OK, nu is het mijn tijd om even een constructieve bijdrage te leveren. Even de aandacht erbij, mensen. Lezen wat er staat, niet wat je er bij denkt. Ik ben nog stééds een onafhankelijke, dus ik hoop dat dat me op zijn minst de krediet van de twijfel kan opleveren, niet? Ik babbel OOK open met PVDA en Black Bloc, durf zelf te praten met Vlaams Blokkers en zelfs met de grootste reactionaire mensen in de straat. Het gaat me dus om meer dan gewoon het grote gelijk. Zonder een beetje respect zal voor mij élke 'andere wereld' zowiezo falen. 

Ik was er ook bij gisteren, op de inleidende vergadering van wat we nu LAN noemen (Links Actie Netwerk - gelijk aan RAGE - Reseau Alternative de Gauche, onze Waalse tegenhangers)

Ik wil eerst mijn grote bewondering uitspreken voor onze Waalse broeders. Die doén het al op deze manier: in plaats van onder elkaar te klagen en te zagen en hun zwaar geschut op elkaar los te laten, doen ze echt moeite om een werkbaar open netwerk op te bouwen. Weet je wat? Het werkt. Ze kijken verder dan hun neus lang is, en ze hebben potentieel!

Het eerste woord van de alomverguisde Jan D op de vergadering (zeg van hem wat je wil, maar het strekt hem tot eer om dit initiatief te proberen), was: vertrouwen. Zonder een beetje vertrouwen in de andersdenkenden rond de tafel, was samenwerking niet mogelijk. Een beetje zoals vriendschap? 

Heel sterk viel immers op hoe de helft van de tafel ongebondenen waren. Zoekenden. Ik durf het aan te zeggen dat zij zich vooralsnog niet terugvinden in de huidige initiatieven. Vinden ze misschien, net als mij, dat al die tweestrijd ronduit wanstaltig is? Is een 16-jarige jeugdhuisman met idealisme niet op zoek naar iets anders dan politieke machtspelletjes? Graag een antwoord.

Verder zaten rond de tafel: twee mensen van SAP, Jan D, Arne Ballière (beide KP), heel wat mensen van VAK, enkelen van Pink & Green, en dan mensen uit Antwerpen e.d. die ik niet ken. Leken me anarchistisch gezind. En een heleboel franstaligen. Sorry voor de mensen die ik vergeet. Een bonte bende dus. Op een bepaald moment kwam Raf Verbeke van LEEF! Gent even binnengewandeld met een héél interessante tekst van Roberto d'Orazio. Hij zei dat het héél hoopgevend was dat we een Vlaams-Waals initiatief opbouwden.

Nu, ik laat het niet om te zeggen dat er een redelijk groot vertrouwen was. We moeten wel! Alleen de blinden zien niet hoe rechts en extreem rechts, verzuring en kerktorendenken oprukt in de wereld. Het is NU of NOOIT. Als we over 10 jaar géén werkbaar alternatief hebben opgebouwd, zal er niet veel meer te herstellen vallen. Mijn vader is een 50-jarige pedagoog, en ook hij zegt het, ook al is hij niet bezig met politiek. Wel met materialisme, opvoeding en privacy.

Nu dus, er was een heel interessant psychologisch trek- en duwspel aan de gang. Pinkje kan daar wellicht een zeer zinnige bijdrage over schrijven. Ik kan jullie vertellen dat het initiatief géén trotskistich wat dan ook zal zijn, daarvoor zijn de meningen te verschillend. Wél doen we wat we kunnen om te bouwen wat het moet zijn: een los netwerk van groeperingen, elk met hun eigen mening maar met een overkoepelende structuur (communicatie vooral). Bij alle mensen rond de tafel heb ik de wil gemerkt om op zijn minst te doen wat we kunnen om sàmen te werken. Misschien ben ik fout over enkelen, maar meestal heb ik een nogal zuiver zicht op macht (dat zet mijn bloed tot koken aan, onbewust), en ik kon toch rustig ademhalen. Dat zit dus redelijk goed, al zal er zeker nog heel wat water naar de zee moeten stromen. En er zullen heilige huisjes gesloopt moeten worden.

VERTROUWEN EN RESPECT

Ik heb op enkele vlakken mijn kop uitgestoken om aan de noodrem en de kar te trekken: samenwerking, niet enkel tussen ons, maar tussen ons en tussen al diegenen die hier zoveel kritiek hebben. Het maakt me niet uit of diegenen die dit lezen liever een communistische revolutie hebben met een centraal partijbureau of de afschaffing van de staat: zonder een beetje respect voor elkaar zijn wij onze tijd aan het verspillen, en kunnen we beter alle anarchistische, communistische,... initiatieven begraven. Daar wil ik gerust ngo's en vakbonden bijtellen. 'De publieke ruimte heroveren', dat doen we samen of dat doen we niet.

Concreet betekent dit: ik heb hen voorgesteld, en zal dat blijven doen, om bijvoorbeeld samen met Indymedia te werken. Aan de vaste medewerkers van Indymedia: wellicht krijgen we het erdoor dat iedereen die in LAN activiteiten voorbereid, die activiteiten op de LAN-website (in opbouw) te zetten. Die komen dan terug, eventueel gebundeld, op de agenda van Indymedia. Meteen betekent dit dat van onze kant op termijn alle aankondigen op de NIEUWSLIJN van Indymedia zullen verdwijnen. Ik denk dat er veel wil is om samen met Indymedia af te spreken dat jullie het nieuws blijven verslaan, en dat wij ons op acties toeleggen. Dat vraagt een doorgedreven samenwerking, maar zonder kunnen we het niet, én het heeft geen zin om het zelf ook te doen en zo het warm water uit te vinden. Dat vraagt dus ook goodwill van Indymedia. Hierover later zeker meer. Ikzelf zal vanuit LAN ongebonden blijven (ik ben geen actievoerder maar een beetje de kruising van een schrijver en een blauwhelm. Wat interesseert mij één grote mening? Ik ben nog steeds op zoek naar een overkoepelende wijsheid.) en van daaruit een soort verbindingsman spelen met jullie (dit heb ik mezelf opgelegd, zou ik ook doen als de mensen uit LAN het niet zouden willen - noem het mijn eigen direct action).

Verder is het voor de mensen die binnen Indymedia dromen van een krantje, op termijn misschien mogelijk dat enkelen vanuit LAN zich geroepen voelen om Indymedia print, een initiatief dat al lang opzij ligt uit gebrek aan volk en middelen, bij te staan. Dit zal heel wat energie vragen, maar ik zal er voor blijven ijveren.

Tenslotte, als het gaat over externe communicatie naar de mensen toe, onlangs hoorde ik hoopvolle stemmen van iemand vanuit D14 die droomde van een soort samenvattende, duidelijke copyleft dossiers over 'wat is de WTO?', 'Wie is Bush', etc... Dit is een geweldig belangrijk project, omdat onze doelgroep helemaal de achtergrond niet meeheeft die wij als zo vanzelfsprekend vinden. De drempel is dus immens groot! Dit kunnen wij, vanuit Indymedia of vanuit LAN, ondersteunen. Ik geef alvast, officiëel, mijn medewerking. Ik stelde het voor, en enkelen vanuit LAN waren ook zéér geïnteresseerd. Wellicht kunnen dossiers: 'wat is libertairisme' en 'wat is de PVDA' ook.

CONCLUSIES

Dus. Voor mij is het ondertussen duidelijk dat ik niet langer de wil heb om mee te doen met partijpolitieke spelletjes. De ruzies tussen CC en JD interesseren me geen bal. Op Indymedia verdedig ik JD, in LAN zal ik CC en de PVDA verdedigen tot ik erbij neerval. Aan iedereen: beschaam dit vertrouwen aub niet. Ik doe dit niet voor mijn plezier, I don't give a damn over jullie bittere gevechten en roddeltoestanden. LAN dient daar niet voor, Indymedia ook niet.

Ik wil iedereen dus oproepen de strijdbijl te begraven en moeite te doen te focussen op elkaars gelijkenissen ipv de verschilpunten. Alleen een beetje respect kan de broodnodige samenwerking (mét alle verschillen tussen elkaar) teweegbrengen.

Altijd open voor feedback, hieronder of op mijn emailadres. Ik schrijf binnenkort een tekst over mijn visie op de linkse communicatie. Ook daar hoop ik op een zinvolle discussie.

En aub: geef LAN ook de krediet van de twijfel. Al was het maar voor al die ongebondenen die daar misschien hun hoop in zien.