Ik heb de tekst van Han eens doorgenomen.  Hij had zich alvast de moeite kunnen besparen of misschien mijn tekst toch effectief eens lezen.  

Han's tekst is een verwarde aaneenschakeling van absurde misinterpretaties en manipulaties.  Net zoals ik zei dus in mijn oorspronkelijke artikel: “degene die een kritische vraag stelt wordt onmiddellijk in het defensief gedrukt door gemanipuleerde vragen, bewust verkeerde interpretaties of door elk woord in twijfel te trekken.”  Dit is met andere woorden een weigering de discussie aan te gaan.  Han gaat in deze tekst niet op de kernredenering in, nl. het sluiten van het denken en z’n verborgen agenda achter Indymedia (en STOPUSA) leninistisch voorhoede-bouwen (met de bijbehorende agressie, manipulaties en arrogantie naar andersdenkenden toe).


1) Woordenboeken … ik ben helemaal niet tegen woordenboeken, maar in een diepgaande discussie over propaganda is een woordenboek om de vermelde redenen niet bruikbaar.  Leuteren rond een tafel kan best entertainend zijn op een zaterdagavond, maar een halve pagina volleuteren over een tafel is dat allesbehalve.  Niemand betwijfelt dat een tafel een ding met vier poten en een blad heeft (en dat de essentie van een tafel is die objectief gekend kan worden).  Maar wat is de essentie van propaganda?  Van kapitalisme of communisme?  Van een man of een vrouw?  Juist, dan wordt het veel moeilijker of zelfs onmogelijk?  En dan is een woordenboek weinig verhelderend.  Ik zei dat propaganda een methode is om informatie te verspreiden die het denken sluit.  Jij gaf nog geen overtuigende tegendefinitie. 

2) Anti-wetenschap … hier wordt je wel grof hoor, Han.  Ik geef een welbekende feministisch/ecologistische kritiek op de achterliggende filosofie van de mainstream-wetenschapsbeoefening weer en ik ben direct een charlatan die alle wetenschappelijke vooruitgang afwijst.  Je bent dus echt totaal niet in staat een nuance te vatten of vrij te denken.  Als ik jou volg moet ik dus ofwel voor of tegen wetenschap zijn, maar mag je niet zeggen dat er in de huidige wetenschapsbeoefening iets fundamenteel fout zit (wat helemaal niet betekent dat alle resultaten automatisch verwerpt) en dat je een andere wetenschap wilt.  Je stelling is des te idioter aangezien je weet dat ik zelf een sociaal wetenschapper ben.  Je hebt me ooit eens gezegd dat je vroeger ooit wat sociologie gelezen had, maar dat onmiddellijk terzijde gelegd had.  Je had ongelijk, groot ongelijk, geen wetenschap zo boeiend en divers als de sociologie (kan ook moeilijk anders met een thema als de maatschappij).  Maar misschien heb je het moeilijk met het gebrek aan lijn, met het gebrek aan een juist antwoord, met de diversiteit.  En uiteraard, er is geen Sociologische Partij die de enige juiste theoretische lijn oplegt.      

3) Objectiviteit … hier ga je serieus de mist in.  Je haspelt vier verschillende discussies zonder het zelf te merken door elkaar.  
(1) De discussie over wat we kunnen kennen en de mogelijkheid tot objectieve kennis te kunnen komen (relativisten vs positivisten).  
(2) De discussie over of er een realiteit is onafhankelijk van het menselijk denken of niet (realisme vs hermeneutiek).  
(3) Onderweg sleur je de brave Descartes nog eens uit zijn graf en schijn je te verwijzen naar de methodologische discussie over empiricisme en rationalisme.  
(4)  De discussie tussen materialisme en idealism wordt er ook nog eens bovenop gesmeten.  
(5) Tot slot maak je de discussie over het bestaan van een onafhankelijke realiteit een hele warboel door er het natuur-cultuur debat bij te sleuren.  

En zeggen dat je jezelf deze pijnlijke situatie had kunnen besparen door gewoon te lezen wat er staat en me eventueel om bijkomende uitleg te vragen.  Waar je het over wil hebben is de discussie of er los van het menselijk denken een realiteit is en zoja of we die objectief kunnen kennen.  

Han citeert me als volgt: “Positivisten gaan ervan uit dat er een objectieve werkelijkheid bestaat en dat we die objectief kunnen kennen, beschrijven of verklaren.”  “Dit is natuurlijk onzin.”  Was Han er minder op uit geweest me ergens op te pakken, maar meer om te begrijpen dan had hij doorgehad dat ik niet het bestaan van een objectieve realiteit ontkende maar wel het positivistische standpunt dat je die zomaar objectief kunt kennen (de 'en' is dus cruciaal in het citaat).  Ik ben met andere woorden een kritische realist.  Een realist die zich niet laat ontmoedigen door de onmogelijkheid ooit tot een volledig objectieve theorie over de maatschappij te komen, maar die er met de beperkte middelen die de mens ter zijner/harer beschikking heeft het beste van maakt.  (Meer over kritisch realisme: Sayer, Fleetwood, Bhaskar, Harré, Pätomaki, Morgan, …).

4) Verandering … dat ik tegen verandering is een groteske bewering.  Waarom zou ik me anders zo sterk in de andersglobalistische beweging engageren?  Ik ben gewoon niet voor elke mogelijke verandering.  Een gewapende strijd kan soms nodig zijn, maar is heel dikwijls contraproductief.  En van marxistisch-leninistische veranderingsprocessen moet ik ook niets weten.  Het is niet door de dictatuur van een minderheid te vervangen door een dictatuur van de meerderheid te vervangen, een dictatuur die trouwens in alle gevallen verworden is tot een bestuur van een kleine gepriviligeerde minderheid die de meerderheid beweert te vertegenwoordigen, dat we tot een universele emancipatie komen.

5) Marxisme … ik zou een tekst tegen het marxisme geschreven hebben.  Even grotesk, ik ben in m’n denken zelf sterk beïnvloed door het marxisme.  Alleen .. ik ga niet akkoord met de machts- en zekerheidsillusie achter bepaalde marxistische stromingen die denken dat het grijpen van de macht de oplossing is.  Maar blijkbaar behoort deze machtsillusie voor Han tot de kern van het marxisme.  Als je dit niet onderschrijft mag je geen marxist zijn.  Ga wandelen, zou ik zo zeggen.  

Waar Han het denken sluit, zal ik het weer eens openen.  Wat is de kern van het marxisme?  Ik geef zes verschillende antwoorden die volgens mij allemaal even plausibel zijn (en ik vergeet er zeker nog een paar).     
a) de maatschappij bekijken vanuit klasse als een proces (extractie en de transfer van waarde)
b) de marktproduct-vorm (commodity form) als een inherent contradictorische eenheid van gebruikswaarde en ruilwaarde 
c) de geschiedenis bekijken als de geschiedenis van de klassenstrijd (historisch materialisme) (Han’s uitleg van materialisme is op z’n zachts gezegd verwarrend)
d) het aanwenden van de methoden van dialectisch materialisme 
e) het beoefenen van de praxis (dialectiek van het denken en de actie) 
f) theorie van de geschiedenis (productiewijzen) en theorie van het kapitaal (klassenrelaties/marktprodukten/crisistendenties)
g) noties van klassenpositie, klassenrelaties en op klasse gebaseerde controle over de produktiemiddelen

Wie zal hier objectief vastleggen wat de kern van het marxisme is?  In Marx’s werk zijn er voor elk punt argumenten te vinden.  En je kunt er ook verschillende combineren, maar onder marxisten is er al een eeuw lang discussie over welk punt belangrijker is dan het andere.  Nogal dikwijls steriele discussies vind ik.  Het hangt er maar van af wat je wil bestuderen en welke dimensie je wil belichten (en hoe volledig je wil zijn).  
 	
6) Wat Saddam betreft, mijn artikel ging niet over specifieke ideeën, maar over de manier waarop elke kritiek op deze specifieke ideeën onderdrukt wordt en hoe een bepaald discours met hand en tand verdedigd wordt.  De technieken daartoe staan opgesomd in m’n artikel.  En in mijn comment op Gunthers artikel legde ik uit hoe open publishing niet noodzakelijk openheid garandeert.  Willen al de mensen die hier schermen met open publishing daar eerst even op antwoorden?

It will never be the same again … (met enig gevoel voor dramatiek).

Kortom, mijn artikel staat nog steeds als een huis.  Han kiest ervoor mij vijf pagina’s lang verkeerd te interpreteren en wanhopig in een of andere categorie (post-modernist) te duwen en op te sluiten.  Mislukt zou ik zo zeggen.  Indymedia.be als lenistisch voorhoedeproject (met als hoogtepunt Han’s poging om Indymedia.be en zo de ganse andersglobalistische beweging mee te sleuren in de STOPUSA-voorhoede) is pijnlijk ontmaskerd.  Hoe Han, Christophe en Raf (in tegenstelling tot wat sommigen suggereren is er geen enkele aanwijzing om Mara als leniniste te beschouwen) ook hun best doen om business as usual te hervatten, is niets meer hetzelfde sinds de leninistische forcing rond STOPUSA.  De maskers zijn gevallen en iedereen heeft het gezien.  Alleen de leninistische medestanders blijven supporteren.  De vraag is maar of Han en co beseffen hoeveel krediet ze verspeeld hebben en hoeveel schade ze aangericht hebben binnen de beweging.