Beste vrienden,

 
Het is nu meer dan ooit duidelijk dat we aan de rand staan van een zware militaire aanval op Irak en op de Arabische en moslimwereld. Het is belangrijk in deze context om bepaalde punten te verduidelijken en een correcte analyse te maken van de situatie. Deze oorlog is in geen enkel opzicht een toevallige gebeurtenis die geïsoleerd staat van de wereldpolitiek van het Amerikaanse establishment en zijn pleidooi voor hegemonie. Reeds meer dan een decennium wordt er op dagelijkse basis oorlog gevoerd met economische, maatschappelijke en milieu- massavernietigingswapens. Deze oorlog heet 'globalisering'.  De militaire escalatie is niets minder dan de kristallisatie van deze verwoestende aanval in een finale blitz die moet leiden tot een volledige overwinning van de VS en zijn lakeien.  Slavernij zal niet enkel de facto opnieuw worden ingesteld, maar ook de jure. Wij kunnen en zullen dit niet aanvaarden. 

De Arabische natie en de moslimgemeenschap ('umma') vormt de spits van de strijd tegen deze brutale vorm van globalisering sinds 1991.  Wij werden gedwongen deze verantwoordelijkheid op te nemen, niet uit keuze, maar door de evolutie in de geschiedenis. Ten eerste het ineenstorten van het Sovjetblok en het verdwijnen van een belangrijk tegengewicht voor Amerikaanse dominantie, en ten tweede de voortdurende zionistische invasie in Arabisch land sinds 1948. Arabieren hebben geen andere keuze dan te strijden op drie niveaus. Ten eerste tegen Amerikaanse invasie, ten tweede tegen zionistische bezetting, en ten derde tegen de meeste Arabische regimes die niet meer zijn dan speelballen in de handen van de Amerika en en zionisten. Het is een driedubbele strijd voor vrijheid, eenheid en sociale rechtvaardigheid die de Arabisch Nationale strijd maakt tot wat hij is: een nationale vrijheidsstrijd.

Onze bevolking speelde het klaar de strijd te leiden zonder enige relevante rol van staten of regeringen. De Arabische strijd is populair van nature en in structuur. Het verzet in Libanon was populair, de Intifada is populair en zelfs de meest gewelddadige en extreme expressies van de Arabische strijd werden uitgevoerd door populaire organisaties en niet door staten. Het is precies omdat het Arabische verzet zijn populaire structuur en methode behoudt, dat het  onkwetsbaar en onverwoestbaar is.  

Irak kan en zal gebombardeerd worden. Het Iraakse leger zal misschien (waarschijnlijk!) verslagen worden onder de klappen van de reusachtige Amerikaanse oorlogsmachine. De Amerikanen zullen verder gaan met het opzetten van een marionettenregering die zal collaboreren/meewerken met de plundering van de oliereserves van Irak. Vanuit hun nieuw Iraaks bolwerk zullen de Amerikanen vervolgens Syrië en de Islamitische Republiek Iran militair bedreigen. De zionistische staat zal de vrije hand krijgen om het Palestijns verzet neer te slaan en Jeruzalem te annexeren.  De echte Iraakse oppositie (niet de Amerikaanse ceremoniële versie ervan) en Links in het westen mag niet in deze val trappen, hoe verleidelijk het mag lijken, en mag niet vergeten dat oorlog een hoge prijs vraagt in bloed en schatten van gewone mensen. 

Beste vrienden, het Arabische volk heeft geen andere keuze dan te vechten, vuur met vuur en geweld met geweld. Daarom moet onze steun voor het volksverzet onvoorwaardelijk en uitgesproken zijn, ondanks de ethische en morele dilemma's die ons eventueel parten spelen. Het verschil tussen overwinning en verlies zal bepaald worden in een fractie van een seconde. Die fractie van een seconde kan implicatie hebben voor eeuwen, dus vecht eerst terug en filosofeer er daarna over. Sla eerst terug en bekijk het morele later. We staan niet voor een morele vijand, dus laat ons niet het slachtoffer worden van onze moraliteit. De enige wapens die we hebben zijn soms bittere wanhoop en overlevingsdrang. In plaatsen als Palestina en Irak is dit de enige logica die moet overheersen. Verzet in plaatsen als deze zouden even roekelo s moeten zijn dan de woeste aanval die het bevecht of het zal genadeloos worden verpletterd.  Bovendien is neutraliteit in deze context geen optie. Neutraliteit betekent steun voor de agressor. Dus, aan welke kant sta je? Wat is je keuze?

De AEL maakte een duidelijke keuze. Wij zijn een radikale populaire beweging die Arabieren en moslims in Europa samenbrengt in de strijd tegen racisme en uitsluiting en voor solidariteit met onderdrukte volken overal in de wereld, en speciaal in onze Arabische en de  moslimwereld. Wij vertegenwoordigen een belangrijk deel van de meest ondertrukte groep in de Europese samenleving. Wij zijn beroofd en uitgesloten van de meeste van onze mensenrechten, onze burgerrechten en ons recht om ons bestaan te beschermen  De AEL is een anti-globalistische beweging per definitie. Wij zijn de slachtoffers van deze globalisatie en we zijn vastberaden om een een nieuwe globalisatie van rechtvaardigheid en welvaart teweeg te brengen, en niet die van exploitatie en onderdrukking. Als de Arabische en moslim-stem n deze anti-globalistenbeweging voelen we meer verantwoordelijkheid naar onze broeders en zusters in Palestina, Irak en de rest van de Arabische en moslimwereld. Wij zullen hun stem doen gehoord worden en de stem van de stemlozen zijn. Een eerlijke en assertieve stem. Eeen onafhankelijke stem, niet een verontschuldigende stem, maar een uitdagende stem.

Om al deze redenen wordt de AEL gecriminaliseerd en gedemoniseerd. We worden vervolgd, onze huizen worden binnengevallen en doorderzocht en onze activisten gevangen gezet. Democratie is niet van toepassing voor ons en wetten worden speciaal uitgevonden om ons te criminaliseren. De traditionele politieke partijen mogen het over alles oneens zijn, maar zij zijn het eens dat de AEL de kop moet ingedrukt worden. 

Net zoals het Arabisch verzet populair is, zo is de AEL populair en onkwetsbaar. We hebben geen kantoren om te sluiten en geen subsidies om te stoppen. We hebben geen geld om te confisceren. We zijn niet afhankelijk van deze zaken om te functioneren, ons enige kapitaal zijn onze activisten en zij zijn mensen die bereid zijn te sterven voor de zaak van rechtvaardigheid en gelijkheid. Hoe meer we worden gecofronteerd met onderdrukking, hoe meer we verzet zullen voortbrengen, hoe sterker en vastberadener we zullen worden. 

Beste vrienden, de anti-globalisatiebeweging kan geen exclusief marxistische en anarchistische club zijn. Marxisten en anarchisten maken zeker een belangrijk deel uit in deze beweging, maar wij geloven desondanks dat niet-marxistische organisaties en individuen er een belangrijke rol in kunnen spelen. De anti-globalistiebeweging zou deze van verzet tegen onderdrukking en dispossessian moeten zijn, voor gelijkheid en rechtvaardigheid, onafhankelijk van de analyse die men maakt om voor deze nobele doelen te vechten. Het verzet van volken tegen die hegemonie is geen ideologische keuze, het is een strijd voor overleven. 

Dit 'empire' is verenigd met zijn staten (VS en hun lakeien), zijn openlijke (Bush en Blair) en verborgen (multinationals en kartels) leiderschap. Het heeft zijn idelologie (hegemonie en uitbuiting) en het is in opgang. Het verzet is verdeeld, ongestructureerd, verward en verliest terrein. Dit moet veranderen. We moeten leren van de ervaringen van mensen die met dit rijk in zijn meest brutale vorm te maken hebben: zionisme. In Libanon was het verzet tegen Israël succesvol omdat het een populair front was, het geen overeenkomsten/onderhandelingen maakte enniet onder de controle van een staat stond. Het as een front waar islamisten, nationalisten en communisten zij aan zij vochten voor vrijheid van hun volk. Liberalen en rechtsen keken toe of collaboreerden met de vijand.

In Palestina kwamen de facties van het verzet overeen om de uitverkoop van de Palestijnse Autoriteit af te wijzen. Zij weten allemaal dat de weg naar vrijheid die van eenheid tussen de strijders is tegen de gezamenlijke vijand en voor het gezamenlijke welzijn. Laat deze les onthouden worden. We sluiten elke samenwerking met rechtse extremisten uit, maar we roepen alle linksen, centrum religieuze revolutionairen en progressieve nationalisten op om zich te verenigen in één front. De AEL is zelf een voorbeeld van zo een eenheid. In onze rangen bouwen Arabieren en moslims van deze drie tendenzen een opmerkelijke beweging uit die zijn voorgaande niet kent. Onze ideologie is ook een uitdrukking van dit eenheidsproces tussen deze verschillende partijen. We zijn niet meer louter de optelsom van van linksen e religieuze en progre sieve nationalisten, maar we zijn dat nu allemaal samen en meer dan dat. We zeggen niet dat mensen niet kunnen verschillen over deze zaken en dat ze noodzalelijkerwijs in één ideologisch kader moeten samensmelten. We zeggen enkel dat deze verschillen ons niet mogen verzwakken in onze solidariteit, want dat versterkt de vijand. We zijn in oorlog, en elke democraat die wil vechten voor rechtvaardigheid, vrijheid en gelijkheid overal, zou met ons moeten zijn.

Beste vrienden, net zoals de agressie globaliseert, zo moet ook het verzet globaliseren. Net zoals onderdrukking en uitbuiting verandert en vele vormen en gezichten kent, zo moet ook het verzet zich op verschillende manieren en in verschillende vormen laten zien. Waar we worden aangevallen met strijdkracht en brutaliteit, zouden we moeten terugslaan met gelijke strijdkracht en brutaliteit. Tezelfdertijd, als we woden geconfronteerd met een meer subtiele vorm van oorlog, zouden we even subtiel en intelligent moeten reageren. We moeten ons verzetten met het geweer als we worden aangevallen met een geweer, en ons verzetten met woorden, ideeën en demonstraties en verkiezingen en stakingen en burgerlijke ongehoorzaamheid waar we de kans krijgen het zo te doen. Net zoals 'the empire' zouden we ook dui end gezichten en strategieën moeten hebben, maar zonder onze doelen te vergeten.  We moeten ons niet enkel krachtig verdedigen, we moeten onze vijand ook overtroeven. 

De anti-globalistenbeweging staat nu voor een keuze: ofwel wordt ze een soort 'solidariteitsfestival', elk jaar georganiseerd onder de naam 'sociaal forum'. Ofwel zal ze zich ontwikkelen tot een internationaal volksverzet tegen alle vormen van onderdrukking, uitbuiting en onrechtvaardigheid, gebruik makend van alle nodige middelen om zijn doelstellingen te bereiken, binnen de wet waar deze regels bestaan, en buiten de wet in wetteloze of apartheidsstaten. Er is geen derde keuze, en er is geen andere tijd om de keuze te maken. Die fractie van een seconde die recuperatie en onafhankelijkheid scheidt is nu. Het 'rijk' laat zijn tanden zien, het verzet moet nu hetzelfde doen of verdwijnen. Laat de mensen die geloven dat de geschiedenis gedaan is en dat de enige uitweg met de neerwaartse stroom meezwemmen is en bidden dat het va koers zal veranderen door hun klaagzang, laat hen zwemmen tot ze verdrinken. Maar wij weten beter: wij weten dat geschiedenis nooit ophoudt. We kunnen ze zelf schrijven als we daarvoor kiezen, maar bovenal als we bereid zijn de prijs te betalen. Wij zijn bereid de prijs te betalen: islam leert ons dat opstaan tegen een onderdrukker je het leven mag kosten, maar dat een moment van waardigheid beter is dan een leven van onderwerping aan onrechtvaardigheid.