Oproep van het Steuncomite

Omdat ze zich verzette tegen haar uitwijzing, werd Semira Adamu verstikt op 22 september 1998. 

Omdat ze asiel aanvroegen in België, liet men in Gent 74 Roma in de val lopen om hen daarna collectief te deporteren op 4 oktober 1999. 

Ook nu nog worden asielzoekers en mensen zonder papieren dagelijks op gewelddadige wijze opgesloten en het land uitgezet. 

Omdat ze deelnamen aan niet gewelddadige acties om deze 'politiek' aan te klagen en te verhinderen, moeten 26 leden en sympathisanten van het Collectief tegen de Uitwijzingen vandaag verantwoording afleggen voor heel wat klachten. 

De vreemdelingen zonder papieren worden behandeld als criminelen. Met deze aanklachten worden ook de mensen die hen steunen als criminelen bestempeld. 

Na de moord op Semira Adamu heeft de minister van Binnenlandse Zaken het Collectief aangeduid als echte verantwoordelijke voor de misdaad. Terwijl het proces van de rijkswachters met het kussen nog altijd niet voorgekomen is en dat van de verantwoordelijken nooit in overweging genomen is, gaat het proces beginnen van zij die zich verzet hebben tegen het beleid waarvan Semira het slachtoffer werd. Betekent dit een hernieuwing van de schaamteloze betichtingen tegen het Collectief? 

In elk geval is de juridische procedure die tegen het Collectief wordt aangespannen een voorbeeld van een nauwelijks verhuld politiek proces. De bedoeling van dat proces is het criminaliseren en het discrediteren van de beweging tegen de gesloten centra en de uitwijzingspolitiek. Tegelijkertijd worden zo de administratieve willekeur en de brutaliteit van de politie gebanaliseerd. 

Wij bevestigen onze solidariteit met de acties van het Collectief. Wij weigeren een 'immigratiepolitiek' die zich vertaalt in opsluitingen en uitwijzingen. Wij keuren de realiteit van een fort Europa af. Daarom vragen wij dat de vervolging van deze militanten stopgezet wordt, dat de waarheid over de dood van Semira wordt bekend gemaakt, en dat de politieke en politionele verantwoordelijken veroordeeld worden. In een context van toenemende criminalisering van sociale bewegingen, herinneren wij eraan dat politieke contestatie een fundamenteel recht is. 



Appel du Comité de Soutien aux Collectifs Contre les Expulsions

Pour s'être opposée à son expulsion, Semira Adamu a été étouffée à mort le 22 septembre 1998. 

Pour avoir demandé asile à la Belgique, 74 Roms ont été piégés à Gand et déportés collectivement le 4 octobre 1999. 

Aujourd'hui encore, des demandeurs et demandeuses d'asile et des sans-papiers sont quotidiennement incarcérés et expulsés dans la violence. 

C'est pour avoir participé à des actions non violentes visant à dénoncer et à entraver cette "politique", que 26 membres et sympathisants du Collectif Contre les Expulsions ont à répondre aujourd'hui de nombreux chefs d'inculpation. 

Les étrangers sans papiers sont traités en criminels. Par ces inculpations, on fait de même avec ceux qui les soutiennent 

Après l'assassinat de Semira Adamu, le ministre de l'Intérieur avait désigné le Collectif Contre les Expulsions comme véritable responsable du crime. Alors que le procès des gendarmes au coussin n’a pas encore eu lieu et que celui des responsables n’a jamais été envisagé, le procès des résistants à la politique dont est morte Semira va commencer. Cela signifie-t-il que sera renouvelée cette accusation obscène ? 

En tout état de cause, la procédure judiciaire engagée contre le Collectif est un exemple de procès politique à peine déguisé. Elle vise, en le criminalisant, à discréditer le mouvement contre les centres fermés et la politique d'expulsion des sans papiers, banalisant du même coup l'arbitraire administratif et la brutalité policière 

Nous affirmons notre solidarité avec l'action du Collectif. Nous refusons une "politique de l'immigration" qui se traduit par l'enfermement et les expulsions. Nous dénonçons la réalité d'une Europe forteresse. En conséquence, nous demandons l'arrêt des poursuites contre les militants anti-expulsion, la vérité sur la mort de Semira Adamu et la condamnation de ceux qui en portent la responsabilité politique et policière. Dans un contexte de criminalisation croissante des mouvements sociaux, nous rappelons que la contestation politique est un droit fondamental.