Ik heb het voorgaande nog eens goed overlezen, en ja je hebt gelijk, ik heb in 2 zinnen de woorden slecht gekozen. Die in mijn eerste reactie over de volksverlakkerij van de blauwe zee van liberalen. Toegegeven, ik heb mezelf in mijn eigen betoog laten meeslepen. Ik kijk helemaal niet neer op andere mensen, of ze nu geld hebben of niet. Maar wat ik wel schandalig vind is dat multinationals de overheden politiek en juridisch kunnen dwingen om de regelgeving rond ecologische en sociale leefbaarheidsthema’s zodanig te verzwakken of volledig te laten vallen als die regels de rentabiliteit van hun bedrijvigheid in het gedrang brengt. Zo’n half jaar geleden ongeveer postte Vincent Decroly (Ecolo) hier op Indymedia een artikel over het gevaar van de afgesloten bilaterale akkoorden over de investeringen. Die zouden ‘geknipt en geplakt’ zijn geweest uit eerdere, door het parlement verguisde en afgewezen multilaterale akkoorden over de investeringen, omdat ze te ver gaan in het toekennen van macht en machtsmisbruik van multinationals, die zich boven de volksgezondheid verheven voelen. Verhofstadt was daarbij blijkbaar nogal kop van jut, omdat hij bij het opstellen ervan wel een en ander in de pap te brokken had. Als men de prioriteiten blijft leggen bij economische groei en winstmaximalisatie ten koste van ecologie en sociaal welzijn, waar zit dan het verantwoordelijkheidsbesef van deze mensen? ZIJ zullen de miserie niet moeten opkuisen; als het hier de spuigaten uitloopt, zitten zij al lang in hun immer groen aards paradijs, dat voor gewone mensen onbetaalbaar is geworden. Echte natuur zal dan nog slechts voorbehouden zijn aan een kleine groep elitaire, en totalitaire machthebbers. Het probleem is dat de ongebreidelde economische groei, en het onkritisch achternahollen van de misdadige praktijken van vooral de VS met Bush, die Kyoto kelderde en de eerste olietiran in de wereld wil worden, ons geen bal zal opleveren. Heden ten dage wordt iedereen die maar van ver of dichtbij kritiek levert op de ondermijnende praktijken van zulke heren bestempeld als terrorist.
Om mensen te ontmoedigen wordt vooral angst en vernieling gezaaid, wordt zelfs gedreigd met first use van kernwapens. How low can you go? Wie is hier de terrorist? Dit wakkert mijn rechtvaardigheidsgevoel en wilskracht om dit boeltje ten goede te keren alleen maar aan.
Door wat emissierechten aan te kopen van vooral armere derde wereldlanden is ons probleem van milieuverloedering niet opgelost. Nu geloof ik dat het merendeel van de mensen daar geen goed oog in heeft, afgaande op alle verhalen die ik hoor en lees. Nochtans kan door bewust gebruik én niet-gebruik van de techniek deze vervuiling tot veel leefbaarder proporties worden teruggedrongen. Want laat ons eerlijk zijn, alles is chemie, ook in de natuur, maar niet alle chemie is natuurlijk. Zo is bijvoorbeeld Plutonium een stof die slechts bestaat sinds Wereldoorlog 2. Het is een bijprodukt van de kernenergie-industrie, en bruikbaar in kernwapens. Plutonium is de giftigste stof op aarde, er zijn verschillende isotopen waarvan de langst radioactieve een halfwaardetijd heeft van 365.000 jaar. Het zal dus nog miljoenen jaren duren vooraleer we weer met een gerust gemoed zullen kunnen leven. Ja, de mensen uit die industrie bezorgen ons werk, betalen ons schoolgeld en onze werkloosheidsuitkeringen. Maar nog steeds verspreid o.a. Electrabel haar giftige desinformatie door te doen alsof kernenergie milieuvriendelijk is, omdat het de ozonlaag niet aantast. De ozonlaag niet, nee, (tenminste als je de opwerking niet meetelt) maar er zijn nog miljoenen jaren voor de boeg om de ontelbare mutaties mee te maken. Mag ik dan spreken van misdadigheid van de leiding? Waarom is zichtsvervuiling van windmolens voor de Belgische kust belangrijker dan de toekomst van duizenden generaties? Omdat die de volgende verkiezingen in het gedrang kunnen brengen? Kijk ik nu neer op mensen omdat ik het zo duidelijk stel? Er is een massa werk voor de boeg voor iedereen die wil meewerken aan een leefbare toekomst. Het lijkt me dan ook onterecht dat er zoveel werklozen gedwongen op non-actief worden gezet omdat de bedrijven de competitie niet meer aankunnen. Zou het niet beter zijn als we als gewone mensen van de (inter)nationale overheden en bedrijven het recht afdwingen om hier samen iets aan te doen zonder bij voorbaat te worden genekt door de economische principes die ons in deze waanzinnige positie hebben gebracht? De technieken zijn er, de geest ook, nu de wet nog. Het is hierbij vooral niet mijn bedoeling om de industrie als zwart schaap te beschouwen. Het zou beter zijn als we ons daar met vereende kracht en inzicht achter scharen, om deze problemen zo snel mogelijk recht te trekken. Volgens mij kunnen we spreken van overmacht, wat ons het recht verleent om doortastende veranderingen te eisen. Een clausule daaromtrent in een informatief boekje over patentrecht bracht me op dat idee. In geval van overmacht en oorlog bestaat de mogelijkheid dat het patentrecht vervalt. Waarom dit niet doortrekken tot de zware lasten op arbeid? Als we het probleem nu niet aanpakken kan het alleen maar erger worden…