Meneer dé libertair,

Ik moet weer heel diep inademen om niet te gaan schelden. 
Dan maar een poging tot rustige discussie. 
In essentie is het nog hetzelfde, zegt dé libertair over de Cubaanse staat. Die is net als overal autoritair. 
Nu ik het zo hertyp, wordt ik weer heel boos vanwege zoveel... nee, op de lippen bijten ik mag niet schelden. 
Misschien moet dé libertair eens een bezoekje brengen aan een derde wereldland of nog beter aan een door het westen gesteunde dictatuur in de derde wereld. Ik ben in Congo geweest kort na het verdwijnen van de dictatuur van Mobutu. 
Mensen sterven er van de honger, kinderen gaan niet naar school, maar genieten de vrijheid om een ganse dag met nootjes te leuren. Bijna iedere week mocht ik naar een begrafenis van een jong familielid van mijn nochtans beperkte kennissenkring. Iedereen had het toen nog over het verschil tussen het Kabila-tijdperk en de jaren onder Mobutu. Onder Mobutu durfde niemand de straat over. Soldaten kregen van de Maréchal de vrijheid om met hun geweren iedereen die zich op straat waagde, af te dreigen en van zijn schamel bezit te beroven. Wie zag dat iemand lastig gevallen werd, liep er met een grote boog omheen uit angst om zelf beroofd of erger neergeknuppeld te worden. 
Iemand die een radiootje ging kopen, verstopte die onder zijn jas en rende van huis tot huis tot hij eindelijk zijn eigen voordeur kon binnenglippen. Marktkraamsters verstopten hun Zaïres onder vele lagen kleren. Dat waren de vrijheden waar Congolezen van genoten. Misschien moet dé libertair eens naar Cuba gaan en vragen of de Cubanen zelf vinden dat hun vrijheden even gefnuikt worden als die van de Congolezen. In Cuba vind je uitsluitend welopgevoede mensen die kunnen lezen. Probeer eens in Kinshasa iemand een stadsplan onder de neus te duwen en wijs om het even welke straat aan en je zal onmiddellijk weten hoe het gesteld is met de vrijheid om te leren lezen van de Congolezen. In Congo zit de familie naast het bed van de zieke eten klaar te maken omdat het ziekenhuis zelf geen geld heeft voor een keuken. Soms worden lijken vastgehouden tot de familie de schulden van de overleden zieke komt betalen. De gezondheidscijfers van Cuba worden zelfs door de Wereldbank geprezen. Voor dé libertair is er nochtans geen verschil tussen beide verdrukkende staten. 
En dan haalt hij een van de citaten van Marx aan die hij: dat de staat moet afsterven. Stel je voor dat Marx zo'n domoor zou geweest zijn. Zou hij zo denker van het millenium geworden zijn? De libertair zal alvast niét de denker van de volgende duizend jaar worden. Marx is het geworden omdat hij stevig kon nadenken en zei dat de staat zou afsterven ná de revolutie. Hij zei ook dat de kapitalistische staat moest vernietigd worden tijdens de revolutie. Welke staat moet er dan afsterven ná de revolutie? Juist: de socialistische staat, maar dat kan enkel na een lange periode van strijd en in een wereld die voor een groot deel bevrijd is van het kapitalisme. Is dat in Cuba het geval? Nee, dus. De socialistische staat zal nog wel een tijdje bestaan. Die zal er nog wel een paar jaar voor zorgen dat de VS geen populaire krant kunnen uitgeven vol anticommunistische praat. Die zal ook kunnen weerstand bieden aan die Cubanen in Miami die al veertig jaar op het perfecte plan voor de moord op Castro broeden. Die zal er ook voor zorgen dat de Cubaanse jongeren voor wie de revolutie iets uit de tijd van hun grootmoeder is, via het onderwijs gemobiliseerd worden om de verworvenheden van het communisme te verdedigen. 
En dan claimt de libertair ook nog eens "ons forum". Nee, meneer de libertair dit forum is er één van u en één van mij, maar van "ons" zal het nooit zijn, daarvoor liggen onze idealen te ver uit elkaar. Daarvoor weet ik te goed wat uw andere wereld betekent voor de Russen tien jaar na de val van de Sovjet-Unie of voor de Roma's van Roemenië nadat Ceauscescu neergeknald werd. 
Meneer de libertair, probeer mij alstublief nooit meer zo kwaad te krijgen.