Is kritiek op de homofobie van Mugabe 'verdoken racisme'? Dat zijn zware aantijgingen van Christophe. Net dat soort discussiestijl dacht ik, gaat tegen de geest van het voorstel van Maarten om nog enkel constructief te discussiëren. Ik citeer Maarten: "Mensen die zich bereid voelen om de tekst te ondertekenen (mits natuurlijk eigen kritiek en aanvullingen), blijven waakzaam om de waarheid te verdedigen als die flagrant wordt geschonden, om discussies constructief aan te zwengelen in plaats van destructief stil te leggen met dooddoeners als ‘fascist’, en vermijden zinloze schoten onder de gordel." Waar zijn nu al de gelijkgestemde commentatoren die recent zo gechoqueerd waren door andere categoriseringen, nu mensen 'verdoken racist' worden genoemd? Als je zoals ik al elf jaar actief bent in de antiracistische beweging komt dat hard aan. Ook Han Soete heeft er blijkbaar geen problemen mee... Maar over naar de kern van de zaak dan. Kan iets als de 'culturele eigenheid' van bv. Afrika worden ingeroepen om homofobie, blijkbaar ook bij de progressieve jongeren, goed te praten? Het is een moeilijk vraagstuk dat niet wordt opgelost met schelden in de zin van 'verdoken racisme' tegen mensen die tegen de Zimbabwese dictator Mugabe zijn. (Han, het gaat om uitspraken, wetten én een systematische politiek én wetten, ik postte daarover al verwijzingen).Waar wil Chr. met zijn hele uitleg eigenlijk naartoe? Hij brengt in zijn bijdragen vaak interessante en betrouwbare informatie aan, maar er schort volgens mij te veel iets aan zijn conclusies, los nog van zijn conflicten zoekende stijl. Dit is eigenlijk wel interessant, het gaat om een soort 'identity politics', zoals men dat vandaag noemt. De vraag is: wat weegt zwaarder door, de culturele 'identiteit' van de hetero-Afrikaan (wat dat ook moge wezen, het is in elk geval een constructie) of de sexuele 'identiteit' van de holebi-Afrikaan (en wat is dat dan)? Mag je als Europeaan niet solidair zijn met de holebis in Afrika omdat dit 'eurocentrisch' of paternalistisch zou zijn? Christophe had misschien eens in Congo met een homoseksueel moeten praten. Dan volgt de 'uitleg' waarom critici van Mugabe racisten zouden zijn: "Beeld je eens in dat een jeugdhuis in Brussel zou zeggen: "Wij willen niet samenwerken met Marokkaanse jongeren omdat zij homofoob zijn en hun moeders en zusters onderdrukt worden". Niemand zou aarzelen om dat een racistisch standpunt te vinden. Wat doen we dan met mensen die zeggen: "Mugabe verdient onze steun niet omdat hij homofobe uitspraken doet"?(Christophe) Dit is iets helemaal anders. Mugabe is geen arme gemarginaliseerde jongere die afstamt van een groep geïmporteerde goedkope arbeidskrachten en die het slachtoffer is van systematisch racisme en een gebrek aan kansen op scholing en werk. Mugabe is een dictator die ongetwijfeld westers geschoold is en tot de elite van zijn land behoort. Deze vergelijking is sterk bij het haar getrokken, om het vriendelijk uit te drukken. Extra argumentje: Mugabe vervolgt ook syndicalisten, maar dat gebeurt nogal veel in de Derde Wereld. Is dat dan geen deel van de 'cultuur' waar we niet tegen mogen zijn om niet 'verdoken racistisch' te zijn. En nog eentje: 85 % van de Amerikanen keurt de wijze waaarop de krijgsgevangenen in Guantanom worden behandeld goed. Zijn de Europese verontwaardigde reacties 'racistisch' t.o.v. 'de Amerikaanse cultuur'? En dan nog een voorbeeld van schematische en eenzijdige theorie: "Tenslotte is het seksisme en de homofobie ook een product van de productieverhoudingen waarbij het gezin een essentiële rol speelt om de productiekosten te drukken door de gratis arbeid die de vrouw verricht. " (Christophe) Ja, maar het is volgens marxistische, Freudiaanse en andere radicale feministen (en ook in navolging van Engels trouwens) ook een product van de REroductieverhoudingen: de verhoudingen die mannen en vrouwen aangaan in de 'reproductie' van het leven (of als j wil, van 'de arbeidskracht'). Het gezin speelt nog andere rollen dan wat Christophe aanhaalt: disciplinering, bevestigen van een patriarchaal systeem etc. Nog een voorbeeld van een slechts half gelukte poging tot marxistische analyse: "Op dezelfde manier kan je zeggen dat het geweld tegen de vrouw in Afghanistan niet eigen is aan de islam, maar eerder een reactie is tegen de onderdrukking van het Westen en het afwijzen van het recht op de culturele eigenheid van de moslims. " (Christophe) Dat is maar gedeeltelijk juist. Eerder dan met de Islam (die net als de meeste andere godsdiensten wel degelijk patriarchaal is) heeft het ook te maken met al eeuwenoude patriarchale tradities van de archaïsche maatschappijvormen die (vooral bij de Pashtoens naar het schijnt) heersen. Dit is geen 'culturele eigenheid van de moslims'. Ik zou eenvoudigweg de positie van de RAWA, de revolutionaire Afghaanse vrouwen steunen. En Han heeft dit keer wel volledig gelijk. Er bestaan geen 'westerse waarden' behalve op een geheel tegenstrijdige manier. De westerse samenleving heeft het humanisme, de verlichting, het socialisme (in de breedste zin van het woord), het feminisme en nog veel meer goede dingen voortgebracht, maar ook het kolonialisme, het kapitalisme (zelf weer iets tegenstrijdigs), het racisme, het fascisme etc. De niet-westerse culturen zijn echter ook geen idyllische en harmonische sferen. Die gedachte is pas kolonialistisch, en een onversneden product van de westerse romantiek! Bijna alle 'inheemse culturen', waarvan de laatste restjes nu door de neoliberale globalisering worden weggeveegd, kenden en kennen ook vrouwenonderdrukking, homofobie en nog allerlei andere machtsrelaties. De Spanjaarden en Portugezen hebben de latijnsamerikaanse indianen inderdaad op gruwelijke wijze gedecimeerd, maar die deden wel vaak aan mensenoffers en zo... Interessant in die zin is bijvoorbeeld ook dat de Zapatistische vrouwen in Chiapas ook apart georganiseerd zijn en een interne strijd voeren tegen de onderdrukking waarmee zij in 'hun cultuur' (in feite vooral de cultuur van de mannen) mee te kampen hebben. Christophe lijkt te suggereren dat de onderdrukking van de vrouw in de derdewereldlanden vooral een gevolg is van de kolonisatie. Excuseer, maar antropologisch en historisch gezien is dit onzin. Dat bestond daarvoor ook al. De kolonisatie en de huidige onderdrukking van de derde wereld kan die bestaande vrouwenonderdrukking zeker wel nog versterken, dat is waar. Wat is de fundamentele fout in de redenering van Christophe? Het gaat in dit geval niet over 'de' Afrikaanse waarden, maar over de patriarchaal-heteroseksistische Afrikaanse waarden. Marx' devies was het bestrijden van ALLE vormen van onderdrukking, ook degene waaraan je je soms onwillekeurig ook zelf aan schuldig maakt.