De apocalyps. 

Zo zou je nog het best kunnen omschrijven wat er zal gebeuren als de bommen vallen. De mensen worden wel voorbereid op een oorlog. Zo is er op alle scholen vanaf dit schooljaar het verplichte vak “civil defence”. Ook de rantsoenen voor de komende maanden werden reeds verspreid. Eerst kregen de Iraki’s rantsoenen voor de komende 3 maand. Later nog eens voor 2 maand. Dat heeft een dubbel voordeel. Vooreerst is de overheid bang dat de voedselopslagplaatsen worden gebombardeerd, zoals het geval was in 1991 en ook in Afghanistan. Dus is het beter dat de rantsoenen worden verdeeld. Bijkomend voordeel is, dat als het gevaar voor een oorlog heel nabij is, de mensen niet in paniek raken en beginnen te hamsteren, of voedsel op minder legale manieren trachten te bekomen. Een kat in het nauw, je weet wel. Iedereen heeft een voorraad voor de komende maanden. 

Nadeel van deze operatie is dat in Saddam-city, een minder ontwikkelde buurt in Bagdad waar zo’n anderhalf miljoen mensen wonen, mensen hun rantsoenen verkopen. Mijn vriend Ghazwan denkt dat dit wel eens een gelijkaardig effect zou kunnen hebben als een atoomwapen: als deze mensen afzakken naar het centrum van de stad nadat de bommen gevallen zijn en de electriciteit en de communicatie en de waterfaciliteiten gebombardeerd werden, en wanneer deze mensen aan het plunderen, roven en moorden slaan, dan zijn de gevolgen en de chaos niet te overzien. Want dit zou bovenop de totale ineenstorting komen van het rantsoeneringssysteem en de al precaire economie. De internationale rapporten over de humanitaire gevolgen van een nieuwe oorlog maken gewag van 100.000 tot in het meest pessimistische scenario 4.000.000 doden. Gisteren in de namiddag brachten we een bezoek aan de NGO “Enfants du Monde”, die aanwezig is in alle grote steden in Irak en daar projecten voor kinderen opzet en begeleidt. Dat kan gaan van preventie-programma’s tot infrastructuurwerken in kinderziekenhuizen. Deze NGO is van plan om te blijven tijdens de oorlog. We bespraken de gevolgen van de nieuwe oorlog. Ik werd letterlijk ziek toen ik de mogelijke doemscenario’s hoorde uitleggen door Vincent, de verantwoordelijke voor de Irak-operaties, die ook van plan is te blijven. Kalm en waardig vertelde hij me wat zou kunnen gebeuren in de hospitalen, de totale chaos die zou ontstaan, en de mogelijkheid van het inzetten van kernwapens, en de plunderingen die zouden ontstaan, en hoe de coordinatie van de activiteiten zou kunnen gebeuren in samenwerking met de Iraakse Rode Halve Maan. In wat voor een wereld leven wij. Ik herinner me de woorden van de voorzitter van de Duitse Centrale Bank, die laconiek vertelde dat een beperkte oorlog nieuwe zuurstof zou kunnen geven aan de slabakkende economie. Hier zien we de gevolgen van die uitspraak, de consequenties van ons moordend kapitalistisch systeem. Hier krijgt deze uitspraak een gezicht. Hier zien we de mensen die van de aardbodem zullen worden weggeveegd door het gesofisticeerd wapentuig van Bush. Schitterende mensen, die gevoelens hebben zoals jij en ik, die kinderen hebben, die een vader en moeder en vrienden hebben, en die trachten er het beste van te maken, net zoals jij en ik, en wier zonde is dat ze hun land niet willen verkopen voor olie, dat ze zelf hun lot willen bepalen, met de leider die ze zelf willen. Punt.

 

Vrijheid. 

Ghazwan vertelt me laconiek dat we geen geluk hebben in het Westen. De laatste jaren betekenen voor het Iraakse volk een spectaculaire sprong vooruit. Ik heb Ghazwan leren kennen via het internet. Hij discuteerde mee op de CASI-site, de meest gerenommeerde anti-sancties-site in de wereld. Na 10 jaar isolatie kan hij nu mee discuteren en chatten met de ganse wereld, zonder restrictie. Dit is een ongelooflijke vooruitgang. Het volk geniet van voorheen ongekende vrijheden.Terwijl bij ons de burgerlijke vrijheden langzaam maar zeker worden teruggeschroefd, zeker na 11 september, krijgt de gemiddelde Irakees een vrijheid waarvan hij tien jaar geleden niet durfde te dromen. Dit soort dingen worden mij dagelijks voor de voeten geworpen. En dat scherpt de geest. Vrijheid. Als VS-burger riskeer je 12 jaar gevangenschap als je naar Irak komt. Irak laat tegenwoordig iedereen het land in die een visum vraagt. Delegaties komen en gaan. Organisaties zoals Voices in The Wilderness ontvangen wekelijks 10 tot 15 mensen, die in een hotel zitten, buiten de controle van de Iraakse geheime diensten, die gaan en staan waar ze willen, zonder Iraakse begeleiders. In Amerika wordt iedere bezoeker die van Arabische origine is, ondervraagd, of opgesloten zonder vorm van proces. Bagdad doet werkelijk alles om uit zijn isolement te raken. Ik kan postings doen op het internet. Ik kan wereldwijd Indymedia volgen. Dit is werkelijk een revolutie.

 

Desinformatie. 

Die neemt werkelijk een vlucht. En niet alleen door de wapeninspecteurs. Ik zie op Indymedia een posting van Ludo DB van Vrede: neen aan de VS, neen aan de dictatuur. Hij vertaalt een communique van de Iraakse KP. Daarin zijn de grofste leugens opgenomen over de sancties, bv over het terugschroeven van sociale programma’s. De Iraakse regering heeft onder de meest moeilijke omstandigheden de infrastructuur hersteld, de voedselveiligheid voor de mensen gegarandeerd, en de sociale programma’s zoveel mogelijk trachten te handhaven. Dat zagen we al in 1992 en in al mijn bezoeken daarna. Men is blijven doorwerken aan de civiele infrastructuurwerken die opzettelijk waren vernietigd door de VS in 1991, en wat schrijft de Iraakse KP bijvoorbeeld: “Het Irakees ‘middeleeuws’ regime heeft voor een politieke, sociale en economische chaos gezorgd met als gevolg dat de infrastructuur van het land is geruïneerd.” Of: "het regime gaat door met het verminderen van publieke investeringen en het afbouwen van de publieke dienstverlening.” Dat zijn precies dezelfde leugens als de VS-administratie schrijft. Woord voor woord hetzelfde. Al jaren proberen de anti-sanctiebewegingen met feiten en cijfers en VN-rapporten aan te tonen hoe de sancties het economische leven ondermijnen. Voices in The Wilderness, Epic, Casi, enz.. leveren de bewijzen van de verwoestende gevolgen van de sancties op het economisch, sociaal leven van de Iraki’s. Al de bewijzen kunnen worden gelezen op de diverse sites, voor degenen die eerlijk de zaak willen onderzoeken. Ze zijn allen samengebracht op onze website www.irak.be, en ik raad Ludo DB aan om deze zaak eerst grondig te onderzoeken. Dat is hij aan de vredesbeweging verplicht. Juiste informatie geeft namelijk aan de vredesactivisten de wapens om een ander beeld te presenteren van de Iraakse werkelijkheid dan die van de grote nieuwsagentschappen, zodat de mensen deze desinformatie kunnen duiden en met meer overtuiging de oorlogsplannen kunnen helpen dwarsbomen. Als Tony Blair zijn dossier presenteert, hebben wetenschappers van CASI binnen de twee dagen een counter-dossier klaar waarin gedetailleerd de rotzooi van Blair punt voor punt wordt weerlegd. Dat helpt de vredesbeweging vooruit. Als je als “KP” de leugens herhaalt, kan ik enkel tot de conclusie komen, dat deze mensen betaald worden om dit soort desinformatie te verspreiden. De tweede conclusie die ik hieruit trek, is dat het deze mensen niets kan schelen wat er met het Iraakse volk gebeurt, anders zouden ze niet meedraaien in het rad der oorlogsvoorbereidingen. De derde conclusie is: als je je gelijk wil halen door de grofste leugens te verspreiden, dan verlies je elke geloofwaardigheid.