Nog even een kleine bijdrage ... Ik vond Jpe's bijdrage wel zinvol. Iedereen schrijft - bewust en/of onbewust - vanuit een bepaald standpunt. Het enige dat je daaraan kan doen is duidelijk zijn over je eigen standpunt en dat standpunt blijvend in vraag te stellen. Propaganda echter is nog een stap verder. Het is een ATTITUDE om bewust dat deel van de realiteit weer te geven dat past binnen de eigen doelstellingen en belangen en dat deel dat er niet binnen past te verwaarlozen, niet te vermelden, weg te denken, ... . Het is dus een heel sterk doorgedreven, uitgekiende en strategische versie van schrijven vanuit een bepaalde visie of standpunt. Ik benadruk hier 'attitude'. Ik heb inderdaad vorige week geschreven dat wat een aantal mensen van de manif van de tiende schrijven propaganda is. Ik werd direct verweten eurocentrisch te zijn (dat doe ik af als een gemakkelijkheidsargument; ironisch genoeg heb ik vandaag twee uur les gegeven over Edward Said's 'Orientalism' - een van de klassiekers in het onderzoek naar eurocentrisme - dus ik weet wel waarover ik praat). Ik heb geen enkel probleem met Han's waarheid dat de VS-propaganda Saddam Hoessein als een monster voorstelt als legitimatie voor de oorlog voor olie (ik heb het m'n studenten nota bene zelf als voorbeeld van Orientalisme gegeven). Waar ik wel problemen meeheb is de achterliggende attitude/neiging om een kritische houding ten aanzien van Saddam te laten varen of MINDER BELANGRIJK te vinden dan een kritische houding tav Bush en z'n oorlogstokers. En die houding is aanwezig volgens mij. In een vorige discussie met Christophe over Zimbabwe op deze site zei Christophe dat hij geen kritiek zou geven op Mugabe omdat dit de VS in de kaart speelt en de commerciele media dit al genoeg doen. Bewust kritiek inslikken of bewust geen moeite doen om kritisch te zijn .. voor mij is dat propaganda! Je gaat dus imperialistische propaganda te lijf met anti-imperialistische propaganda. En op basis van mijn ervaring op deze site en daarbuiten is Christophe behoorlijk representatief voor tenminste een belangrijk deel van de organisatoren van de tiende. Han bv. maakt zich ervan af door gewoon te stellen 'dat er natuurlijk wel problemen zijn in Irak' (zonder te specifieren welke problemen) en gaat dan telkens een aantal mythes rond Saddam te lijf. Ik heb met dit laatste helemaal geen probleem (al ga ik misschien niet akkoord met al z'n schrijfsels daarrond), wel met het feit dat ik tussen de regels aanvoel dat de kritische houding tav Saddam iets is voor betere tijden. Of zoals Woody stelt: het is een nevenprobleem (niet het hoofdprobleem). Wel, dat is het niet. Het probleem met dergelijke visie is dat macht heel eng bekeken wordt. Er zijn de slechten (de VS) en de goeden (Iraakse volk met aan het hoofd Saddam). Dat de VS de slechten zijn is duidelijk, maar dat hun tegenstander daarom direct ter goeder trouw is ... Misschien maakt Saddam wel van de chaos van de oorlog gebruik om z'n vijanden uit de weg te ruimen. Of om een aantal smerige wapens uit te testen (dat geldt uiteraard ook voor de Amerikanen - zelfs meer nog want ze hebben meer wapens). Macht en dus machtsmisbruik doordringt de hele samenleving is niet enkel een zaak van de imperialist tegen de anti-imperialist (of Saddam een anti-imperialist is, betwijfel ik heel sterk, maar kom). Ook degenen die in een opzicht slachtoffer zijn, kunnen in een ander opzicht de beul zijn. (Dat gaat terug op de discussie of slachtoffers van racisme zelf ook racistisch kunnen zijn). Weg dus met die bullshit van hoofd en nevenproblemen! Nog een uitsmijter voor Christophe: mijn standpunt in de discussie was eigenlijk dat ik tegen platformteksten ben (zeker als er teveel onenigheid is). Platformteksten zijn een slechte gewoonte van de linkerzijde en leiden telkens tot achterkamergevechten, moddercampagnes, ... . Ik ben een pluralist, dus heb ik het meer voor ordewoorden. Jouw opmerking dat ik vind dat er in ieder platform kritiek op Irak moet staan is (naast het feit dat het een karikatuur is) naast de kwestie. Ik zou in de eerste plaats geen platform opgesteld hebben. Natuurlijk moeten de discussies van de vorige weken wel plaatsvinden, maar niet als een strijd tussen concurrende platformen en committee's. Want dan krijg je een verzwakte anti-oorlogsbeweging en gaan er achter de discussie teveel materiele belangen schuil ('mijn betoging moet succesvoller worden dan die van de andere') die de discussie onvermijdelijk vertroebelen.