Op vrijdag 16/8 publiceerde De Standaard het tot opiniestuk herwerkte edito van e-DIOGENE(S) 14. Titel: "Naar een oranje-groen-roze alternatief voor paars(-groen) II". De publicatie resulteerde in een uitnodiging om ergens te gaan spreken én een lezersreactie op 22/8 in De Standaard. Kevin Van Eeckelen (Turnhout) had van mijn pleidooi om de CVP/CDH op te breken zodat zich een linkse meerderheid kan vormen, echter niets begrepen. Of hij wou er niets van begrijpen. Van Eeckelen die de NV-A van de 'wijze' Geert Bourgeois omschreef als "geen rechtse partij", verweet me o.a. de ethische kloof tussen Agalev en CD&V niet te zien. Komende uit een katholiek nest en bevriend met veel Agaleffers weet ik dat die kloof best overbrugbaar is. 

Van Eeckelen kan echter gelijk krijgen als hij stelt: "Zou ons niet een rooms-blauw/rood-gele coalitie te wachten kunnen staan ? Misschien zal de linkse invloed dan minder disproportioneel groot zijn." 

Als SPA in zo'n combine zou durven stappen, verdienen ze helemaal verketterd te worden. 

Ondertussen publiceerden Knack en Le Soir deze week artikels die mijn stelling bevestigen. Nog eens duidelijk gesteld: de ACW/MOC-vleugel moet breken met de rechtse 'christelijke' farizeëers en een 'olijfboomcoalitie' (zoals François Martou het in Le Soir omschreef) vormen met 'socialisten' en ecologisten. Alleen dan - én met de gewaardeerde druk van de wat radikalere linkerzijde én de sociale bewegingen - zou een echt sociaal en ecologisch beleid gevoerd kunnen worden. Het wordt dan nog opboksen tegen het blauwe Europa en de internationale neoliberale hannekesnest. En tegen de 'laksheid' binnenshuis (of hoe moet je het noemen ?) bij 'sossen' en groenen. Zie hoe ze nu weer blunderden door het goedkeuren van een wapenlevering aan het door een burgeroorlog verscheurde Nepal. Zeker van de 'sossen' zou je verwachten dat ze na het Agusta-schandaal wat voorzichtiger met 'wapentuig' (dit keer FN) zouden omspringen, maar neen ...

** Yves Leterme (CD&V): "Groenen niet in volgende regering"

Wat stond er nu in Knack ? Yves Leterme - kamerfractieleider CD&V - gaf volgende Agalev-onvriendelijke stellingen ten beste: "De echte inzet van de volgende verkiezingen is het breken van het paars-groene stembusakkoord. De groenen verdienen niet in een volgende regering te zitten. Ze hebben er niets van gebakken." Dan volgden uitvallen naar Magda Aelvoet, Olivier Deleuze, 'Madame' Vogels en Isabelle Durant. Besluit: "Als de kiezers een correct oordeel vellen, sturen ze de groenen naar huis."

Als de kiezers een correct oordeel vellen, mijnheer Leterme, houden ze er meer dan ooit rekening mee dat het milieu prioriteit moet krijgen, samen met het sociale. Daar wil de rechterzijde van de CD&V niet van weten. Dat is nu wel duidelijk. Ze wil bovendien - zeer tegen de zin van de meerderheid van de Nederlandstaligen in dit land - ook nog eens het Vlaams separatisme in de hand werken. Wel als er dan toch moet gescheiden worden, dan maar binnen CD&V. Daarom: CD&V-'vrienden', begin eindelijk te scheiden.

En wat dat weinig schitterende regeringspalmares van Agalev/Ecolo betreft: vergeten we niet de tegenwerking van oudbollige liberalen (genre Jaak - Bush - Gabriels) en de media die de groenen graag afbreken. 

** François Martou (MOC): "Pour une coalition PS-Ecolo-CDH"

Op de opmerking van Patrick Martens van Knack dat "het ACW eerder aanstuurt op een centrum-linkse coalitie van christen-democraten, socialisten en groenen" ging Leterme niet in. Kon hij niet ingaan want dan had hij het verscheurde karakter van de CD&V moeten toegeven. 

Aan Franstalige kant denkt de christelijke arbeidersbeweging overigens net als het ACW. In Le Soir van 21/8 stelt MOC-voorzitter François Martou - wiens beweging (vakbond, mutualiteit, JOC ...) 1.250.000 stemmen vertegenwoordigt ! - dat hij voor een 'olijfboomcoalitie' is tussen PS, Ecolo en CDH (ex-PSC). Martou pleit al enkele jaren voor zo'n coalitie. En hij ziet geen redenen om van gedacht te veranderen.

Martou: "Le fait est que ce gouvernement a permis de faire plus de choses dans le fiscal et qu'il n'avait pas la maîtrise du social. Dans la négociation gouvernementale, PS et Ecolo ont pris des postes de ministres mais ils ont laissé les libéraux installer leur programme. Je pense qu'à l'avenir, côté francophone, c'est à travers le leadership du PS ou du MR que les grands choix vont s'opérer. Il y a une forme de bipolarisation." Aldus de MOC-voorzitter die de situatie in 'Vlaanderen' inschat als "très incertaine".

Nog een opgemerkte uitspraak van Martou, één om in te kaderen:

"Malheureusement, il y a des terroristes en Afghanistan, mais il y a aussi des bandits à la tête des plus grandes entreprises."

** "Dissidente Franstalige socialistische partij in de maak"

Een andere luchtballon die ik bij tijd en stond graag oplaat, leek deze week verrassend snel op te stijgen. De Morgen van 22/8 meldde dat er in Franstalig België een nieuwe dissidente socialistische beweging in de steigers staat. "Op 17 november wordt in Flémalle het Mouvement Socialiste boven de doopvont gehouden." De beweging ontstond uit een aantal plaatselijke dissente 'formaties'. Haar bekendste figuur is Marcel Cools, zoon van ... De Mouvement Socialiste stelt dat ze de PS de rug toekeerden omdat die partij niet links meer is. Op politiek vlak pleit de beweging voor volledige werkgelegenheid, burgerdemocratie en sociale zekerheid voor iedereen. 

Een voorbeeld om te volgen aan Nederlandstalige kant ! Ook hier zijn enkele plaatselijke groepen actief (o.a. Leef!). Ook hier lieten al diverse mensen uit SPA-afdelingen, 'antiglobalisten' én vakbondsmensen interesse blijken in een echte 'Vlaamse' SP. De vraag moet dus herhaald worden: wie neemt het initiatief om die 'dissidenten' eens uit te nodigen voor verkennende gesprekken ? Al was het maar om op tijd te verhinderen dat de SPA zou denken zonder Agalev en met NV-A in een regering te stappen. Zo'n nieuwe linkse beweging hoeft niet meteen aan verkiezingen deel te (kunnen) nemen (dat gaat het Franstalige Mouvement overigens ook niet meteen doen) om toch al op de politiek te kunnen wegen. De geniale provocatie waarmee Abou Jahjah deze week een aantal 'weldenkenden' de kast wist op te jagen, kan een voorbeeld zijn. 

Jan-Pieter Everaerts