Kijken naar de feiten volstaat Aan diegenen die zeggen dat Noord-Korea geen blaam treft, zou ik toch enkele feiten willen aanhalen die door het Noord-Koreaanse regime niet betwist worden. 1. Decennialang heeft Noord-Korea in alle toonaarden ontkend Japanners te hebben ontvoerd. Zelfs de socialistische partij van Japan heeft de ontvoeringkwestie altijd afgedaan als bizarre hersenspinsels van conservatieve Japanse politici. Wat bleek echter tijdens de top 17 september 2002 tussen Eerste Minister Junichiro Koizumi en de Noord-Koreaanse leider Kim Jong Il? Een totale ommezwaai: Kim Jong Il bekende dat Noord-Korea inderdaad Japanners had ontvoerd. Het bericht bracht een schok teweeg in heel Japan (niet in Noord-Korea natuurlijk want de onderdanen van Kim Jong Il blijven verstoken van dergelijke weinig flatterende informatie). Zelfs de meeste vurige pro-Pyongyang organisaties in Japan zijn ontredderd en keren zich stilaan af van het Noord-Koreaanse regime. De feiten zijn nauwelijks vatbaar in mensentermen. Kim Jong Il heeft aan Koizumi de namen van 13 ontvoerde slachtoffers meegegeven. Het bleek te gaan om ontvoeringen van een meisje van 13 dat terugkwam van een badmintonles, een huismoeder die haar twee kinderen naar school had gebracht, een verliefd koppeltje langs het strand, een jonge vrouw van 22 die even inkopen was gaan doen, enzovoort. Onschuldige, gewone mensen, zomaar van de straat geplukt door Noord-Koreaanse commando's. Gekneveld en in zakken gestopt werden ze met omgebouwde 'visserboten' naar Noord-Korea gestuurd. De ontvoeringen bleken dus geen fictie van het rechtse kamp in Japan maar akelige werkelijkheid. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat de Japanse publieke opinie het Koreaanse regime zeer kritisch benadert. Waarom zijn slechts 5 van de 13 overwegend jonge slachtoffers nog in leven? Is het geloofwaardig dat de lichamen van de overledenen niet kunnen teruggegeven worden omdat de stoffelijke resten tijdens vloedgolven uit de kerkhoven verdwenen zijn? En waarom zou het slechts om 13 ontvoeringen gaan alhoewel er meer dan 80 mysterieuze verdwijningen langs de Japanse kusten zijn vastgesteld? 2. Kim Jong Il heeft tijdens de top van 17 september ook toegegeven dat intrusies van geheimzinnige, zwaarbewapende omgebouwde vissersboten in de territoriale wateren van Japan, in werkelijkheid spionageschepen waren van het Noord-Koreaanse leger. In 2001 heeft een dergelijke boot Japans douanepersoneel met mitraillettes neergeschoten op het ogenblik de Japanse kustwacht een dergelijk schip tot stoppen wilde dwingen. De bemanning heeft zichzelf opgeblazen toen geen ontkomen meer mogelijk was. Onderzoek van het wrak en van het materiaal aan boord heeft bewezen dat de boot contacten had met de Japanse maffia. 3. Ook betwist Kim Jong Il-regime niet dat het in 1998 een lange afstandsraketraket afgevuurd heeft die het Japans luchtruim heeft doorkruist zonder verwittiging. Volgens Noord-Korea ging het om de lancering van een satelliet. Van die satelliet is echter geen enkel spoor. De ontvoeringen, de niet alledaagse spionageactiviteiten en de ballistische raketavonturen zijn drie vaststellingen die niet het resultaat zijn van Amerikaanse propaganda of desinformatie van westerse mogendheden. Het zijn feiten die door Kim Jong Il in persoon werden bevestigd. Treft Noord-Korea dus geen blaam, zoals sommigen beweren? Is het Noord-Koreaanse regime enkel het slachtoffer van het 'kapitalistisch imperialisme'? Neen, antwoordt de grote meerderheid van de Japanners. De argwaan tegen het onvoorspelbare Noord-Koreaanse regime is groot. Zo is verleden week nog gebleken dat de enige ferrydienst tussen Japan en Noord-Korea een belangrijke schakel was in de Noord-Koreaanse spionageactiviteiten (1). Ook wordt Japan geconfronteerd de schrijnende getuigenissen van Japanse etnische Koreanen die in de jaren 60 uit politieke overtuiging naar Noord-Korea zijn vertrokken en nu via China het land trachten te ontvluchten. Deze mensen komen terug met verhalen over honger, maar ook met verhalen over politieke onderdrukking, repressie, verdwijningen, gedwongen deportatie (2). Weinig geloof wordt ook gehecht aan de officiële versie van Noord-Korea dat de kerncentrale in Yongbyon heropgestart moet worden uit energieoverwegingen. De Yongbyon-reactor is slechts een centrale van 5 Megawatt, wat belachelijk weinig is in vergelijking met de elektriciteit die een normale kerncentrale produceert. Vermits Noord-Korea de AIEA-controles ter plaatse onmogelijk gemaakt heeft, belet niets dat het Koreaans regime de verrijkingsinstallatie ter plaatse zal inzetten om kernwapengeschikt plutonium aan te maken. De territoriale nabijheid van Noord-Korea wordt in Japan bijgevolg als een dreiging ervaren. Noord-Korea heeft trouwens geweigerd om de meest elementaire NPT-verplichtingen na te komen vermits het land nooit een akkoord met het AIEA heeft willen afsluiten voor controles over de totaliteit van de Noord-Koreaanse kerninstallaties. Diegenen die dus beweren dat het verbreken van het nucleair samenwerkingsakkoord van 1994 tussen de USA en Noord-Korea enkel toe te schrijven is aan de onwil van de Amerikanen, kennen de NPT-verplichtingen niet of laten zich indoctrineren door Noord-Koreaanse desinformatie. Noord-Korea gaat niet vrijuit. De algemene pariastatus waaronder Noord-Korea gebukt gaat, heeft het land aan zichzelf te wijten. Diegenen die het Koreaanse regime verdedigen omdat Noord-Korea de vriend van de USA niet is, begaan een grove vergissing. Kritiek hebben op de internationale politiek van de USA, kan niet betekenen dat we ons aan de zijde moeten schuiven van anti-Amerikaanse regimes die zelf geen enkele hoop bieden op een betere toekomst. Er is geen westerse propaganda nodig om dit te beseffen. Kijken naar de feiten volstaat. Vincent VDS (1) BBC News, 29 januari 2003 / http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/2705077.stm (2) Japan Times, 30 januari 2003 / http://www.japantimes.co.jp/cgi-bin/getarticle.pl5?nn20030130a1.htm (3) BBC News, 6 februari 2003 / http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/2607375.stm DIOGENE(S) 40