Abou Jahjah: Ik vind homoseksualiteit niet hetzelfde als heteroseksualiteit, want heteroseksualiteit is de norm. En dat mag ik vinden. De wettelijke gelijkheid moet je natuurlijk respecteren, maar niemand is verplicht om homoseksualiteit normaal te vinden. U gaat mij toch niet vertellen dat alle Belgische heteroseksuele mannen dat vinden zeker?

Knack: Dat niet. Maar het probleem is dat u als bedrijfsleider wellicht homo's zou discrimineren. Niet op een abstract niveau, maar concreet. En dat is nét wat allochtonen momenteel overkomt.

Abou Jahjah: Nee, dat is iets totaal anders. Wie zegt dat heteroseksualiteit de norm is, zegt niet dat hetero's beter werken. Het is een persoonlijke mening. Het betekent niet dat wij homo's haten. Racisme is een ander mechanisme, dat is per definitie haat tegenover een andere groep.

Knack: Laten we het dan eens hebben over de positie van de vrouw.

Abou Jahjah: Die is grondwettelijk bepaald, vrouwen zijn burgers, net als mannen. Maar de positie van de vrouw binnen het gezin kan niet door de staat worden bepaald. Ik geloof niet in een staat die zegt dat vrouwen absoluut carrière moeten maken. Ik geloof niet in het feminisme. Wij erkennen de verschillen tussen man en vrouw. Niet de ongelijkheid, maar de verschillen.

Knack: Dus de Belgische samenleving moet alleen allochtone mannen aan het werk helpen, vrouwen niet.

Abou Jahjah: Iedereen die werk wil, moet werk kunnen vinden. Maar niemand mag bepalen dat een getrouwde vrouw moet gaan werken.

Knack: Maar haar man mag haar dat ook niet verbieden.

Abou Jahjah: Precies, dat zeg ik toch. Elk individu mag kiezen wat hij of zij met zijn of haar leven doet. Maar je kunt als democratische politieke beweging een maatschappijbeeld verdedigen waarin familiewaarden belangrijk zijn. Wij hebben een conservatieve visie op de familie. Wij vinden dat kinderen moeten worden opgevoed door hun vader en moeder, niet door een crèche. Dat mag je als politieke beweging zeggen, ook in België. Er bestaat niet één homogeen concept van hoe man en vrouw moeten samenleven.

Knack: Maar als een vrouw geen contact mag hebben met andere mannen, wordt ze onderdrukt.

Abou Jahjah: Dat is privé. En een vrouw die daarmee niet akkoord gaat, kan scheiden. Maar als man en vrouw het eens zijn over een conservatief model, mogen zij zo hun leven leiden.

Knack: Maar wordt het wel aanvaard door beide partijen?

Abou Jahjah: Absoluut. Dat willen mensen niet aannemen, omdat het hen stoort (lacht). Ik geloof ook dat veel Belgische mannen jaloers zijn, maar soit. Wat niet wegneemt dat er misbruiken zijn, die natuurlijk moeten worden bestreden.

Knack: Toch vreemd. De meeste westerse vrouwen gaan werken. Ofwel worden zij daartoe verplicht, ofwel wordt het de moslimvrouwen verboden.

Abou Jahjah: Nu stelt u het zwart-wit voor. Er werken wel veel moslimvrouwen, in de tweede generatie zelfs meer vrouwen dan mannen. Ze vinden makkelijker een job, omdat de mechanismen van uitsluiting veel minder tegen hen werken.

Knack: Is het probleem niet dat u de klok wilt terugdraaien? Want er zijn steeds meer moslimvrouwen die zichzelf hebben geëmancipeerd.

Abou Jahjah: Ik wil de klok niet niet terugdraaien. Conservatief zijn wil zeggen: als iets goed is, hoef je dat niet per se te vervangen. Ik geloof in het gezin, ik vind dat een goed model om kinderen op te voeden en een gezonde maatschappij op te bouwen. Een maatschappij die dat model als totaal voorbijgestreefd beschouwt, is met vuur aan het spelen. Wat is het alternatief? Individualisering op alle vlakken? Op lange termijn riskeert het Westen serieuze maatschappelijke problemen.

Knack: Maar U wilt het emancipatieproces vn moslimvrouwen tegenhouden.

Abou Jahjah: Nee, als ze willen werken, mogen ze dat. Maar veel vrouwen die nu werken, zouden liever getrouwd zijn en een leven als moeder uitbouwen.

Knack: U zou het goed kunnen vinden met Alexandra Colen: vrouwen horen aan de haard.

Abou Jahjah: Het is niet omdat het Vlaams Blok een racistische en fascistische partij is, dat ze niet op een aantal punten gelijk kan hebben.