Elke discussie is leerrijk. Ik was tien dagen in Genua, nadien mocht ik zestien keer in panel deelnemen over de beweging. Vanuit mijn specifiek communistisch oogpunt. Ik zat in panels met mensen van Oxfam, JNM, Attac, De Morgen, Indymedia, D14 en andere. De communisten zijn een onderdeel van de beweging, naast al die andere organisaties, groepen en activisten die zich al jarenlang voor "een andere wereld" inzetten. Zo sprak ik vorige zaterdag ook in een panel met de SAP, die de gebeurtenis plots optilde tot een gebeurtenis "sans précédent dans l’histoire"... Geen van de andere organisaties in één van de vijftien andere panels was zo helderziend geweest, laat staan er een perscommunicee over verspreid.

Maar geen nood, ik heb heel wat geleerd. Bijvoorbeeld over de woorden "democratie, transparantie en convergentie" waarmee de leiding van de "IVe Internationale" me bleef bevragen. Totdan had ik die termen enkel in andere context ontmoet, zoals in de teksten van Shell en Monsanto die absolute "transparantie en democratie" eisen van de anti-globaliseringsbeweging (zie daarvoor de teksten van het Nederlandse onderzoeksbureau Janssen en Janssens).
Maar ik heb me vergist.
Op de avond werd, in getuigenis van Frank Stappaerts, afgesproken het debat niet voor de media te voeren. Want wie ligt daar nu wakker van, op het moment dat de mobilisatie voor Brugge, Leuven, Luik, Gent en Brussel aan de orde is. Transparantie betekent dat toch doen, liefst via de meest "transparante" krant van het land, La Libre Belgique.
Op de avond werd, opnieuw voor de ogen van Frank, afgesproken dat niets zou gepubliceerd worden zonder onderling contact. Democratie betekent dat ik volledig vrij ben om de persverklaring van Alain op Indymedia te lezen, zonder enig overleg.
Convergentie wil, tot slot, gewoon zeggen dat de "IVe Internationale" me vergeten is op de hoogte te stellen dat een journalist van La Libre Belgique aanwezig was.

Ik heb ook geleerd de wereld niet moeilijker te maken dan ze is. Ik werd uitgenodigd op het zomerkamp over Antwerpen en over de beweging in Genua te spreken. Zulke "saaie kost", zo blijkt nu, verteert veel beter met de processen van Moskou, de Praagse Lente en de CIA. Dat daarover die avond geen woord is gevallen is voer voor kniesoren.
Net zoals de verkiezingscampgne. Het leven is gewoon mooi: het is allemaal de verantwoordelijkheid van de PVDA. Dat ik in volle gesprekken met Vincent en Nadine in de krant moest lezen dat trotskystisch woordvoerder Jos Geudens zich op de zesde plaats van regeringspartij Agalev had geklommen doet niets ter zake. Het is wellicht gewoon een kwestie van die transparantie, die ik maar niet onder de knie schijn te krijgen.

We willen het debat over de beweging graag verderzetten, zonder exclusieven. Ik ben er niet voor om achter de schermen of onder de tafel "exclusief" met deze of gene groep apart te spreken. Laten we alle sociale lagen respecteren, alsook hun ideeën en actievormen. De vissers die dit Europa met lege netten aanschouwen, de boeren die van dit 15sterren-project niets dan een lege maag te verwachten hebben, de arbeiders, de werklozen, de middenstanders, de sans-papiers, de jongeren, de gepensioneerden... Dat al die krachten een gemeenschappelijke vijand aanwijzen: het kapitalisme, in plaats van zich aan een valse extreem-rechtse oplossing te verleiden, dat is pas 'historisch'.
Zoals elke organisatie en beweging haar autonomie beleeft, zo ook de communisten. De PVDA verdedigt het internationalisme en tracht de ervaring van het socialisme in de beweging te brengen. Een logische en consequente opstelling, met alle respect voor de beweging. Dat de PVDA dan niet politiek samengaat met groepen die Jeltsin hebben gesteund in zijn strijd tegen de Sovjet-Unie (natuurlijk staat dat op onze website), of met organisaties die het IVe Wereldjongerenfestival in Cuba als 'stalinistische persoonsverheerlijking' afdoen, laat staan met verenigingen die ambulance willen spelen voor Agalev en SP (campagne "roodgroen, ja natuurlijk") is niet meer dan gewoon, wil de PVDA haar communistische identiteit niet verliezen. Over onze internationalistisch communistisch gezichtsveld zullen we trouwens op 13 december in Brussel een Europees debat met de verschillende Communistische Partijen organiseren. Wie zin heeft komt, wie daarvan niet wakker ligt, ook goed. 
Tot zover wat ik zelf als de anonieme en gezichtsloze "Le représentant du PTB" op de avond heb trachten te vertellen.

We zijn het dus eens over "l’unité est indispensable" in de beweging. Daar is niets historisch aan, en nog minders "exclusiefs". Laten we dus snel dit non-debat en non-event van La Libre Belgique afsluiten en overgaan tot de orde van dag: het succes van de tegenbeweging in ons land, met alle mogelijke krachten.

constructieve groeten voor héél de beweging,
en tot morgen in Brugge,

Peter