"Bestaan er nu echt geen andere methoden om de wereld van dat soort dictators te verlossen?"  

Ik ben nu toch serieus geschrokken van die vraag.

1. Ik dacht dat we het er toch over eens waren dat de VS  Irak niet bombarderen omdat er een dictator huist. Er is geen enkel causaal verband tussen de bombardementen en de dictatuur van Saddam. 
Jouw vraag impliceert dat er wél een verband is, dat de bombardementen wel een juist doel dienen, maar niet de juiste methode zijn (omdat er burgerslachtoffers zijn). 
Als de VS iets ondernemen om een dictator weg te krijgen (met gelijk welke middelen: een interventie onder VN- of NAVO-vlag, humanitair of militair) is dat altijd uit geostrategische overwegingen. 
Daarom ben ik tegen gelijk welke interventie, hoe wreed het regime ook is dat ze willen stoppen. 

2. Alle regimes hebben hun plaats in het kapitalistische wereldsysteem. Geen enkele dictatuur komt zomaar uit de lucht vallen. Denk aan Mobutu, Marcos, Pinochet,... Dat zijn enkele voorbeelden van de wreedste regimes die er enkel gekomen zijn met massale steun van de Westerse veiligheidsdiensten. Ook over Saddam valt het één en het ander te zeggen. Dertig jaar geleden was Saddam voor de Amerikanen de keuze van het minste kwaad. Hij was wel onberekenbaar en nam af en toe wel te radicale standpunten in, maar hij was wel nuttig in de strijd tegen de nog veel radicalere anti-imperialisten en communisten die toen in het zog van de wereldwijde onafhankelijkheidsstrijd veel aanzien genoten. Die rol heeft hij nu uitgespeeld. De communisten zijn gedecimeerd, vermoord, verjaagd of hebben zelf afgehaakt. Saddam koos daarentegen voor een steeds onafhankelijker positie en had zijn land zodanig ontwikkeld dat men sprak van het Zwitserland van het Midden-Oosten. 
Dat is de enige fout die hij in de ogen van de Amerikanen (en de Europeanen) heeft gemaakt. Mocht hij een gewillige dictator geweest zijn als de bewindvoerders in Saoudi-Arabië, Turkije of Pakistan, dan zou geen kat ooit spreken over de "wreedheid" van Saddam. 

3. Aan elke oorlog gaat een bewustzijnsoorlog vooraf. Anne Morelli heeft daar onlangs een voortreffelijk boekje over geschreven. Moet je zeker eens lezen. Eén van de belangrijkste lessen van die propaganda-oorlog is: schilder je vijand af als een monster. Een monster mag geen menselijke trekjes hebben. Daarom werd de propaganda-oorlog tegen Saddam gevoerd met beelden van omgekieperde couveuses. Is er iets wreders dan een man die de kinderen (zijn volk) vermoord "for a few weapons more"?
Als we schrijven "wrede dictaturen" moeten we goed weten dat het precies dat is wat ze willen dat we schrijven en moeten we ook weten dat het heel moeilijk is om onafhankelijke en kritische informatie te krijgen over een land dat wordt aangevallen. 
Kabila werd een "wreed dictator" genoemd. Wel, ik ben lange tijd in Congo geweest en durf te zeggen dat Kabila het beste is dat Congo de laatste dertig jaar is overkomen. Voor veel mensen klinkt dat waarschijnlijk heel choquerend, juist omdat ze het slachtoffer zijn geworden van een jarenlange lawine van oorlogspropaganda. 
Hoe zit het dan met Saddam? Hier zijn mijn twee stellingen geldig: we weten er heel weinig over én als wij schrijven dat hij een wrede dictator is, doen we mee met de oorlogspropaganda. 
Ik wil best kritiek geven op Saddam. Ik kan bijvoorbeeld zeggen dat ik er wellicht zelf niet meer zou zijn, mocht ik in Irak gewoond hebben in de jaren '70 en '80. Maar moet ik dat van de daken schreeuwen net op het moment dat het Westen met zijn spieren rolt en het gruwelijkste oorlogsmateriaal in stelling wordt gebracht om een volk te vernietigen? Net op het moment dat alle media ons zullen platslaan met getuigenissen over de wreedheden van dat monster dat moet vernietigd worden?  
Nee, op dat moment heb ik maar één prioriteit: deze oorlog en deze waanzin moeten stoppen. Al de rest doet op dat moment niet terzake en is koren op de molen van de militairen. De bevolking heeft trouwens nooit geen enkele baat bij hun bevrijding made in United States. Zij krijgen een marionettenregime in de plaats en wonen voortaan in een land dat terug naar de middeleeuwen werd gebombardeerd en veel afhankelijker is dan ooit te voren.

4. "Hoe Saddam zonder bommen wegkrijgen?" Tja, dat zal niet lukken binnen het huidige wereldsysteem. Dictators van alle slag zijn inherent aan dit systeem. Het betekent dat je  dictators enkel kan bestrijden door dit systeem te bestrijden. De enige volkeren die zich met succes van hun dictators hebben ontdaan, waren precies die volkeren die ook het systeem hebben in vraag gesteld: Cuba, Vietnam, Congo, Nicaragua, ... Zoals je ziet zitten zelfs daar ook heel wat mislukkingen tussen. De strijd tegen dit systeem is niet de meest makkelijke strijd. 
Alle andere dictaturen die op een andere manier werden bestreden, hebben plaats gemaakt voor een democratisch schaamlapje of zijn vervangen door een even erge dictatuur. 
(De NA en de Taliban en nu weer omgekeerd, de Filippijnen, Joegoslavië, Panama, dit lijstje is 50 jaar Amerikaanse interventies en enkele vreedzame democratische omwentelingen lang).