Beste,

met interesse lees ik jullie "discussiebijdragen" betreffende Israël/Palestina. LSP zal jullie argumenten beantwoorden in een uitgebreider analyse, net zoals we dat gedaan hebben met onze argumentatie betreffende Cuba en de val van het stalinisme in het Oostblok. Zoals gewoonlijk staan de posities verdedigd op Indymedia mijlenver af van de inzichten onder bredere lagen van de bevolking.Dat zegt niets over jullie, noch over die brede lagen. Doorgaans tracht je daar echter wel rekening mee te houden, een bekommernis die hier zelden of nooit gedeeld word.
 
Indien LSP iets niet te verwijten valt, dan is het wel dat we langs de zijlijn zouden staan, als toeschouwers of commentators. Diegenen die hebben deelgenomen aan de strijd tegen racisme (remember Blokbuster of zijn jullie dat al vergeten?), tegen privatiseringen (remember die eeuwige vuilniszakken van Gent, de Post in Schaarbeek, de OCMW-hospitalen van Brussel), tegen de sluiting van Clabecq, Carnoy, Renault et..., tegen de saneringen aan de unief (de ALS is jullie welbekend), tegen de neo-liberale mondialisering (altijd weer dat Internationaal Verzet hoor ik jullie nog klagen en kermen)weten dat LSP geen toeschouwer, maar een deelnemer is. 

En wat voor één? Als men ons doorgaans iets verwijt, dan is het dat we teveel aanwezig zijn en té zichtbaar, niet dat we afwezig zijn. Wat men ons trouwens eveneens verwijt is onze totale en absolute consequentie. Je zal het zelden zien: een LSP'er die het over alles eens is. Neen, zwijgen in naam van de éénheid is ons niet besteed, kritiekloos achter leiders aanhollen net zo min. Samenwerken wel, maar steeds met respect voor de vrijheid van debat 
(iets dat zowel in de klassieke media - herinner het edito van Yves Desmet tegen de "militante linksen", als hier op Indymedia steeds weer irritatie opwekt. Diegenen die het daar moeilijk mee hebben kunnen beter Lenin eens lezen over "de proletarische revolutie en de renegaat Kautsky" of als je zo ver in de tijd niet wil gaan "Adios Companéros" van Sal Santen en "In tegenstroom" van Bert van Hoorick zijn ook wel aardig. Ludo Martens' "fluwelen contrarevolutie" vind ik geen aanrader, maar dat wisten jullie wellicht al)

Ook inzake de strijd van de Palestijnse arbeiders en boeren hebben we niet stil gezeten. Wij halen onze mosterd noch uit de westerse media, noch van enkele academici, noch van ramptoeristen of de - al dan niet echte - missionarissen. Neen, onze mosterd komt van arbeiders en jongeren ter plekke, die net als wij hier in België voortdurend (volgens jullie Israëlische en Palestijnse tegenhangers teveel) aanwezig zijn op het terrein. Die arbeiders en jongeren zijn joden en arabieren binnen Israël/Palestina, ze sympathiseren niet met ons, ze zien in ons geen interessante Europese bondgenoot ongeacht onze opvattingen, neen, ze zien in ons de leden van éénzelfde internationale arbeiders- en jongerenorganisatie waarmee ze samen vechten voor internationaal socialisme. 

Het zijn mensen als Machmoud Masarwa, een Palestijn die eerst als Pan-arabier en later als Marxist maar liefst 17 jaar in de Israëlische gevangenissen heeft doorgebracht. Jarenlang hebben we daartegen actie gevoerd aan de Israëlische ambassades, ook in België. Die Palestijnse arabier had echter niet de juiste ideeën, de nodige sponsors en dus... stonden we er alleen voor. Sinds '97 is hij vrij, fysiek en mentaal gebroken door de Israëlische folteringen. Dat is één van die toeschouwers waarover hier met zoveel arrogantie geoordeeld word. Binnenkort hebben we een joodse jongere op bezoek die net zijn legerdienst in de IDF achter de rug heeft. Benieuwd of jullie de discussie zullen durven aangaan met diegenen die niet vanuit het veilige westen en af en toe als ramptoerist de strijd tegen de Israëlische bezetting voeren, maar met diegenen die er middenin staan.

Ik verbaas mij steeds weer over diegenen die tot op het belachelijke af getooid zijn in hamers en sikkels met Che Guevarra beeltenissen all over the place... en ons dan komen vertellen dat de olifanten kunnen vliegen zodra we de woorden solidariteit, éénheid van de klasse en internationaal socialisme in de mond nemen. Revolutionaire symbolen, dat wel, revolutionaire ideeën... dat is zweven. 

Wie zich trouwens de moeite doet om onze positie echt te kennen en ook echt in dialoog te treden met de arabische massa's, dat wil dus zeggen zonder opportunistisch achter de leiders aan te hollen, komt snel tot de vaststelling dat ook heel wat arabische arbeiders en jongeren begrijpen dat ze de Israëlische oorlogsmachine nooit zullen breken zonder hetzij de passiviteit hetzij de actieve deelname van een segment van de joodse arbeidersklasse. Velen van jullie noemen dat een utopie. Wij denken dat een militaire overwinning tegen Israël en haar bondgenoot, de VS, zonder de steun of toch minstens passiviteit van Joodse arbeiders zo uit Alice in Wonderland komt gekropen. 

Wees dus gerust, een uitgebreid antwoord volgt en zal gepubliceerd worden op onze site. 

Voorts zou ik de LSP leden willen aanraden niet in de val te trappen om steeds te reageren op de korte inhoudsloze en provocatorische berichtjes, maar enkel te posten indien het om uitgebreider politieke analyses en standpunten gaat. 
Men spreekt zo dikwijls over het feit dat de pers enkel op spectakel uit is. Bij Indymedia is dat niet anders. Titels als LSP=Sharon leveren gegarandeerd wat bijdragen op. We hebben echter geen behoefte aan oeverloos gekrakeel, laat dat maar over aan diegenen die ons sectair, marginaal, autoritair, irrelevant, pro-zionistisch en god-weet-wat-nog noemen. We kunnen daar maar op één manier op antwoorden: tot voor enkele jaren had men van ons niet eens gesproken. Nog steeds is LSP klein, wij zijn de laatsten om dat te ontkennen. Af te meten aan het aantal postings betreffende LSP zijn we op indymedia echter groot. Spijtig dat indymedia geen doorsnede is van wat leeft in de maatschappij.

Eric

PS. het antwoord op Peter Mertens volgt.