Gedaan met de Bruxelisatie ! Of toch bijna. Kijk eens rond je : opgeknapte stadskankers, nagelnieuwe gebouwen op voorheen braakliggende terreinen, pas aangelegde parken.... Dat is pas stadsvernieuwing, zou je zo zeggen.

Betekent dit dat de bestaansreden van PleinOPENair verdwijnt ? Ons motto is : op pijnpunten in de stad een eigenzinnig stadsevenement organiseren waardoor we op die plek, zelfs al is het maar voor even, leven brengen, en er de aandacht op trekken. Maar de "Terra Incognita" is niet meer zoals voorheen... Vooraleer we ons helemaal wentelen in nostalgie, moeten we toch vaststellen dat stadsplanning op z'n Brussels nog niet is wat het zou kunnen zijn. Zoals we konden lezen op een afsluiting aan een stadskanker-in-renovatie : "la bêtise serait de vouloir conclure".

Met andere woorden : gaat het soms niet om simpelweg de ene absurditeit door de andere te vervangen ? Jazeker, de stad wordt er haast met de dag "mooier" op. Maar ook gebruiksvriendelijker ?. En is die esthetiek van stadsvernieuwing echt wel zo hedendaags ? Binnenkort vieren we de vijftigste verjaardag van de Noord-Zuidverbinding, maar het lijkt alsof de kille stadsplanner en de geldbeluste promotor uiteindelijk niet zoveel bijgeleerd hebben... Het scenario van het Manhattanplan lijkt soms gewoon aan herhaling toe.

Genoeg geklaagd, terug naar ons stadsevenement pleinOPENair. Zoals elk jaar zijn er vier weekends, op vier verschillende plekken. Het blijft gratis toegankelijk voor iedereen. Een lichte aanpassing dit jaar : er is één weekend pauze, en we eindigen gezamenlijk met ... Open Monumentendag, een kans die we niet konden versmaden in de Europawijk. Voor de rest is het haast traditie. Er zijn films, concerten, animaties.. En enkele nieuwigheden zoals installaties, dia's en rondleidingen.

Maar waar is die Terra Incognita waarvan boven sprake ? We planten onze vlag (of beter : ons scherm) neer op plekken die -zeer binnenkort- aan verandering toe zijn : aan de Lottotoren (de straat van de bussen), een braakliggend terrein op de grens van de Noordwijk, de site van het voormalige militair hospitaal in Elsene en één van de weinige overblijvende terreinen in de Europawijk. Of dat wat er binnenkort op deze sites komen zal een goed zaak is laten we vanzelfsprekend aan uw oordeel over. Maar één ding is zeker : pleinOPENair gaat nog mooie dagen tegemoet en schiet wortel op de meest onverwachte plekken !

Niet dat we ons laten afschrikken door enkele regendruppels, in tegendeel. Maar in geval van orkaan en/of blikseminslag worden de films de eerstkomende zondag (dus 18/8, 25/8, 8/9, 15/9) vertoond in Nova (gratis toegang natuurlijk !). Wat de concerten betreft, doen we ons uiterste best om deze toch te laten doorgaan op de aangekondigde dag. Het loont dus zeker de moeite om af te zakken naar de plaats des onheil, maar voorzie je van paraplu en rubberen laarzen !

Goede voornemens...

Een goed voornemen vanwege de organisatoren is om op de aangekondigde uren te beginnen ! U kan daarbij een handje helpen door op tijd te verschijnen... Dankjewel !

>>16.08 vrijdag <<

LOTTOTOREN

20 :00 >
Besh O Drom

Een 9-koppig 'electro-acoustic' collectief uit Boedapest dat erin slaagt traditionele zigeunermuziek te combineren met Westerse beats. Ofwel een mengeling van diep-etnische folk met wilde jazz-improvisaties en elektronische effecten. Hun muziek is voornamelijk gebaseerd op traditionele muziek uit de Balkan, Hongarije, Roemenië en het Midden-Oosten. Sinds 1999 veroorloven deze muzikanten zich de traditionele deuntjes te herwerken tot swingend materiaal voor de 21ste eeuwse dansvloer. Hun muziek is uniek materiaal dat helemaal nog niet doordringt tot de Westerse muziekmarkt, maar hoe lang duurt zo iets voordat... Besh O Drom : in zigeunertaal "zit op de straat", maar in het Hongaars "een sigaretje rollen...".

21 :30 >
The Hudsucker Proxy

Joel & Ethan Coen, 1994, USA, 111 min, 35mm, ov tw ond

New York, 1958. Bedrijfsdirecteur Waring Hudsucker springt tijdens een stafvergadering door het raam van een wolkenkrabber (een adembenemend camera hoogstandje van second unit regisseur Sam Raimi !). Veel tijd voor rouwen is er niet, de bedrijfsreglementen dicteren dat de multinational een jaar na het overlijden van de baas in publieke handen dient over te gaan. Om daar een stokje voor te steken, bedenkt tweede man Sidney J. Mussburger (een onweerstaanbare Paul Newman) een duivels plan. Met het aanstellen van een stroman, een "proxy", als nieuwe baas zullen de aandelen kelderen, waarna het bestuur het bedrijf voor een appel en een ei kan opkopen. Interne postbode Barnes (rol van Tim Robbins) blijkt op het eerste zicht de ideale stroman...

Van de proloog tot het krankzinnige einde oogt de film van de gebroeders Coen ('Blood Simple', 'The Man Who Wasn't There') als een sprookje. De fabelachtige art-direction, knetterende dialogen en de vele knipoogjes naar het werk van Frank Capra en Howard Hawks, maken van "The Hudsucker Proxy" een heerlijke pastiche op de klassieke Hollywood

>> 17.08 zaterdag <<

LOTTOTOREN
20 :00 >
Microdot

Dames en heoon) en Bernadette Martou. Natuurlijk behoort het tot de mogelijkheden dat andere vrienden het podium mee bestijgen...ren, haal uw deftige stadskledij van onder het stof, uw avondjurken en smokings, uw hoge hakken en vlinderdasjes... Met Microdot op het podium is de sfeer gegarandeerd theatraal en decadent op het bizarre af.

Nochtans gaat het hier niet om een theaterstuk (tenzij je je laat verleiden door hun spelletje) maar om een muzikaal spektakel, jazzy en melodieus. Maar niets is wat het lijkt met Microdot. Ze verstaan de kunst om op het eerste gehoor "brave" jazz en post-pop om te vormen tot geluidspatronen en ontspoorde ritmes, waarin de stem, zowel gezongen als gesproken, een inktzwart aandeel heeft. Dit alles gebed in een decor van lichtjes en olielampen. Dus, dames en heren, met genoegen stellen wij u voor : Luc van Lieshout, Bruce Geduldig (beiden ex-leden van Tuxedom

Alex Proyas, 1998, Australia, 100 min, 35mm, ov fr ond

Kokslag middernacht stopt de stad. De tijd staat stil, de inwoners bevroren in de toestand waarop ze zich op dat moment bevinden. Rondom hen duiken uit de onderbuik van de metropool vreemde wezens op. Deze "Vreemdelingen" brengen ingrepen aan in het stadsweefsel. Ze wijzigen straten, ze veranderen gebouwen. Wanneer de klok weer loopt, versluierd een collectief geheugenverlies bij het ontwaken de algemene onrust.

De futuristische film noir Dark City is een duister en overdonderend visueel festijn van Alex Proyas, de Australische regisseur van 'The Crow'. Hij kan rekenen op een uitmuntende cast : William Hurt, Kiefer Sutherland en Richard O'Brien. Het bevreemdende, Kafkaeske verhaal refereert naar het werk van SF auteurs als Robert A. Heinlein en Philip K. Dick. De postmoderne mise-en-scène is schatplichtig aan het Duits filmexpressionisme en technologische nachtmerries, genre 'Blade Runner' en 'Brazil'.