# Wat waren jou verwachtingen voor vandaag? Naomi: Ik kreeg reeds ettelijke uitnodigingen van regeringen, multilaterale agentschappen, ... die dan vergaderen achter gesloten deuren. En ik wil daar niet op ingaan. Wat ik ze dan altijd vertel is dat wel graag eens het debat wil aangaan, maar dat dat publiekelijk moet gebeuren, laat ons er de camera bij halen,... Ik wil met iedereen publiekelijk het debat aangaan, maar niet achter gesloten deuren. Meestal weigeren ze dan, want mensen met macht geven niet graag legitimiteit aan hun tegenstanders. Of je nu baas bent van een multinational, een regeringsleider of de verantwoordelijke van een instelling,... als je met je tegenstanders rond de tafel gaat zitten erken je, je maakt van hen legitieme partners. En het is precies daarom dat ze dat debat niet aangaan, niet op televisie, niet op de radio en nog minder in publieke conferentie zalen. Als ik dan ook de uitnodiging kreeg voor deze conferentie wist ik niet goed wat te doen. Het was de eerste keer dat ik gevraagd werd door een hooggeplaatst politicus om in debat te treden. Het probleem is natuurlijk dat als je naar de lijst van sprekers kijkt er geen sprake was van debat met de beweging tegen globalisering. Je kan je afvragen of er wel vertegenwoordigers van deze beweging aan bod kwamen (op die ene uitzondering na). Zelf ben ik een schrijver, ik kan een analyse naar voor brengen, maar ik vertegenwoordig natuurlijk niemand hé. Positief aan deze conferentie is natuurlijk dat het voor "hen" moeilijker zal worden om activisten te behandelen zoals ze dat voorheen deden. Ze maakten hier vandaag van ons een legitieme partner, het zal dan ook veel moelijker worden om ons later te criminaliseren. # Dat is natuurlijk maar een deel van het verhaal denk ik, want daarnet noemde je het hele gebeuren de conferentie van hypocrisie. Naomi : Dat is niet enkel hier hoor; Op alle "high level" vergaderingen vandaag, of het nu gaat om regeringsleiders, of multinationals, jawel zelfs in Davos, praat men over de toenemende kloof tussen arm en rijk. Maar daar gebeurt allemaal niets mee natuurlijk, en dat is eigenlijk zeer ontmoedigend. Dan zit je daar, met die politici die allen prachtige dingen vertellen, maar hun verhaal niet omzetten in actie. Ik vond het beangstigend om te luisteren naar een gepassioneerde speech van Bill Clinton over de klimaats wijzigingen. Ik herkende me volledig in de speech en moest mezelf eraan herrineren dat het diezelfde Bill Clinton en zijn administratie waren en dus niet de Bush administratie, die in Den Haag de Klimaat Conferentie saboteerden. Er is zo'n kloof tussen de retoriek en wat men in praktijk realiseert. De triomf van deze beweging is momenteel dat we erin gelukt zijn om het woordgebruik van de wereldleiders te veranderen. Zij die aan de macht zijn gebruiken nu een volledig andere retoriek, zo profileert de wereldbank zichzelf vandaag als een actie groep tegen AIDS, Bill Clinton spreekt als een milieu activist die iets wil doen aan het klimaat,... Maar dat alles wordt niet naar daden vertaald. Dus dan moeten maar eens gaan hebben over macht, en daar durven ze het hier niet over hebben. Ik heb in mijn voordracht proberen aan te geven dat het begrip macht wel opviel door zijn afwezigheid. Ze kunnen nu zo maar aanmodderen en doen wat ze willen. Als we de zaak willen veranderen dan zullen we het moeten hebben over macht en wie het voor het zeggen heeft. # Wat vind je van die idee van Verhofstadt van een Ethische Globalisering? Naomi: Natturlijk hebben we een ethische globalisering nodig, is dat niet waar de verklaring van de rechten voor de mens voor staat. Er bestaan ontzettende veel verklaringen over die ethische globalisering, of het nu gaat over het milieu, mensen rechten, arbeids voorwaarden, ... Maar die enorme kloof tussen die retoriek en de realiteit die blijft gewoon bestaan natuurlijk. Het probleem is dat parrallel met die retoriek over een ethische globalisering die sneltrein van de neoliberale agenda op de sporen staat. En die trein die leidt blijkbaar een leven opzichzelf, en die blijkt men niet te kunnen tegenhouden. Enerzijds zegt men dat er iets moet veranderen, maar de logica die er achter zit is dat men eigenlijk meer van hetzelfde wil. Het zijn dokters die slechts één medicijn kennen, wat ook de ziekte moge zijn, ze schrijven meer "vrije" handel voor. Hun diagnose is steeds dat er onvoldoende handel is en dat de handel wel de problemen zal oplossen. Ze zijn gewoon niet in staat om even te stoppen en te kijken wat enkele decennia van hun neo liberale medicijnen hebben teweeg gebracht. Dat is toch niet zo'n radicale vraag. Gewoon eens even stilstaan en kritisch vragen of het medicijn wel de ziekte geneest, of de beloftes wel werden ingevuld. Men zegt al jaren iets te willen doen aan de kloof tussen arm en rijk, laat ons dan eens kijken of die neoliberale politiek in staat was om er iets aan te doen. Maar die vragen stelt men zich niet, integendeel, ze gaan Qatar (Wereld Handels organisatie) met slechts één idee : meer van hetzelfde. Hoe kan dat nu. Men heeft het op deze conferentie over AIDS in Afrika, en als oplossing stelt men voor dat er een striktere bescherming moet komen van intellectuele eigendom (patenten op medicijnen). Betere bescherming voor de pharmaceutische industrie als een instrument in de strijd tegen AIDS, dat is gewoon te gek om los te lopen. Bill Clinton heeft het hier heel bewogen gehad over de manier waarop terrorisme zichzelf verspreid in landen als Pakistan. Dat zijn landen waar nagenoeg geen geld wordt besteed aan onderwijs, het openbaar onderwijs is er van niet alleen van zeer slechte kwaliteit, men moet er ook nog voor betalen. Daarnaast onstaan er Koraan scholen waar kinderen worden geïndoctineerd om een Jihad (heilige) oorlog te voeren. En dan hoor je Bill Clinton dat verhaal zo gepassioneerd vertellen. De man vergeet er wel bij te vermelden dat Pakistan 90% van zijn budget besteed aan de terugbetaling van schulden en bewapening. En dan gaan ze binnen enkele dagen naar Qatar (Wereld Handels Organisatie), en wat willen ze daar doen : privatiseren van onderwijs, privatiseren van de gezondheidszorg, privatiseren van het water,... Weet je, in Verenigde Staten is men momenteel niet eens in staat om de jaarlijkse griepepidemie te verwerken. In dat land kan je als je geld hebt de beste gezondheidszorg van de wereld krijgen, maar voor wie geen geld heeft is er helemaal niets. En nu moet die gezondheidszorg ook nog eens ANTRAX opvangen, wel ze kunnen het gewoon niet aan. Het centrum voor ziektecontrole heeft een dergelijk infrastructuur probleem dat het meer dan 16 uur volledig plat ging. En dat is waarom mensen dus niet gestest worden op ANtrax. En de logica is steeds weer dezelfde, we hebben nog meer van hetzelfde nodig. Clinton vertelde dat Islam fundamentalisten niet voor rede vatbaar zijn en dat mee de kern van het probleem is. Maar hoe zit dat dan bij hem, wat is zijn excuus, want hij blijkt ook niet voor rede vatbaar te zijn, het is ook een "zuiver geloof".