Eerst was er op woensdag 17/7 in De Standaard een interview met de "sterke man van CD&V": "Herman Van Rompuy wil groenen uit regering." Treiterig vroeg hij: "willen jullie écht nog eens vier jaar met die vermaledijde groenen in de regering". Van Rompuy liet er in ieder geval geen twijfels over bestaan: zelf wil hij niet regeren met de groenen.

Op vrijdag was er de zware uitval van vicepremier Louis Michel in Le Soir tegen Ecolo. 

Een greepje uit wat Michel zoal vertelde.

"Il est clair qu'Ecolo est un parti qui est totalement à gauche de l'échiquier. Une gauche moins praticable, beaucoup plus théorique que le PS."

William Burton van Le Soir citeerde Daniel Ducarme (voorzitter van Michels MR, 'Mouvement réformateur' en een man die onlangs 'supermenteur' Chirac bij zijn verkiezingscampagne ging steunen): "Ecolo a jeté le masque". "C'est exact" beaamde Michel. Waarna hij uiteen zette dat de PS ook links is maar tegelijk zijn verantwoordelijkheid opneemt, wat hij Ecolo verwijt niet te doen.

"Voorbeelden ?" vroeg Burton. En dan komen ze: Ecolo stemde tegen de uitzondering voor Francorchamps om nog langer tabaksreclame te maken én tegen het MOX-dossier (de Amerikaanse vraag om militair plutonium in België te recycleren). Ondertussen houdt Ecolo ook de rechtstreekse verkiezing van de burgemeesters tegen, een paradeproject van Charles - zoon van - Michel (Waals minister Binnenlandse Zaken). Papa Michel ziet in de afwijzende opstelling van Ecolo in deze dossiers "une sorte d'integrisme, il faut bien le dire un peu démagogique." Maar welke opstelling had Michel dan van Ecolo verwacht ? Dat ze de tabaksreclame en nucleaire energie zouden omhelzen ? Want dat is wat Michel beoogt. "'Non au nucleaire'. Ce n'est pas correct intellectuelement" zegt hij. 'Ja tegen het nucleaire' is dat wel ? Michel krijgt dictatoriale trekjes als hij de groenen het recht ontzegt anders te denken.

In zijn ogen is hijzelf natuurlijk de superdemocraat en hebben de groenen hun kiezers belogen en bedrogen. "Dans l'électorat d'Ecolo énormement de gens ont été abusés sur le projet de société écolo. Qui se sont imaginés qu'Ecolo n'était pas contre les indépendants ... Ecolo est contre les indépendants ! Ecolo n'aime pas les entreprises ! Ecolo n'aime pas l'initiative privée ! Ecolo n'aime pas l'économie de marché ! Qu'on le veuille ou non, ceux qui dirigent Ecolo ont un fondement d'idéologie collectiviste !" Michel laat geen kans voorbij gaan om de eigen achterban bang te maken van de Ecolo-'communisten' (die term durft hij nog net niet gebruiken).

Michel fulmineerde verder. Hij verweet Ecolo "des connotations gauchistes" te hebben "que je ne ressens plus au PS."

Maar, zo merkt William Burton op: de achterban van Ecolo vindt dat de Ecolo-ministers niet genoeg bereiken. Michel sleurt er opnieuw de democratie bij: "C'est une vue assez curieuse de la démocratie. Ecolo pèse à peu près la moitié du MR et moins de la moitié du PS. Quelle est cette prétention à vouloir dominer un gouvernement ?"

Als het milieu moet gevrijwaard worden, is dus een sterker Ecolo nodig. Anders komen de groene punten er niet door. Dat bleek overigens deze week weer eens ten noorden van de taalgrens waar de 'Vlaamse' deelregering de luchthaven van Deurne in bescherming nam en Agalev weer kon terugkrabbelen.

Ondertussen trad in Nederland een regering aan die het milieubeleid radicaal wil terug schroeven: er komen b.v. meer autowegen en de belastingsvoordeeltjes voor beleggers in groene aandelen verdwijnen. Net op het moment dat het Wereld Natuur Fonds nog maar eens alarm blaast over de uitputting van de aarde. "Het wordt tijd dat politici de moed tonen en ons inpeperen dat een langdurige 'war on pollution' onafwendbaar is" schreef Eric Arends van de Nederlandse Volkskrant. "De grote maar rechtvaardige offers die daarbij horen, zullen we dan vermoedelijk een stuk makkelijker accepteren. Zeker als de kranten het nieuws op de voorpagina zetten - waarover geen twijfel zal bestaan." (sic)

Wat de interviews met Michel en Van Rompuy duidelijk maakten is dat deze 'heren' aan de kant staan van het milieuverterende deel van het bedrijfsleven dat het vertikt om zijn winstmarges te laten dalen door milieuvoorzorgen te nemen. Met Michel en Van Rompuy wachten ons nog meer voedselschandalen, wordt de lucht die we inademen nog vuiler, beginnen nog meer kinderen met astma aan hun leven ... Enzovoort. 

(Artikel uit e-DIOGENE(S) nr 13)