Attac Vlaanderen wil in eerste instantie al diegenen bedanken die de voorbije zes maanden hebben gemaakt dat de vier manifestaties in België (Brugge, Luik, Gent en Brussel) tot zowel een visueel als inhoudelijk succes zijn uitgegroeid.

De democratische globalisten hebben op een geweldloze manier hun politieke eisen proberen kenbaar maken en laten horen aan de politieke leiders die zich op dit ogenblik aan het handje laten leiden door de belangen van de transnationale corporaties, multinationals, banken, enz?allemaal private anti-democratische economische krachten wiens belangen (winsten maken) haaks staan op de behoeften en verlangens van de volkeren op deze planeet.

Na Genua heeft Verhofstadt geprobeerd de mondiale tegenbeweging tegen het neoliberalisme in de kiem te smoren door een zogenaamd open dialoog aan te gaan eerst via zijn open brief aan de "anti-globalisten", daarna door zijn pr-stunt namelijk de internationale conferentie over globalisering in Gent.

Hij heeft geprobeerd in zijn open brief een karikatuur te maken van de meerderheid van de mensen die zich in deze mondiale beweging herkennen. In zijn conferentie heeft hij vooral de keurige vertegenwoordigers en vooral "apparatsjiks" van grote NGO's uitgenodigd, waarvan velen niets, maar dan ook niets met de internationale straatbeweging te maken hebben.

Ten eerste: door deze selectie heeft hij geprobeerd een wig te drijven tussen de "keurige"NGO's en de echte "straatbewegingen". Ook Mike Moore heeft in die zin al stappen gezet: je kunt deelnemen aan WTO onderhandelingen maar dan moet je de beweging op straat verlaten. Op die manier proberen ze de beweging te verdelen in goeden en slechten, in diegenen die dialoog willen en de anderen die automatisch "straatcrapuul" zijn.

Ten tweede: niemand is natuurlijk tegen dialoog, maar dan wel een serieuze dialoog tussen gelijkwaardige partners. Dat is op dit ogenblik niet mogelijk. Wij zijn geen gelijkwaardige partners. Zij willen de volledige liberalisering van de vrijhandel en wij niet. Zij beweren naar ons te willen luisteren, maar als wij ons verhaal gedaan hebben, zeggen ze dat we dromers en utopisten zijn. Dat onze vragen pertinent zijn, maar onze antwoorden flauwekul. En zo gaan ze opnieuw over tot de orde van de dag: liberalisering, privatisering, de uitverkoop van de publieke bezittingen en ruimte aan de belangen van de financiële markten.

En intussen maar huilebalken over de kloof tussen Noord en Zuid, over het leed van de kinderen in de derde wereld, over de honger en het gebrek aan water, enz?

Maar als we een Tobintaks vragen of de schuldkwijting van de derde wereldlanden krijgen we nul op het rekest.

"Als het niet lukt om de angel uit het verzet te halen , dan zullen we het verzet maar verder criminaliseren tot deze verdeel en heerspolitiek haar vruchten afwerpt."

Dat is wat we de voorbije weken hebben ondervonden zowel van de federale als van de stedelijke overheid.

De manifestaties van de democratische globalisten zijn in Laken nooit welkom geweest.

Terwijl de stad Brussel en de federale overheid wel de rode loper hebben uitgerold voor de 15 regeringsleiders en hun gevolg van lakeien en kontlikkers. Ook 4500 journalisten waren welkom in Laken.

De meest gereputeerde kok van België, Pierre Wynants van Comme Chez Soi, werd ingehuurd om al die gasten van spijs te voorzien.

Het kan niet duur genoeg zijn voor een Eurotop.

En welke ruimte krijgt dit gezelschap ter hunner beschikking?

Een paleis en rode zone van samen 160 voetbalvelden groot.

Intussen kost het de organisatoren van de manifestatie "Een ander Europa voor een andere wereld" maanden onderhandelen over een "paar straten buiten de rode zone".

We krijgen zogezegd het "democratisch recht om te betogen" maar liefst in niet al te goede omstandigheden, liefst in de woestijn.

De democratie is duidelijk aan de kant van de Top van Laken en niet aan de kant van de tegenstemmen.

Alleen door niet toe te geven aan de dictaten van burgemeester Freddy Thielemans en zijn ordetroepen hebben we uiteindelijk een parcours gekregen dat een beetje aan de vragen van de organisatoren tegemoet kwam, maar toch geen parcours om trots op te zijn.

Dat gebeurde zeven dagen voor de manifestatie.

Op dat ogenblik moet je als organisator aan de Europese bewegingen het parcours nog meedelen.

Dan waren de onderhandelingen over de "verwarmde slaapplaatsen" reeds weken bezig.

Er zijn brieven geschreven naar Minister Anciaux om "verwarmde sportzalen" te vragen voor de duizenden Europese jongeren die niet veel geld hebben en toch moeten kunnen overnachten in Brussel.

Er zijn brieven geschreven naar Freddy Thielemans om te vragen in deze kwestie zijn verantwoordelijkheid te willen opnemen.

We zijn van het kastje naar de muur gezonden.

Anciaux heeft de hete aardappel doorgezonden naar het Ministerie van Binnenlandse Zaken die de aardappel opnieuw hebben doorgezonden naar Steden en Gemeenten.

Allen hebben ze uiteindelijk het been stijf gehouden.

Ze vinden dat we het democratisch recht hebben om te komen manifesteren in Brussel maar liefst niet in al te goede omstandigheden.

De strategie van de verschroeide aarde werd toegepast, vanuit de optie "hoe minder we ze aanbieden, met hoe minder ze naar hier zullen afzakken".

De gulheid tegenover de deelnemers aan de Eurotop in Laken staat in fel contrast met de volledige afwezigheid aan gastvrijheid tegenover de manifestanten.

Zo werden duizenden jongeren door onze "democraten" de ijskoude winternacht ingestuurd.

Attac Vlaanderen vindt het een regelrecht schande om op die manier met mensen om te gaan.

Maar deze strategie van de spanning is onderdeel van de strategie van de criminalisering die men uiteindelijk heeft verkozen om toe te passen op de manifestatie van 14 december.

Het wordt tijd dat de democratische globaliseringsbeweging zelf een onderzoek instelt naar de aktiviteiten van het zogenaamde "anarchistische" Black Block. Als er banden zijn tussen bepaalde ordediensten en dit Black Block dan moeten we die banden proberen vinden en openbaar maken. We blijven sowieso na Göteborg, Genua en nu ook na Laken met een wrang gevoel zitten dat de beweging gemanipuleerd wordt en dat sommige politieke elites belang hebben bij de verdere criminalisering van de mondiale tegenbeweging.

Die kleine Black Block groep werd aan de grenzen niet teruggezonden maar vreedzame manifestanten van Attac Italië en Attac Duitsland wel.

Na de kleine schermutselingen van het Black Bloc heeft men verkozen 20.000 vreedzame manifestanten meer dan een uur lang te gijzelen op de terreinen van Turn&Taxis. Datzelfde scenario werd opnieuw toegepast op de "reclaim the street-party" van zaterdag 15 december wanneer enkele duizenden jongeren urenlang werden omsingeld om het feesten onmogelijk te maken.

Men heeft ons bij een vrieskou van -6 graden met het ijskoude waterkanon meerdere malen natgespoten. Men heeft gechargeerd op de terreinen van Turn&Taxis waar meer dan 15.000 mensen als "ratten in de val" zaten en waarbij in de paniek doden konden gevallen zijn.

Er was niemand op straat aanwezig om mee te onderhandelen. De ordediensten beschouwden ons allen als "tuig van de richel".

Ofwel heeft Freddy Thielemans hier gefaald ofwel is dit een bewuste provocatie geweest om toch nog aan de wereld via de media te kunnen tonen dat de zogenaamde "antiglobalisten" toch maar herrieschoppers, tuig van de richel, politieke hooligans zijn.

Er was geen dialoog op 14 december. Er bleef alleen genadeloze provocatie.

Als dit beleid dezelfde dag nog de goedkeuring kreeg van premier Verhofstadt dan is zijn oproep voor dialoog en zijn internationale conferentie in Gent één grote leugen en façade. Hij heeft zijn dialoog verzopen in het waterkanon. Dat zal wel een onderdeel zijn van zijn ethische globalisering.

De overgrote meerderheid van de manifestanten houdt aan 14 december, na eerst urenlang een schitterende sfeer te hebben beleefd, alsnog een kater over.

De sfeer van het slotfeest en het feest zelf is volledig verpest door de onaanvaardbare houding van de Brusselse en federale ordediensten.

Wij waren niet welkom in Brussel.

Intussen trokken de regeringsleiders zich van de protesten buiten de muren van Laken geen snars aan en hielden zich alleen aan hun agenda. Integendeel terwijl de manifestanten de verpersoonlijking waren van grenzeloze en internationale solidariteit, hebben de Europese regeringsleiders zich opnieuw bezondigd aan hun chauvinistische spelletjes.

Zij denken ons het leven zuur te kunnen maken en zo langzaam maar zeker het verzet te kunnen ontmantelen.

Attac zal het verzet niet staken. Wij zullen de straten niet opgeven.

Wij zullen de publieke ruimte blijven gebruiken als sociale en politieke ruimte.

Omdat een andere wereld mogelijk is.

Want de wereld die deze democraten ons aanbieden is niet de onze.

Het is een genadeloze wereld van winnaars en veel verliezers.

Onze democratie is harteloos tegenover de verliezers.

Maar de verliezers zullen blijven beuken op de poorten van de macht.

ALGEMEEN BESLUIT:

Het blijft spijtig dat de vakbonden en de democratische globalisten in gespreide slagorde blijven manifesteren in plaats van ons samen te smeden tot een sterkere mondiale tegenbeweging tegen de neoliberale globalisering.

Toch zijn we blij onze solidariteit met de tienduizenden Europese vakbondsmilitanten uitgedrukt te hebben in de manifestatie van donderdag 13 december.

De overheid heeft uiteindelijk in Laken gekozen voor een strategie van de spanning (parcours, slaapplaatsen, provocaties aan Turn&Taxis, domper op een slotfeest, enz.).

Dit heeft niet kunnen beletten dat we een sterke vuist gemaakt hebben naar de Europese Unie. We zijn bezig een eerste mondiale sociale beweging aan het organiseren voor wie internationale solidariteit geen loze slogan is maar een culturele praktijk die we in daden proberen omzetten.

Het was hartverwarmend te ervaren dat al die duizenden jonge mensen vanuit alle delen van Europa en vanuit verschillende politieke invalshoeken toch elkaar vinden en vonden bezield met de mooiste idealen uit de sociale geschiedenis: vrijheid, gelijkheid, solidariteit.

De beweging moet vaststellen dat de politieke leiders in hun conclaven die idealen reeds lang hebben opgeborgen.

De strijd zal nog zeer lang zijn, maar Attac Vlaanderen zal de strijd verderzetten voor een ander Europa en uiteindelijk voor een andere wereld.

Venceremos.

Eric Goeman

Woordvoerder Attac Vlaanderen