om gezamenlijk tegen de gebeurtenissen te reageren.  Ik had het volgende afsluitsel voorgesteld :

"
Algemeen moeten wij vaststellen, dat het vandaag de dag voor organisaties van de civiele maatschappij bijna onmogelijk geworden is om via vreedzame acties op problemen opmerkzaam te maken. Zelfs het demonstratierecht wordt altijd maar meer uitgehold.   Deze tendens is ondemocratisch en moet terug omgekeerd worden. 

Daarom eisen wij :

1)	Het recht van burgers om toe te zien op politieacties.  Zelfs filmen of fotograferen moet kunnen. Buitenlandse voorbeelden hebben aangetoond, dat dit soms de enige middelen zijn waarmee men politiemisdaden kan bewijzen.
2)	Het versterken van het recht op vreedzame acties .  Het demonstratierecht  moet versterkt worden, maar is alleen  onvoldoende om  op maatschappelijke problemen opmerkzaam te maken.   Ook sit-in’s, wegblokkades, bezettingen en andere vreedzame actievormen moeten  mogelijk zijn, zonder dat de actievoerders gecriminaliseerd   of met schadeëisen gechanteerd worden.
3)	Bij vreedzame acties binnen het wettelijke kader en bij het waarnemen van uw simpele burgerrechten : 
a.	Het onmiddelijk stopzetten en strafbaar stellen van het misbruik van administratieve en gerechtelijke aanhoudingen.
b.	Het stopzetten van andere intimiderende politieactiviteiten  : zoals identiteitscontroles,  en autofouilleringen.
4)	Een verbod van inmenging van de Staatsveiligheid en andere gerechtelijke en politionele diensten  in de werking van organisaties van  de civiele maatschappij, wanneer deze zich binnen het wettelijke kader bewegen.
5)	Een inperking van het injunctierecht van de minister van Justitie."

Enkel 11 11 11 en het VAK (Vlaams Aktiekomitee tegen Uitwijzingen)hebben zich terug gemeld.  11 11 11 vond dat ze er niets mee te maken hadden (eigenaardig, een ontwikkelingsorganisatie die dagdagelijks met de gevolgen van onderdrukking en gebrek aan democratie te maken krijgt), en dat de teneur van de brief een beetje eigenaardig was (terwijl de brief maar een voorstel was, geen afgewerkte versie), en het VAK had er wel over gediscussieerd, maar ze hadden belangrijker zaken te doen, of konden zich niet met alles bezig houden, of zo iets. Netwerk Recht, dat opgericht was naar aanleiding van de gebeurtenissen rond het AEL en aan wie ik eigenlijk gevraagd had om de zaak verder te zetten, hebben ook nooit gereageerd.  Enkele weken later vonden zij zelf, bij monde van een zekere Mark De Quidt, dat eigenlijk met de vrijlating van Abou Jahjah er voorlopig geen behoefte meer was aan Netwerk Recht...

Mijn besluit is, dat veel van die zo sympathiek lijkende organisaties, zelf geleid worden door individuen, die blijkbaar absoluut geen probleem hebben met de richting waarin onze democratie evolueert.

Toch vind ik dat je de zaken niet te pessimistisch mag zien.  Het is belangrijk niet af te glijden in cynisme. Er zijn een aantal positieve tendensen (Internationaal Strafhof, Wereld Sociaal Forum, Anders-Globalistische beweging...) Maar stel ook niet te hoge verwachtingen.  Probeer ook niet te veel van je eigen erin te geven.  Het is belangrijk dat je niet vlug opbrant, maar dat je lang meegaat.  Te veel jonge mensen geven alles, en als het dan niet meteen meevalt, gaan zij plots radikaal de andere kant uit.  Probeer banden te leggen met mensen die denken, zoals jij.  Wanneer je actie voert, hou dan altijd rekening met de mogelijk juridische consequenties, en maak de afweging wat je in het slechtste geval bereid bent als juridische consequentie te dragen.  Wanneer dat niet veel is, beperk je dan tot echt ludieke acties.  Hou er rekening mee, dat de inzet voor een betere wereld een inzet van lange adem zal zijn.  En dat wij iedere man/vrouw hard nodig hebben.