OBJECTIEF is een van de meewerkende organisaties aan de gelijke-kansen-manifestatie. Zelf leggen zij in hun campagnes de nadruk op het migrantenstemrecht op alle niveaus en op een snellere en efficientere nationaliteitsverwerving. Door deel te nemen aan de manifestatie wil OBJECTIEF een positief signaal uitsturen naar de migranten, om te tonen dat zij niet alleen staan in hun strijd tegen de ongelijkheid en de negatieve vooroordelen. Mensen die al positief staan ten opzichte van migranten, moeten gesensibiliseerd worden voor de problematiek die er nog heerst rond stemrecht en nationalisering.
Wij wilden graag meer uitleg om komaf te maken met de heersende vooroordelen ten opzichte van migranten. Wij werden daarbij te woord gestaan door Marianne Nimmegeers,

Onder migrantenstemrecht verstaat OBJECTIEF het stemmen op alle niveaus. De actuele discussie draait om stemrecht bij de gemeenteraadsverkiezingen, maar dan vallen de migranten bij de parlementsverkiezingen in 2003 weer uit de boot, en je kan toch niet half democratisch zijn. Zolang men niet volwaardig kan mee beslissen over het nationale bestuur, zal men ook niet beschouwd worden als volwaardig burger. "Het parlementair debat draait trouwens niet om mensen,  het is eerder een politiek spel waarin nepargumenten naar voren geschoven worden om dit democratisch recht niet te verlenen aan mensen die hier eigenlijk al zo lang zijn en die volop meedraaien in de maatschappij. Tenslotte betalen zij ook belastingen", aldus Marianne.

De basis van het debat ligt ook verkeerd. De politieke partijen zijn bang voor het Vlaams Blok, terwijl dat niet zou mogen meespelen. Het gaat erom de mensen gelijke rechten te geven, niet over het winnen van stemmen. Het is niet door de migranten geen stemrecht te geven, dat extreem-rechts niet zal opkomen. In Nederland heeft het invoeren van gemeentelijk stemrecht voor migranten een terugval van extreem-rechts veroorzaakt. Als de regeringspartijen resoluut kiezen om samen een antiracistisch beleid te voeren, dan zou er bij de bevolking misschien een andere tendens merkbaar zijn. Wat ze nu doen, is extreem-rechts gelijk geven, onder meer door studies te bestellen die het verband tussen origine en criminaliteit onderzoeken. Ze hebben zelfs een aantal punten van extreem-rechts overgenomen, en die maken daar dankbaar gebruik van.

In het kader van het migrantenstemrecht stelt Objectief voor de Belgische nationaliteit automatisch toe te kennen na een wettelijk verblijf van drie jaar. Voor de meeste migranten is het een logische stap om de Belgische nationaliteit aan te vragen. Vooroordelen als zouden migranten emotioneel verbonden zijn met hun oorspronkelijke nationaliteit kloppen niet. "Bij de eerste generatie inwijkelingen was dat inderdaad zo, maar nu is die emotionaliteit rond nationaliteit weggeebd en wat nu belangrijk is, is het volwaardig deelnemen in de maatschappij. Migranten beseffen dat ze daarvoor die Belgische nationaliteit nodig hebben."


Objectief wil wel rekening houden met de emotionele verbondenheid met de eigen nationaliteit. In hun voorstel kunnen migranten de Belgische nationaliteit weigeren. Bij het Belg worden, wordt de oorspronkelijke nationaliteit behouden. "Wij zien de nationaliteit als de meest efficiente manier om gelijke rechten te geven, in plaats van tegen alle afzonderlijke punten in te gaan. Zeker door de verrechtsing van de maatschappij is dat niet zo evident.

Wanneer we Marianne tegenwerpen dat het nu toch niet zo moeilijk meer is de Belgische nationaliteit te verwerven, begint ze onmiddellijk te lachen. "Dat zou inderdaad niet zo'n probleem meer mogen zijn door de Snel-Belg-wet, maar in de praktijk hebben wij heel andere ervaringen. Het begint al bij de aanvraag zelf: mensen die bij de gemeente de nationaliteit aanvragen, worden met de verkeerde procedure weggestuurd, de wet wordt anders geinterpreteerd naargelang de gemeente, er zijn problemen om de geboorteakte in te leveren bij de aanvraag. Als ze zich daardoor geworsteld hebben, duurt de zogenaamd snelle procedure gemiddeld negen maanden, maar ze kan ook aanslepen tot meer dan een jaar. Men is dus niet op een maand Belg, zoals in de media en door politici gesuggereerd werd." Die maand is gewoon de adviestermijn die de Procureur des Konings heeft om eventueel verzet aan te tekenen. Normaal gezien stuurt hij na die maand meteen een ontvangstbewijs terug naar de gemeente, maar in de praktijk kan dat maanden duren. Vooroordeel nummer twee van tafel geveegd.

Hoe zit het dan met de persoonlijke integratie van migranten? De integratiewil werd afgeschaft met de nieuwe wet. Dit betekent dat migranten niet meer kunnen geweigerd worden omdat ze niet genoeg Frans of Nederlands spreken. Velen vinden dat migranten toch blijk moeten geven van interesse voor het land waarvan ze de nationaliteit willen dragen. "Mensen die hier komen wonen, leren sowieso de Belgische samenleving kennen. Ik ben het ermee eens dat iedereen best de taal zou leren, dat vergemakkelijkt de communicatie. Toch mag dat geen voorwaarde zijn om Belg te worden. Door de Belgische nationalieit te verwerven, verwerf je ook belangrijke sociale en politieke rechten. Daarbij gaan mensen die in minder gunstige sociale omstandigheden leven, minder snel interesse tonen in de samenleving rondom hen. Je moet ze juist betrekken." Taalkennis is ook niet het criterium om te kunnen meedraaien in de samenleving, maar toch maakt Objectief werk van het motiveren van taalcursussen, om ervoor te zorgen dat iedereen de mogelijkheid heeft de taal te leren. Tegenwoordig is de groep mensen die de taal wel wil leren het grootst.

Hoe komt het dan dat er nog zoveel fout gaat? De communicatie verloopt niet altijd zoals het moet, men kent elkaar niet. Vaak zijn er vooroordelen bij mensen die nog niet eens in contact gekomen zijn met migranten. Het beleid speelt daar een grote rol in: zolang er geen gelijke rechten zijn voor migranten, werkt het een wij/zij-gevoel in de hand. Mensen die minder mogen zijn niet goed genoeg. Er komt bijvoorbeeld alleen negatieve berichtgeving over de Islamwereld. Men voert al twintig jaar een migratiebeleid, en men wijkt nog steeds niet af van het principe eerst bewijzen en dan pas dezelfde rechten.

Doordat migranten niet dezelfde politieke rechten hebben, hebben zij geen verblijfszekerheid. Zij kunnen het land uitgezet worden omwille van politieke activiteiten, zoals toen Marokkanen deelnamen aan een betoging tegen bombardementen op Lybie. Jongeren die in Belgie geboren zijn en niet de Belgische nationaliteit bezitten, kunnen verbannen worden bij het oplopen van een veroordeling. Zij worden dus dubbel gestraft. "Het is dus niet voldoende stemrecht toe te kennen, want dan nog zitten zij niet in dezelfde positie als Belgen. Zij kunnen niet ingaan tegen een belangrijke politieke beslissing omdat zij weten dat zij nog altijd het land kunnen uitgezet worden. Dat is een belemmering van hun politieke rechten en tevens een beperking van de vrije-meningsuitng."

Er zijn nog altijd bepaalde categorieen van mensen die een arbeidsvergunning moeten aanvragen. In de openbare sector is de Belgische nationaliteit een voorwaarde om aangenomen te worden, en die sector omvat toch 20 a 25 % van alle jobs. Veel migranten vragen dan ook de Belgische nationaliteit aan om hun situatie op werkvlak te verbeteren.

Natuurlijk moet je daarnaast een goede antiracistische wetgeving hebben om het dagdagelijkse racisme tegen te gaan. Met iedereen Belg te laten worden los je dat niet op. De huidige wetgeving is te complex en de bewijslast ligt bij het slachtoffer. De overheid heeft geld gegeven aan het Centrum voor gelijke kansen, maar moet ook structureel iets doen rond anti-racisme. Subsidies aan antiracistische organisaties zijn nog steeds laag. Subsidies aan jongerenwerkingen zijn ook miniem. Het gevolg is dat jongeren op straat blijven rondlopen. Zij zitten al in een moeilijke situatie en gaan makkelijker criminele feiten plegen. Dat keur ik natuurlijk niet goed, maar ze worden ook constant geconfronteerd met weigeringen in dancings, op scholen, om werk te krijgen. Jongeren geraken gefrustreerd en dan krijg je problemen in wijken. Bij Belgen is dat net hetzelfde: er zijn wijken waar er een hoge werkloosheidsgraad heerst en daar zien we hetzelfde probleem. Het ligt volgens ons dus niet aan de origine, maar aan de sociale situatie.

Geef mensen dezelfde mogelijkheden om als volwaardig medeburger mee te draaien en dan kunnen zij zich veel makkelijker integreren in de maatschappij

Op 4 maart is er de Stationsactie. Op die dag worden pamfletten uitgedeeld in de grote Vlaamse en Brusselse stations om de betoging van 10 maart aan te kondigen en om zoveel mogelijk mensen te mobiliseren. Het is ook de bedoeling voor 10 maart al discussies op gang te brengen. Daarvoor heeft Objectief materiaal ter beschikking.

Objectief organiseert ook permanenties, maakt kritische analyses van de nationaliteitswetgeving en probeert nu het algemeen debat op gang te brengen over het migrantenstemrecht op alle niveaus.